Dammerung, του Θανάση Τριαρίδη: Μία παράσταση μέσω δορυφόρου

Η πρώτη ζωντανή διαδικτυακή θεατρική παράσταση στην Ελλάδα, από την πλατφόρμα του Zoom, στο σπίτι σου. Ή όπου θέλεις εσύ.

Ένας εναντίον ενός. Σε μια πνευματική μονομαχία εξ αποστάσεως. Με δύο παίκτες κάθε φορά, έναν τρίτο να «μοιράζει» και τους θεατές να μετέχουν κατά βούληση. Με αγάπη και σεβασμό στους κανόνες. Αλλά χωρίς προκαταλήψεις. Χωρίς ταμπού. Για μια «αιματοχυσία σε ένα σταροχώραφο», όπως γράφει στον υπότιτλο του έργου ο συγγραφέας. Μόνο που αυτή η αιματοχυσία και αυτό το σταροχώραφο σε ακολουθούν όπου πας.

Σε μια θεατρική αρένα με σκηνικό χρόνο κοινό για όλους και χώρο όποιον καθένας επιλέξει. Με κανόνες χαρτοπαιξίας κι αναφορές από το Fight club μέχρι το Jumanji. Στο διαδικτυακό σύμπαν των εφαρμογών γνωριμιών και του live chat στην εποχή της βιντεοκλήσης. Σε μια λέσχη απόκρυφου group therapy. Γιατί στο Dämmerung μπορείς να είσαι όποιος επιλέξεις να είσαι, όπου επιλέξεις να είσαι. Και να εκφράσεις όποια άποψη θέλεις. Και να κάνεις ό,τι θέλεις. Κι ό,τι γίνει. Στ’ αλήθεια.

Ο Νικόλας Ανδρουλάκης και η καλλιτεχνική συμμορία Ντουέντε εξερευνούν ένα αχαρτογράφητο μονοπάτι-πρόκληση για τις παραστατικές τέχνες. Συνεχίζοντας να εξελίσσουν διαρκώς το Θέατρο της Πραγματικότητας και την ολιστική μεθοδολογία που επιτρέπει να γράφονται τα έργα από τους ίδιους τους ήρωες. Κάθε βράδυ απ’ την αρχή. Στο σημείο επαφής της σκηνικής με την κοινωνική πραγματικότητα. Με πρωταγωνιστές και καλεσμένους έκπληξη. Στην πρώτη παράσταση εξ ολοκλήρου δημιουργημένη από -και για- το διαδίκτυο.

Σημείωμα του συγγραφέα:

Εδώ και δυομισή χιλιάδες χρόνια, από τότε που ο Θέσπις (ή κάποιος που αποφασίσαμε να ονομάζουμε “Θέσπι”) έσπασε τον τελετουργικό κύκλο του διθυράμβου (ή κάποιας λατρευτικής τελετουργίας, τέλος πάντων) και έφτιαξε την τραγωδία κάπου 540 χρόνια πριν τον Χριστό και μέχρι σήμερα ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπόρεσε να σταματήσει το θέατρο: Ούτε οι πόλεμοι, ούτε οι λιμοί, ούτε οι πανούκλες, ούτε οι θρησκείες και οι εξουσίες που το έθεταν εκτός νόμου, ούτε ο ερχομός του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.

Οι γελωτοποιοί του Μεσαίωνα παίζανε θέατρο στα παζάρια κυριολεκτικά στην πλάτη των μισθοφόρων που είχαν εντολή να τους σκοτώσουν επί τόπου. Ο Κάρολος Κουν ξεκίνησε το Θέατρο Τέχνης το 1942: στις 07.10.1942 έκανε πρεμιέρα στην “Αγριόπαπια” ενώ 40.000 πτώματα κείτονταν στα πεζοδρόμια της Αθήνας, νεκροί από την μεγάλη πείνα της Κατοχής.

