Dan Colen: Βlowin in the Wind: Έκθεση στη Gagosian

Η Gagosian της Αθήνας παρουσιάζει την έκθεση Blowin’ in the Wind με νέα έργα του Αμερικανού καλλιτέχνη Dan Colen. Η έκθεση θα διαρκέσει από τις …

5 Απριλίου μέχρι τις 25 Μαΐου 2012.

«Δεν μπορώ να πω και πολλά πράγματα γι’ αυτό το τραγούδι εκτός του ότι η απάντηση ταξιδεύει με τον άνεμο. Δεν θα τη βρούμε μέσα σε κανένα βιβλίο, ούτε σε ταινία ούτε σε τηλεοπτική εκπομπή ούτε και σε καμιά ομάδα συζήτησης. Στον άνεμο βρίσκεται φίλε μου – και πετάει με τον άνεμο. Πολλοί μοδάτοι τύποι μού λένε πού βρίσκεται η απάντηση, αλλά όχι, δεν τους πιστεύω εγώ. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ταξιδεύει με τον άνεμο, και όπως ακριβώς κι ένα φύλλο χαρτί που πάει κι έρχεται στον αέρα, έτσι κι αυτή κάποια στιγμή θα προσγειωθεί… Αλλά το πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν σκύβει να την πιάσει την απάντηση όταν τελικά πέσει κάτω, οπότε δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που θα την μάθουν… και μετά αυτή πετάει ξανά και φεύγει…».

Bob Dylan

Η τέχνη του Colen συνδυάζει την ένταση της πραγματικής ζωής με τον στοχασμό πάνω στις έννοιες του έμφυτου και της πίστης, εμβαθύνει στην αισθητική πλευρά της καθημερινότητας του πεζοδρομίου για να δώσει νέα πνοή στο υλικό και στο συντακτικό της ζωγραφικής. Στην έκθεση Trash (2011) εστίασε πάνω σε μεμονωμένες ιστορίες διαφόρων ταπεινών υλικών και αντικειμένων, αναδεικνύοντας τη δυνατότητά τους να χρησιμοποιηθούν σαν εργαλεία ζωγραφικής, σαν υπολειμματικά αποτυπώματα, και σαν στοιχεία που παραμένουν προσκολλημένα πάνω στον καμβά μετά τη ζωγραφική διαδικασία.

Με αυτά τα γεμάτα πάθος έργα επαναδιαπραγματεύτηκε τις καλλιτεχνικές έρευνες των μέσων του περασμένου αιώνα με αντικείμενο τη βαρύτητα και την επίπεδη επιφάνεια των ζωγραφικών έργων, αλλά σε αντίθεση με τα ριζοσπαστικά πειράματα των προκατόχων του κατά τα οποία η μπογιά ή τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν με διαφορετικό τρόπο απ\’ ό,τι ήταν αρχικά προορισμένα στην ουσία αποτελούσαν το σύνολο του έργου, ο Colen χρησιμοποίησε τα απομεινάρια που έβρισκε στον δρόμο –μια σαγιονάρα, ένα κουτί από μπογιά, κουρέλια, κλωστή, μπουκάλια, μία ρόδα, και τα παρόμοια– ως τα μέσα που του έδιναν τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί την μπογιά πάνω στον καμβά μέχρις ότου και τα δύο –το εργαλείο και το μέσο– να φτάσουν στο σημείο να ενωθούν.

Η έκθεση Blowin’ in the Wind εξελίσσει την έρευνα αυτή μέσα από τρεις συγγενικές ομάδες νέων έργων, το καθένα από τα οποία αποτελούσε κάποτε κομμάτι της διαδικασίας των ζωγραφικών έργων της σειράς Trash. Στην πρώτη χρησιμοποιεί σελίδες από το ημερολόγιο Pirelli Nudes του Terry Richardson. Τα σαγηνευτικά μοντέλα τα έχει παραποιήσει με μπογιά και έχει επικολλήσει σκουπίδια για να δημιουργήσει μία αλληλεπίδραση μεταξύ του ελέγχου, του χάους, της ομορφιάς και της ταπείνωσης. Η δεύτερη είναι μια ομαδοποίηση μερικών κολάζ στα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί διαφορετικά μεταξύ τους γράμματα, κομμένα από λεκιασμένα, βρόμικα χαρτιά περιτυλίγματος και συσκευασιών για να σχηματίσουν τη λέξη GOD (θεός), μια τολμηρή επίκληση στο υπέρτατο ον και την ενσάρκωση της απόλυτης πίστης.

Η τρίτη είναι μία επιλογή από readymades που έχει βρει στα σκουπίδια. Καθώς κρέμονται από τον τοίχο, οι πολύ κοντινές σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ τους πετυχαίνουν ένα εντυπωσιακό αισθητικό βάθος. Ένας κίτρινος κουβάς για σφουγγάρισμα, μία σακούλα στην οποία βάζουν το φαγητό στα McDonald\’s, και η λαβή μιας ομπρέλας υποδηλώνουν το ενδιάμεσο επίπεδο του καμβά, όπου όμως δεν υπάρχει πλέον καμβάς. Κοινά αντικείμενα, τα οποία ο Colen τα χρησιμοποιούσε αρχικά ως εργαλεία για τη σειρά Trash, γίνονται τώρα αυτόνομα φετίχ που παραπέμπουν σε τυπολατρική συναρμολόγηση. Η ομορφιά κάθε αντικειμένου βρίσκεται μέσα στις υλικές εκφάνσεις της ιστορίας – σκισμένη, πετσοκομμένη και διάστικτη με μπογιά. Με αυτόν τον τρόπο ο Colen εξακολουθεί να καλλιεργεί το πάντρεμα του θεάματος και του τυχαίου σε συνάρτηση με την υλική πλευρά του readymade και μινιμαλιστικού αντικειμένου και της αισθητικής του υπερβατικότητας.

Ο Νταν Κόλεν γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσι το 1979. Πήρε πτυχίο ζωγραφικής από το Rhode Island School of Design το 2001. Στις εκθέσεις του συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων: Whitney Biennial το 2006 στη Νέα Υόρκη, USA Today, The Royal Academy, Λονδίνο (2006), Defamation of Character, PS1 Contemporary Art Center, Long Island, Νέα Υόρκη (2006), Fantastic Politics, The National Museum of Art, Architecture and Design, Όσλο (2006), Skin Fruit: Selections from the Dakis Joannou Collection, The New Museum, Νέα Υόρκη (2010), Peanuts, Astrup Fearnley (2011), και In Living Color, the FLAG Art Foundation, Νέα Υόρκη (ανοιχτή έως τις 19 Μαΐου 2012).