Η gallery 7 παρουσιάζει την καινούργια δουλειά της Δάφνης Αγγελίδου, αν. καθηγήτριας της ΑΣΚΤ στο ψηφιδωτό, με ζωγραφική και ψηφιδωτά, με τίτλο Διαδρομές. Στην έκθεση θα παρουσιαστούν 17 ψηφιδωτά και 44 μικρά κόκκινα έργα ζωγραφικής στα οποία εικονίζονται ανθρώπινες μορφές, μοναχικές ή σε ομάδες. Η κα. Δάφνη Αγγελίδου απάντησε στις ερωτήσεις μας για την τέχνη του ψηφιδωτού, τη θεματική της συγκεκριμένης έκθεσης και τη σχέση ταλέντου και δουλειάς για την πορεία ενός καλλιτέχνη.
Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη
Culturenow.gr: «Διαδρομές» είναι ο τίτλος της έκθεσής σας που θα παρουσιαστεί στη gallery 7. Ποια ήταν η διαδρομή της συγκεκριμένης έκθεσης από την έμπνευση μέχρι τη δημιουργία και την παρουσίασή τους;
Δάφνη Αγγελίδου: O τίτλος της έκθεσης δηλώνει τις αόρατες διαδρομές που γίνονται μεταξύ των ανθρώπων, είτε κυριολεκτικές (αυτό αφορά κυρίως τα συναισθήματα ), είτε φαντασιακές. Αυτός είναι κυρίως ο λόγος που με κάνει να ζωγραφίζω ανθρώπους, τα τελευταία 10 -15 χρόνια. Η εξερεύνηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και η μετατροπή των σκέψεων μου σε εικόνες. Αυτή τη φορά ήταν και λίγο ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, να περάσω σε έναν «σχετικό» νατουραλισμό. Οι άνθρωποι, αποκτούν σάρκα και οστά, φορούν διαφορετικές φορεσιές, παίζουν μουσικά όργανα (μουσικοί του δρόμου),οδηγούν μοτοσικλέτες και ποδήλατα, αγκαλιάζονται κάτω από τις ομπρέλες και περπατούν ανάμεσα από τα περιστέρια, γενικότερα είναι σαν μία χορογραφία δρόμου. Όσο αφορά την παρουσίαση των έργων, δεν έχουν τοποθετηθεί σε σειρές ή με έναν λογικό τρόπο, αλλά δημιούργησα μία εγκατάσταση ελπίζοντας στα διαφορετικά συναισθήματα που θα προκαλεί στους θεατές.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Cul.N.: Από τη ζωγραφική στο ψηφιδωτό, η διαδρομή είναι μεγάλη; Τι συνδέει τις δύο μορφές τέχνης;
Δ.Α.: Καμία διαδρομή δεν είναι μεγάλη, προκειμένου ένας καλλιτέχνης να βρει τρόπο να εκφράσει τις ιδέες του. Ανάλογα με το τί θέλει να εκφράσει, αλλάζει τα μέσα και τις τεχνικές. Το ψηφιδωτό είναι μια πολύ ιδιαίτερη τέχνη που απαιτεί καλή προετοιμασία και αποφασιστικότητα, αλλά αποδίδει με έναν κατά την γνώμη μου εξαιρετικό τρόπο κάθε εικαστικό προβληματισμό.
Cul.N.: Στην έκθεση θα παρουσιαστούν 17 ψηφιδωτά και 44 μικρά κόκκινα έργα ζωγραφικής. Το κόκκινο είναι ένα χρώμα που αγαπούν οι καλλιτέχνες. Για εσάς τι εκφράζει;
Δ.Α.: Ο κύριος λόγος που ζωγραφίζω το κόκκινο χρώμα, είναι ότι το αγαπώ και ευχαριστιέμαι πάρα πολύ να ζω μέσα σε αυτό.
