O David Benforado γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε ζωγραφική, γλυπτική/εγκατάσταση στο Πανεπιστήμιο Brandeis (ΗΠΑ ) και στο Ουγγρικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών στη Βουδαπέστη. Ζει και εργάζεται στο Βερολίνο.
Το Culturenow μίλησε μαζί του, με αφορμή την έκθεση ”Μεταξύ Ήχου και Σιωπής” που εγκαινιάζεται την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου στο Εβραϊκό Μουσείο στην Αθήνα.
Συνέντευξη: Γιάννης Λώλος
Culturenow.gr: Bερολίνο-Αθήνα, ποιά η πρώτη σου δυνατή εικόνα, με το που ήρθες στην Αθηνα, μετά απο καιρό;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
David Benforado:Το πεντακάθαρο φως του αττικού ουρανού!
Cul.N: ”Μεταξύ Ήχου και Σιωπής” ο τίτλος της νέας σου έκθεσης. Αλήθεια τι μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στον ήχο και τη σιωπή;
D.B: Ουσιαστικά πρόκειται για την εξέλιξη / ωρίμανση της προηγούμενης μου ενότητας “Ζωγραφική Μακάμ,” όπου χρησιμοποίησα το τροπικό σύστημα μουσικής σαν αφετηρία για την ζωγραφική αποτύπωση των ποικίλων “ήχων” και “τρόπων.”
Η τωρινή ενότητα “Μεταξύ Ήχου και Σιωπής” πραγματεύεται την έννοια της σιωπής και του ήχου. Η αρχική αφετηρία προέκυψε βιωματικά μέσα από το εργαστήριο. Το εφαλτήριο αν θες, ήταν αυτές οι στιγμές που “παγώνουν” στο χρόνο και αποκτούν υπόσταση. Σε αυτές τις “στιγμές,” οι αλλεπάληλες στρώσεις χρώματος είναι η κίνηση που κάνει το σώμα και λειτουργεί σαν το καταγραφέα μιας άλλης δύναμης. Σημαντική, κατά την άποψη μου, είναι η βιωματική σχέση που αναπτύσσει ο θεατής με το έργο. Τα έργα στέκονται στη σιωπή τους και αν ο θεατής αφιερώσει χρόνο, τότε θα διακρίνει τις πολλαπλές στρώσεις χρώματος καθώς και το εσωτερικό φως των έργων.
Η ενότητα “Μεταξύ Ήχου και Σιωπής” ξεκίνησε το 2013 και ολοκληρώθηκε πριν 2 μήνες στο Βερολίνο. Είναι μια ενότητα σε μορφή τριλογίας. Το πρώτο μέρος παρουσιάστηκε πέρσι στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού στο Βερολίνο, το δεύτερο και τρίτο μέρος στην Αθήνα, στο Εβραϊκό Μουσείο και στη γκαλερί Κούρντ αντίστοιχα.
Cul.N: Η σιωπή είναι μουσική;
D.B: Φυσικά και είναι. Κατά ένα τρόπο η νοητή απόσταση από τη μία νότα στην άλλη περιβάλλεται από τη σιωπή. Η σιωπή βοηθάει στο να κατανοήσουμε καλύτερα το βάρος του χρόνου και του λόγου. Σε ένα ταξίμι (αυτοσχεδιασμός) η παύση έχει συχνά μεγαλύτερο βάρος από τη νότα που επέρχεται.
Cul.N: Πόση μουσική έχουν τα έργα σου ;
D.B: Πολύ! Η μουσική ανέκαθεν έπαιζε πρωταρχικό ρόλο στη ζωή μου. Ακόμα και όταν επιλέγω τη σιωπή.
Cul.N: Παίζεις νέυ, αυτό πως προέκυψε;
D.B: Ακούγοντας ένα ηχογραφημένο ταξίμι στη Θεσσαλονίκη πριν 15 χρόνια έμεινα άφωνος, στην κυριολεξία. Αυτός ο ήχος με έκανε να νιώθω μέρος ενός απέραντου σύμπαντος και συνάμα ένας κόκκος άμμου. Υπέρβαση. Το 2008 πήρα το πρώτο μου νέυ, και από το 2010 παρακολουθώ σεμινάρια στο Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος,του Ρος Ντέιλυ, στο Χουδέτσι.
D.B: Σκέφτομαι με βάση το χρώμα, ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι το χώρο είναι μέσω του χρώματος. Δουλεύω με χρωστικές σκόνες και λάδια, αναμειγνύω και κατασκευάζω τα δικά μου χρώματα. Αυτή η διαδικασία με φέρνει κάθε φορά σε άμεση επαφή με τις ιδιαιτερότητες της κάθε χρωστικής και φυσικά σε πλήρη έλεγχο και επεξεργασία των υλικών.
