Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει μια σταθερή εξέλιξη στο σανίδι, αναλαμβάνοντας με επιτυχία ρόλους αρκετά απαιτητικούς και διαφορετικούς μεταξύ τους. Άλλοτε σε κλασικού ύφους δράματα και άλλοτε σε εναλλακτικά έργα, η Δανάη Σκιάδη παραμένει προσηλωμένη στον στόχο, αφήνοντας θετικές εντυπώσεις για τις ερμηνείες της. Τη σεζόν 2016-2017 την συναντάμε ως κόρη της Νένας Μεντή στη νέα παράσταση «Δεύτερη Φωνή» των Ρέππα–Παπαθανασίου στο θέατρο Αποθήκη. Με την ευκαιρία αυτής της θεατρικής συνύπαρξης, τη ρωτήσαμε για τον ρόλο της, την συνεργασία με τους εκλεκτούς συντελεστές, όσο και την προσωπική της οπτική για την περίοδο της Μεταπολίτευσης, στην οποία και αναφέρεται το εν λόγω κείμενο.
Συνέντευξη: Αναστασία Ρίζου
Cul. N.: Φέτος σας βρίσκουμε στο θέατρο Αποθήκη να «κυνηγάτε» μία καριέρα στο τραγούδι για λογαριασμό της παράστασης «Δεύτερη φωνή». Μιλήστε μας για αυτή τη θεατρική συνάντηση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Δ. Σκ.: Πρόκειται για το έργο “Δεύτερη Φωνή” των Ρέππα-Παπαθανασίου που ανεβαίνει στο θέατρο Αποθήκη σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Πρόκειται για μια “συνάντηση” της οποίας η ιδιαιτερότητα έγκειται στο γεγονός της καθημερινής και συνεχούς της αποκάλυψης. Σαν να ξεδιπλώνεται σιγά- η ουσία της, που την καθίστα εξαιρετικά προκλητική και ζωντανή για μένα.
Cul. N.: Πώς θα περιγράφατε την ηρωίδα που υποδύεστε και τις επιλογές της; Ποιο θεωρείτε ως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της.
Δ. Σκ.: Στο έργο αυτό παίζω την Ισμήνη, την κόρη μιας πρώην τραγουδίστριας, που δεν κατάφερε ποτέ να δουλέψει ως τραγουδίστρια, παρά μονό ως δεύτερη φωνή σε ένα δίσκο του Μητσιά. Η Ισμήνη, επίσης τραγουδίστρια για το μεροκάματο σε εστιατόρια και πιάνο μπαρ, αναλαμβάνει ύστερα από πρωτοβουλία της μητέρας της, να συμμετάσχει σε τηλεοπτικό τάλεντ σόου και να αποδυθεί στον αγώνα της καριέρας και του σουξέ που τόσο επιθύμησε η μητέρα, αλλά δεν κατάφερε για τον εαυτό της. Η Ισμήνη είναι απολύτως ταυτισμένη μαζί της, σε βαθμό που επιθυμεί τα ακριβώς με εκείνη. Δεν έχει όμως τον τσαμπουκά και την ορμητική στάση της απέναντι στα πράγματα, βρίσκεται παγιδευμένη μέσα σε κάτι που έχει ακολουθήσει τυφλά, χωρίς να το κρίνει και έτσι οδηγείται σε μια “μαύρη τρύπα” την δεν μπορεί να ξεφύγει. Η Ισμήνη, είναι ένα όνομα τραγικό, είναι το τραγικό πρόσωπο του έργου μιας και η ζωή τελικά έρχεται να παίξει ένα πολύ παράξενο παιχνίδι με την ίδια και τη μοίρα της.
Cul. N.: Διαβάζουμε στο πρόγραμμα του έργου πως αγγίζει κριτικά το «δράμα της γενιάς της Μεταπολίτευσης». Εσείς ως νέος άνθρωπος και καλλιτέχνις πώς κρίνετε την συγκεκριμένη περίοδο και όσα «γέννησε»;
Δ. Σκ.: Η γενιά της μεταπολίτευσης είναι μια φάση της Ελλάδας, μια ολόκληρη εποχή της χώρας στην οποία αναφερόμαστε ακόμα σαν κάτι που δεν έχει τελειώσει. Αντιλαμβάνομαι αυτή την περίοδο της χώρας σαν μια φάση κατά την οποία έγιναν τεράστια οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα εις βάρος των πολιτών αλλά και της όποιας προόδου με το μανδύα, ακριβώς, της εξέλιξης, της παροχής αγαθών και τρόπου ζωής που έκαναν την ελληνική κοινωνία να νιώσει ότι αναβαθμίζεται, ότι “έπιασε την καλή”, θα λέγαμε. Μια εποχή που συνεχίζεται, αφού τις επιπτώσεις αυτής της περιόδου τις ζούμε μέχρι και σήμερα.
Cul. N.: Τι θα λέγατε πως αποκομίζετε από τη συνεργασία με το δίδυμο Ρέππα-Παπαθανασίου, όσο και τη συνύπαρξη επί σκηνής με τους σημαντικούς ηθοποιούς της παράστασης;
Δ. Σκ.: Η συνεργασία τόσο με τους συγγραφείς όσο και με όλους τους συντελεστές της παράστασης υπήρξε γόνιμη και πολύ ενδιαφέρουσα. Κάθε φορά, σε κάθε συνεργασία, μαθαίνει κανείς τόσα καινούρια πράγματα σε σχέση με το θέατρο, με τους άλλους, με τον εαυτό του. Είναι ένα συνεχές ταξίδι.
Cul. N.: Σας έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να δοκιμάζεστε σε διάφορα έργα και είδη θεάτρου. Υπάρχει κάτι που δεν έχετε κάνει ακόμα και θέλετε πολύ να καταπιαστείτε;
Δ. Σκ.: Το θέατρο εύχομαι να το ανακαλύπτω και να το ερευνώ συνεχώς. Γιατί το θέατρο είναι ένα. Όσα είδη και έργα κι αν υπάρχουν η ουσία του θεάτρου είναι μια και είναι η αλήθεια. Και ο δρόμος προς αυτήν είναι πάντα συναρπαστικός και δύσκολος. Και γι’ αυτό, μαγικός!
Photo credits ©Ιωάννα Τζετζούμη
◊ Η παράσταση “Δεύτερη Φωνή” των Ρέππα-Παπαθανασίου παρουσιάζεται στο θέατρο Αποθήκη. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.