Ένας άλλος λόγος που χρησιμοποίησα το κόκκινο φόντο είναι συμβολικός. Οι «ήρωες» μου τοποθετημένοι σε ένα σχετικά στενό και ορισμένο πλαίσιο βυθίζονται μέσα στο βαθύ κόκκινο τοπίο που παραπέμπει στον βιολογικό ανθρώπινο κύκλο.
Cul.N.: Σημαντικά μοτίβα στη δουλειά σας είναι οι ανθρώπινες μορφές σε συνδυασμό με αντικείμενα όπως οι ομπρέλες. Πείτε μας τι σας εμπνέει στον «άνθρωπο» και ποια είναι η ατμόσφαιρα που θα θέλατε να δημιουργήσετε στον επισκέπτη της έκθεσης «χρησιμοποιώντας» την ομπρέλα σαν βασικό αντικείμενο;
Δ.Α.: Σε αυτή την ενότητα της δουλειάς μου, η ομπρέλα δεν έχει τον κυρίαρχο λόγο προστασίας όπως στις «Διαβάσεις – 2005» και στους «Διαβάτες – 2009». Αυτός είναι και ο λόγος που την συναντάμε μόνη της στο πάτωμα… Οι άνθρωποι μοιάζει να απελευθερώνονται από τα δεσμά τους και η αναγκαιότητα της συνάντησης με τον άλλον, καθώς και η χαρά της εξερεύνησης των ανθρώπινων «διαδρομών», δημιουργεί νέους κανόνες και κώδικες στις ανθρώπινες σχέσεις.
Φυσικά και αναπόφευκτα, οι μοναχικοί άνθρωποι είναι μάλλον περισσότεροι, αλλά βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να μπορούν να παρατηρούν τους άλλους και να κοιτούν τους ανθρώπους στα διπλανά τελάρα όπως κοιτάμε κρυμμένοι πίσω από τις κουρτίνες την γυναίκα της διπλανής πόρτας…
Cul.N.: Παρόλο που η ομπρέλα όμως ως αντικείμενο παραπέμπει σε μουντή και βροχερή ατμόσφαιρα, στα έργα σας το έντονο κόκκινο φόντο μοιάζει να έρχεται σε αντίθεση με το γκρι με το οποίο συνδέουμε συνήθως τη βροχή. Η ομπρέλα θα μπορούσε να γίνει και σύμβολο «συντροφικότητας»;
Δ.Α.: Η ιδέα αυτής της έκθεσης, πράγματι είναι η συντροφικότητα. Δεν βρίσκεται στις ομπρέλες, αλλά στην βαθύτερη ανάγκη να πλησιάσουμε τους άλλους και να δώσουμε ή να πάρουμε κομμάτια από τον εαυτό μας μέσα από την πολυμορφία των ανθρώπινων σχέσεων και καταστάσεων. Νομίζω ότι η αληθινή κρίση που περνάμε, έχει φέρει μία επίσης αληθινή κρίση αξιών και φέρνει τους ανθρώπους αντιμέτωπους με τον εαυτό τους. Το αποτέλεσμα είναι να εκτιμώνται αξίες, ηθικές και αισθήματα που πολύ καιρό τώρα είχαν εξαφανιστεί. Μερικά από αυτά είναι η βασική ανάγκη για συντροφικότητα, και η ανθρώπινη επαφή.
Cul.N.: Η δική σας διαδρομή με την τέχνη της ζωγραφικής αλλά και του ψηφιδωτού πότε ξεκίνησε;
Δ.Α.: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, φαντάζομαι. Υπάρχει τελικά κάτι που σε κάνει να μην μπορείς να καταλάβεις στους άλλους ή να σε καταλάβουν από την παιδική ηλικία. Όταν μεγαλώσεις, αυτό σημαίνει ότι θέλεις να ερμηνεύσεις τον κόσμο με τους δικούς σου όρους . Αλλά μέχρι να κατακτήσεις το μέσο ή την τέχνη που σου ταιριάζει, και να συμφιλιωθείς με πολλά πράγματα, είσαι απομονωμένος. Εγώ βγήκα από αυτή την απομόνωση, όταν άρχισε η διαδρομή μου με την τέχνη.