Το θέατρο είναι μια αδιανόητα ισχυρή τέχνη και δεν μπορεί να σταματήσει ποτέ και για κανέναν λόγο. Το θέατρο φυσικά θα συνεχίσει και στον καιρό του κορονοϊού. Χιλιάδες (ναι, χιλιάδες) δημιουργοί, από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, θα επιχειρήσουν (ήδη το κάνουν) να βρουν την νέα φόρμα που θα τρυπήσει το φράγμα της απαγόρευσης. Προφανώς και η συντριπτική πλειοψηφία θα αποτύχει – όπως πάντοτε συμβαίνει στην τέχνη. Μα κάποιος από όλους (δεν ξέρουμε ποιος – και αυτή είναι η ομορφιά της τέχνης) βρει την ρωγμή και θα γκρεμίσει το φράγμα.

Μακάρι μια από τις χιλιάδες προσπάθειες να είναι κι αυτή που θα ξεκινήσει το βράδυ της 20ης Μαΐου.

Μπορεί κανείς να ρωτήσει: «Μα μπορεί να παραχθεί θεατρική τέχνη μέσα στο Διαδίκτυο;» Η άποψή μου είναι ανυπερθέτως θετική. Τι είναι το θέατρο; Μια σωματοποιημένη αφήγηση/μίμηση μέσα από τα σώματα των ηθοποιών που συντελείται ζωντανά μπροστά στα μάτια των θεατών. Και οι θεατές από την μεριά τους είναι σε θέση να αντιδράσουν ζωντανά: να φωνάξουν, να γελάσουν, να διαμαρτυρηθούν, να φύγουν, να χειροκροτήσουν. Τι από όλα αυτά δεν ισχύει μέσα στην διαδικτυακή πλατφόρμα επικοινωνίας;

Κάποιος μπορεί να σκεφτεί και κάτι ακόμη: «Μέσα σε μια διαδικτυακή πλατφόρμα καταργείται μια βασική συνθήκη του θεάτρου: πως ηθοποιοί και θεατές οφείλουν να αναπνέουν τον ίδιο αέρα…» Απάντηση: Ναι, μέσα στην πλατφόρμα του Διαδικτύου δεν αναπνέουμε τον ίδιο αέρα – ωστόσο μοιραζόμαστε τα ίδια φωτόνια. Μήπως τα φωτόνια είναι ο «αέρας» του ανθρώπου του 21ου αιώνα; Πλέον μέσα από φωτόνια επικοινωνούμε, μέσα από φωτόνια συναντιόμαστε, μέσω από φωτόνια ερωτευόμαστε, μαλώνουμε, φιλιώνουμε, μορφωνόμαστε, εργαζόμαστε – κάποιες φορές κάνουμε και έρωτα. Γιατί να μην γίνουν τα φωτόνια ο καινούριος «αέρας» της θεατρικής πράξης;

Το θέατρο υπάρχει αδιάλειπτα εδώ και 2.500 χιλιάδες χρόνια επειδή μπορούσε να ενσωματώσει μέσα του την Ιστορία, την επιστήμη, την σκέψη, την τεχνολογία την βιοπολιτική – το κάθε τι. –Θανάσης Τριαρίδης, Μάιος 2020

Δραματουργία-σκηνοθεσία: Νικόλας Ανδρουλάκης
Σκηνικά-κοστούμια-εικαστική επιμέλεια-φωτογραφίες-γραφιστικά: Ντουέντε
Παραγωγή: Rembrandt and the Cat & Ντουέντε
Διάρκεια: 100′
Πρεμιέρα: Τετάρτη 20 Μαΐου στην Πλατφόρμα του Zoom

* Όλα θα συμβούν μέσω δορυφόρων
** Οι ερμηνευτές θα αποκαλυφθούν μόνοι τους.

[Το έργο DÄMMERUNG βρίσκεται ελεύθερο στο Διαδίκτυο, εδώ, και εδώ]