Στην ουσία μεγάλωσα μέσα στη Γκαλερί! Πολύ μικρή ήταν για μένα μια παιδική χαρά. Ο χαρτοπόλεμος του Παύλου, τα κινητικά γλυπτά του Τάκη, τα Νέον της Χρύσας…
Μεγαλώνοντας άρχισα να έρχομαι πιο κοντά στους ανθρώπους. Ο Φασιανός μ’ έβαζε να ζωγραφίζω τις κουκίδες στα φουλάρια του, με τον Κόττη ανταλλάζαμε ζωγραφιές ˙ μία παιδική ζωγραφιά με ένα ζωγραφισμένο αυτοκινητάκι του Κόττη.
Περνούσα τα καλοκαίρια στο σπίτι του Ν. Νικολάου (παντρεμένος με τη θεία μου) μαζί με τον στενό του φίλο Γιάννη Μόραλη, ακούγοντας ατελείωτες ιστορίες. Ο Μόραλης, εκτός από μεγάλος καλλιτέχνης και σπουδαία προσωπικότητα, παρέμεινε στενός φίλος μέχρι το τέλος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή μετά τα εγκαίνια της τελευταίας του έκθεσης, όταν με ρώτησε «αν άρεσαν στον κόσμο τα έργα του»! Η Γκαλερί είχε κατακλυστεί από κόσμο που περίμενε ουρές για μία υπογραφή του. Τη δεκαετία του 70’ μέχρι σχεδόν πρόσφατα, οι λιγοστές Γκαλερί που υπήρχαν έπαιζαν τον ρόλο ενός Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου ένιωθαν την ανάγκη να προσθέσουν κάτι που έλειπε. Από το 1966 που άνοιξε το υπόγειο της Κριεζώτου και στη συνέχεια η Γκαλερί της Πλ. Κολωνακίου 20, παρουσιάστηκαν σημαντικές εκθέσεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών: Ακριθάκης, Φασιανός, Μόραλης, Τσαρούχης, Κεσσανλής, De Chirico, Μatta, Picasso, Lallannes, Rauschenberg, Man Ray κ.ά.. Οι εποχές ευνοούσαν τέτοιου είδους συνεργασίες. Ειδικά ως προς τις ελληνικές παρουσίες, νομίζω ότι εκπροσωπήθηκαν επάξια αρκετές γενιές καλλιτεχνών.
Από το 2000 που ανέλαβα την οργάνωση των εκθέσεων η Γκαλερί προωθεί νεότερους Έλληνες καλλιτέχνες. Από το 2007 επιμελούμαι τη δημιουργία του Zone D, ενός ευέλικτου πλαισίου-ιδέας για την παρουσίαση σύγχρονης τέχνης σε διαφορετικούς χώρους κάθε φορά, ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε έργου. Κάθε γενιά καλλιτεχνών αντανακλά και την εποχή της. Και εμείς προσπαθούμε με τη σειρά μας να αφουγκραστούμε τους καλλιτέχνες. Τον Νοέμβριο παρουσιάζουμε στη Γκαλερί την έκθεση «Αδέσποτη» ˙ ο Daniel Egneus, ο Αλέξανδρος Βασμουλάκης και ο Πάρης Κούτσικος συναντιούνται και ζωγραφίζουν σ’ ένα «αδέσποτο» περιβάλλον: έτσι όπως αισθάνεται λίγο πολύ ο καθένας για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Αδέσποτοι άνθρωποι, αδέσποτες ιδέες, αδέσποτες εικόνες, αδέσποτες πόλεις…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι εποχές έχουν αλλάξει. Η κρίση έχει επηρεάσει και την τέχνη. Αφορά κυρίως την εμπορευματοποίησή της˙ άλλαξε το ήθος των αγοραστών. Ο συλλέκτης – μικρός ή μεγάλος – που ενδιαφέρεται ουσιαστικά για την τέχνη και αγοράζει με πάθος, θα βρίσκει τρόπο να συλλέγει και να αποκτά αυτό που θέλει. Η τέχνη παραμένει ανεξάντλητη.
Info:
Η Δάφνη Ζουμπουλάκη σπούδασε συντήρηση σε ξύλο και πέτρα στο Cityand Guilds of London Art School στο Λονδίνο, όπου και έκανε πρακτική εξάσκηση για δύο χρόνια μετά το τέλος των σπουδών της. Το 1996 επέστρεψε στην Ελλάδα και από τότε εργάζεται στη γκαλερί Ζουμπουλάκη (www.zoumboulakis.gr) της Πλατείας Κολωνακίου, της οποίας τη διεύθυνση αναλαμβάνει από το 2000 οργανώνοντας εκθέσεις νεοτέρων καλλιτεχνών. Από το 2007 επιμελείται τη δημιουργία του Zone D (www.zone-d.gr).
Η Δάφνη Ζουμπουλάκη, σε φωτογραφία με το Γιάννη Μόραλη.