Cul.N: H φύση υπάρχει και την ”αναπνέεις” στα περισσότερα έργα σου· ”Nοητικά τοπία” και ”υπερκόσμια”, τα χαρακτήρισε η θεατρολόγος και κριτικός τέχνης Ελένη Βαροπούλου. Στην τωρινή σου έκθεση, ποιά νέα στοιχεία πρόσθεσες στον ”καμβά” σου;
D.B: Την φαινομενική “απλούστευση” της ζωγραφικής επιφάνειας. Πχ. Ο τίτλος ένος έργου είναι “Λευκό,” όπου ο θεατής θα δει το κυρίαρχο χρώμα. Αν καθίσει όμως μπροστά από το έργο θα του αποκαλυφθούν οι διαφάνειες μέσα από τις αλλεπάλληλες στρώσεις χρώματος. Επιθυμώ από το θεατή να αφιερώσει λίγο χρόνο στη θέαση του έργου. Αυτά τα έργα δύσκολα έως αδύνατον να αποτυπωθούν φωτογραφικά. Η σχέση που αναπτύσσεται, ένας εσωτερικός διάλογος, αν μου επιτρέπεις, λαμβάνει χώρα αντικριστά με το εκάστοτε έργο.
Cul.N: Στο Βερολίνο συμμετέχεις στο project KunstAutomat, τι ακριβώς είναι αυτό;
D.B: Πρόκειται για μια πρωτοβουλία του Εβραϊκού Μουσείου του Βερολίνου οπού συμμετέχω από το 2014. Είναι ένας αυτόματος πωλητής έργων μικρών διαστάσεων ακριβώς δίπλα στον αυτόματη πωλητή καφέδων μέσα στο μουσείο. Είναι μια υπέροχη ιδέα καθώς το έργo του εκάστοτε καλλιτέχνη διαλέγεται τυχαία από το μηχάνημα. Καθέ φορά συμμετέχουν γύρω στους 7 καλλιτέχνες.
Στις αρχές του 2016, 400 έργα μου 15 Χ 10 εκ, θα είναι διαθέσιμα στο KunstAutomat.
Ο “Χώρος Hilbert¨ είναι το αποτέλεσμα μιας συλλογικής προσπάθειας 14 καλλιτεχνών που ζούμε στο Βερολίνο, από τη Σουηδία, τη Φινλαδία, την Αμερική, το Αλγέρι, την Ελλάδα, τον Καναδά, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Ζωγραφική, γλυπτική, σχέδιο, φωτογραφία, εγκαταστάσεις, βίντεο, μουσική και χορός απαρτίζουν τις κυριότερες πτυχές εκφράσεις των συμμετεχόντων καλλιτεχνών. Ανά δύο βδομάδες καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου έχουμε εγκαίνια, ομιλίες, μικρές συναυλίες και παραστάσεις. Επίσης το γεγονός ότι είναι Projekt Raum, δηλαδή χώρος που λειτουργεί μη-κερδοσκοπικά, σαν πλατφόρμα ανταλλαγής ιδεών δηλώνει ξεκάθαρα ότι ο χώρος δεν λειτουργεί ανταγωνιστικά με τις γκαλερί αλλά συμπληρωματικά.
Θα μπορούσε, φυσικά, κάτι ανάλογο να στηθεί στην Αθήνα. Η συνέργεια μεταξύ των καλλιτεχνών είναι πολύ σημαντική στο να επιτευχθούν κοινοί στόχοι και συνεργασίες.
Ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί μόνος του να τα κάνει όλα, ειδικά όταν συζητάμε για τα διαδικαστικά γύρω από τη δημιουργική πράξη. Όταν πολλαπλασιάζεις τους κοινούς στόχους επί 14 άτομα τότε αποκτάς μια δυναμική και ταυτόχρονη παρουσία που δεν είναι εφικτό να δημιουργηθεί όταν ο καθένας σκέφτεται μονάχα ατομικά.
Cul.N: ;Aμεσα σχέδια στο Χώρο;
D.B: Στις 20 Νοεμβρίου θα εγκαινιαστεί η έκθεση ¨Light & Heavy,” που έχω επιμεληθεί με έργα των: Wanda Stolle, Amir Fattal, Robert Batyko, Διονύση Καβαλιεράτου και Σήφη Λυκάκη, καθώς και δικά μου.
*Λεζάντες έργων:
1. Πράσινο-Έξοδος, 2013- 15. Λάδι σε μουσαμά, 200 x 150 εκ.
2. Λευκό ΙΙ, 2015. Λάδι σε μουσαμά, 194 x 132 εκ.
Website: http://www.davidbenforado.com/
_________________________
Η έκθεση του David Benforado, ”Μεταξύ Ήχου και Σιωπής”, φιλοξενείται μέχρι 4 Ιανουαρίου 2016 στο Εβραϊκο Μουσείο. Περισσότερες πληροφορίες.