Cul.N.: Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, τα στοιχεία που συνθέτουν έναν «μεγάλο» καλλιτέχνη; Είστε Αν. Καθηγήτρια της ΑΣΚΤ. Υπάρχουν φοιτητές των οποίων η προσωπικότητα και το ταλέντο σας προϊδεάζουν για την εξέλιξή τους; Μπορεί ένα ταλέντο να χαθεί ή θα βρει κάποια στιγμή την ευκαιρία να αναγνωριστεί παρά τις συνθήκες;
Δ.Α.: Αυτή η ερώτηση είναι θέμα διατριβής σε πανεπιστήμιο! Δεν μπορεί να απαντηθεί από κανένα, σίγουρα καθόλου εύκολα. Οι φοιτητές με τους οποίους έρχομαι σε επαφή έχουν πάντα μία προσωπική και συνήθως καθόλου εύκολη πορεία. Είναι υπέροχα νέα παιδιά, με ευαισθησίες και όνειρα, πραγματικά συγκινητικά. Υπάρχουν μέσα τους πάρα πολλές δυνατότητες, και αυτό που αποκαλείτε ταλέντο. Ο Πικάσο έλεγε, ότι «ταλέντο και έμπνευση υπάρχει, αρκεί να σε πετύχει την ώρα που δουλεύεις». Δεν ξέρω πραγματικά να σας εξηγήσω την διαδικασία, πώς χάνεται κανείς χωρίς να ολοκληρώσει αυτό που έχει μέσα στην καρδιά του, ή αντίθετα πού βρίσκει το κουράγιο και εξελίσσεται. Φαντάζομαι ότι άλλοι παράγοντες, άσχετοι με την καλλιτεχνική διαδικασία, αλλά σχετικοί με τον χαρακτήρα και ίσως με το πείσμα που έχει κανείς, παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Cul.N.: Σήμερα, οι συνθήκες ευνοούν ή εμποδίζουν την ανάδειξη ενός νέου ταλαντούχου ανθρώπου;
Δ.Α.: Και αυτό είναι δύσκολο να το πει κανείς. Γιατί οι δυσκολίες, δυναμώνουν τη θέληση σε μερικούς, αλλά καταστρέφουν κάποιους άλλους. Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, το να μην λυγίζει κανείς στις αντικειμενικές δυσκολίες και να φυλάει το καλύτερο κομμάτι του εαυτού του για τα καλύτερα, είναι ίσως ένας τρόπος.
Cul.N.: Τελικά, η προσωπική διαδρομή του καθενός είναι ένα ψηφιδωτό από τις συναντήσεις μας με τους άλλους ανθρώπους;
Δ.Α.: Από τις συναντήσεις μας με τους άλλους ανθρώπους, σίγουρα, αλλά και από τις συναντήσεις με τους άλλους εαυτούς μας.
Cul.N.: Κλείνοντας, αν μπορούσατε να ακούσετε τη σκέψη ενός επισκέπτη της έκθεσής σας, ο οποίος στέκεται μπροστά από ένα έργο σας, τι θα θέλατε να ακούσετε;
Δ.Α.: Τα πάντα με ενδιαφέρουν. Οι προσωπικές αφηγήσεις των ανθρώπων που ξεκινούν επειδή κάτι θυμήθηκαν, ή κάτι θέλουν να μου πουν, μόνο και μόνο επειδή είδαν τα έργα μου, αυτό είναι για μένα το πιο σπουδαίο. Μακάρι να μπορούσα να ακούσω τί σκέφτεται ο καθένας, χωρίς να περάσει από το φίλτρο του ορθολογισμού και καθωσπρεπισμού!
Η έκθεση της Δάφνης Αγγελίδου, “Διαδρομές” παρουσιάζεται στη gallery 7. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