Από της Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορεί το βιβλίο της Ryoko Sekiguchi, Δεν είναι από σύμπτωση. Ιαπωνικό χρονικό σε μετάφραση του Παναγιώτη Ευαγγελίδη.
Καταστροφές όπως αυτή που συνέβη στις 11 Μαρτίου 2011 στη Φουκούσιμα της Ιαπωνίας μας οδηγούν ασυνείδητα στα θεμελιώδη στοιχεία της ζωής, στις αρχές που συγκροτούν την ταυτότητα του σήμερα και του αύριο. Το ιαπωνικό χρονικό της Ρυόκο Σεκιγκούτσι, ποιήτριας, συγγραφέως και μεταφράστριας, η οποία ζει στο Παρίσι από το 1997, πηγάζει από μια βαθιά εσωτερική ανατροπή. Την ημέρα της τριπλής ιαπωνικής καταστροφής – σεισμός, τσουνάμι, πυρηνικό ατύχημα—, η συγγραφέας βρίσκεται στο Παρίσι. Η περιοχή του Τόχοκου κλονίζεται και μαζί της και ο κόσμος της, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Δεν είναι εύκολο να ζεις μια τραγωδία εξ αποστάσεως, ακόμα λιγότερο εύκολο να την αποδεχτείς και σχεδόν αδύνατο να τη δεις αντικειμενικά. Παίρνει μια κόλλα χαρτί, γράφει, κάνει «χρονικό » τη ζωή, τη ζωή της και παράλληλα τη ζωή όλων εκείνων που δέχτηκαν το πλήγμα, στη Γαλλία και την Ιαπωνία, προσπαθεί να συλλάβει τις άρρητες στιγμές « πριν την καταστροφή » . Παίρνει το αεροπλάνο για το Τόκυο και συναντά την οικογένειά της, ξαναβρίσκει τη γενέθλια πόλη της, αναζητώντας κάτι γερό για να κρατηθεί.
Η Ρυόκο Σεκιγκούτσι κράτησε ημερολόγιο από τις 10 Μαρτίου ως τις 30 Απριλίου 2011. Το χρονικό αυτό καταγράφει σκέψεις για την υπέρθεση των εικόνων, τη μνήμη των πόλων , το τυχαίο, το εφήμερο της περιγραφής και τα κύρια ονόματα που αναδύονται, φασματικά, έπειτα από μια καταστροφή. Περιμένοντας ότι « αυτό » θα συμβεί. « Αυτό »…η αδυσώπητη αλυσίδα των καταστροφών που χτύπησαν την Ιαπωνία: σεισμός, τσουνάμι, διαρροή ραδιενέργειας…Το βιβλίο της Δεν είναι από σύμπτωση είναι ένα χρονικό των μαύρων εκείνων ημερών που τις πέρασε συμμεριζόμενη τις αμφιβολίες και τις οδύνες του λαού της. Τον εκνευρισμό τους, επίσης, όταν ακούει να λένε: « Δεν φταίει κανείς. Είναι μια φυσική καταστροφή ».
Η σκέψη της , διαυγής , είναι ασυμβίβαστη.
Η αφήγησή της , αιχμηρή, αποτελεί ταυτόχρονα έναν στοχασμό πάνω στη γραφή.
Η Ryoko Sekiguchi είναι συγγραφέας και μεταφράστρια. Γεννημένη στο Τόκυο, ζει και εργάζεται στο Παρίσι από το 1997· γράφει στα γαλλικά και στα ιαπωνικά. Στα έργα της συγκαταλέγονται τα βιβλία Héliotrope ( P.O.L., 2005 ) , Adagio ma non troppo (Le bleu du ciel, 2007 ), Ce n’est pas un hasard ( Δεν είναι από σύμπτωση — P.O.L., 2011), L’ Asrtringent ( Argol, 2012 ), Le Club des gourmets et autres cuisines japonaises (P.O.L., 2013 ). Έχει μεταφράσει στα ιαπωνικά κείμενα των Atiq Rahimi, Jean Echenoz, Mathias Énard και Pierre Alféri και στα γαλλικά , έργα των Yôkô Tawada και Gôzô Yoshimasu , μεταξύ άλλων. Έχει μεταφράσει επίσης στα γαλλικά πάνω από ογδόντα τεύχη μάνγκα , όπως τα Thermae Romae ( Casterman ) και Kids on the slope ( Kazé ). Έχει τιμηθεί με το Prix de Rome 2013, ενώ σήμερα είναι υπότροφος της Ακαδημίας της Γαλλίας στη Ρώμη, όπου ετοιμάζει ένα βιβλίο για τις μούμιες.
Υπάρχουν λέξεις που στοιχειώνουν τα γραπτά της , τα οποία ανήκουν σε πολύ διαφορετικά είδη (ποίηση, δοκίμιο, χρονικό, μεταφράσεις): φαντάσματα, φυτά, περιφέρεια, θραύσματα, κύρια ονόματα, εξαέρωση, χαρτογραφία. Δουλεύει έχοντας πάντα κατά νου ότι ασκεί « διπλή γραφή »: γράφει σε δύο γλώσσες , σε πρόζα και σε στίχο, μεταφράζει σε ζευγάρι (συνεργασίες), γράφει για τη λογοτεχνία και για τη μαγειρική, συγκεκριμένα και αφηρημένα.
Τα « ζευγάρια » αυτά δεν παύουν να δημιουργούν νέες διακλαδώσεις· τα τελευταία χρόνια έχουν πολλαπλασιαστεί οι δραστηριότητες που έχει ως « λογοτεχνική τροφοδότρια », γράφοντας άρθρα για τη γαστρονομική κουλτούρα της Ιαπωνίας, βιβλία συνταγών, καθώς και ως διοργανώτρια συναντήσεων και εργαστηρίων για το πεδίο όπου η γεύση συναντά τη λογοτεχνία.
