Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και την σειρά Παραμύθια των λαών κυκλοφορεί το βιβλίο, Δάμων και Φιντίας. Πέντε Εκδοχές (Οσάμου Ντάζαϊ, Φρίντριχ Φον Σίλερ, Γάιος Ιούλιος Υγίνος, Διόδωρος ο Σικελιώτης, Αριστόξενος) σε επιλογή κειμένων, μετάφραση – επίμετρο Άντας Μαργαρίτη.
Δάμων και Φιντίας. Μια ιστορία ή ίσως ορθότερα ένας μύθος, μιας και ο χρόνος δεν μας επιτρέπει πια να μάθουμε την αλήθεια που ταξίδεψε από το παρελθόν στο παρόν, αφήνοντας δυνατό το στίγμα της δυνατό σε σπουδαίους δημιουργούς του πλανήτη, και μέσω αυτών σε ολόκληρες γενιές και πολιτισμούς.
“Ήταν θυμάμαι μια εποχή, πριν από την οικονομική κρίση, που όσο βαθύτερα έσκαβα στα έγκατα της ιαπωνικής γλώσσας τόσο απολάμβανα τους καρπούς της ανασκαφής μου. Παρακολούθησα τότε τυχαία μια ιαπωνική ταινία μικρού μήκους, με τίτλο “Hashire Merosu” (“Τρέχα, Μοίρε”) και θέμα την ιστορία δύο καλών φίλων που κάτι οικεία γοητευτικό είχε για μένα, όπως και τόσα ακόμα από τον μακρινό πολιτισμό της Ιαπωνίας. Κουβέντιασα σχετικά με μια φίλη Γιαπωνέζα, μου είπε πως είναι από ένα κλασικό διήγημα, διδάσκεται μάλιστα στα σχολεία εκεί, συγγραφέας …ο Οσάμου Ντάζαϊ. Εκείνος κάποτε έμεινε σ’ ένα πανδοχείο για αρκετό καιρό και η γυναίκα του έστειλε έναν καλό του φίλο, τον ποιητή και συγγραφέα Κάζουο Νταν, για να τον πείσει να επιστρέψει στο σπίτι, όμως τελικά ο Οσάμου κράτησε τον φίλο εκεί και φάγανε μαζί όλα τα λεφτά στο πιοτό. Τότε, επειδή το χρέος έγινε μεγάλο, ο Οσάμου άφησε τον Κάζουο στο πανδοχείο ως εγγυητή και ο ίδιος έτρεξε στο Τόκιο, στον επίσης συγγραφέα, Μάσουτζι Ιμπούσε, να του δανείσει χρήματα. Ο φίλος περίμενε, περίμενε, αλλά ο Οσάμου δεν φαινόταν πουθενά, μέχρι που κουράστηκε να περιμένει, έπεισε τον ξενοδόχο και τον άφησε να φύγει, πήγε στο Τόκιο, όπου και βρήκε τον Οσάμου να παίζει σόγκι (ιαπωνικό σκάκι) με τον δυνητικό του δανειοδότη, γιατί δεν είχε βρει ακόμα την κατάλληλη ευκαιρία να ζητήσει το δάνειο -και τότε ο Κάζουο θύμωσε πολύ, όμως ο Οσάμου λέγεται πως του είπε: “Είναι πιο δύσκολο να περιμένεις ή να σε περιμένουν, άραγε;” Λίγε μέρες αργότερα εκδόθηκε το διήγημά του “Τρέχα, Μοίρε”.