Με αφετηρία την πλούσια ναυτική κουλτούρα και κληρονομιά της Χίου, η DEO εγκαινιάζει μια εν εξελίξει έρευνα με θέμα τη ναυτική ζωή και τη σχέση μας με τη θάλασσα. Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες καλούνται να ασχοληθούν με τις ιστορίες του νησιού, να δώσουν τις δικές τους οπτικές και εμπειρίες και να δημιουργήσουν νέα έργα. Αυτά θα εξερευνηθούν και θα παρουσιαστούν μέσα από δύο βασικά προγράμματα: τον δεύτερο κύκλο της Σειράς Αναθέσεων (Commission Series) και το πρώτο των Συναθροίσεων (Assemblies).
Το πρόγραμμα, που αποτελείται από εκθέσεις, live events, παρεμβάσεις στη δημόσια σφαίρα, τοπικές ναυτικές συλλογές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες, θα παρουσιαστεί σε διάφορες τοποθεσίες σε όλο το νησί, από τις αρχές Ιουλίου μέχρι τα τέλη Αυγούστου 2022.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Dominique White, Serapis Maritime, Rowdy SS, Ros Georgiou
Το πρόγραμμα αναλυτικά
Σειρά Αναθέσεων x Dominique White
Καλλιτεχνική φιλοξενία & Έκθεση
Μάιος – Αύγουστος 2022
Η πρώτη Σειρά Αναθέσεων πέρυσι φιλοξένησε την πρώτη έκθεση του Βραζιλιάνου καλλιτέχνη Paulo Nimer Pjota στην Ελλάδα, στα παλιά σφαγεία της Χίου, η οποία προσέλκυσε έναν μεγάλο αριθμό επισκεπτών και στην οποία έγινε αναφορά από διάφορα διεθνή και εγχώρια μέσα, μεταξύ άλλων από τα Art Forum, Damn Magazine, L’ Officiel Brazil, Estadão, Art Newspaper Greece και K Magazine.
Για τον δεύτερο κύκλο του προγράμματος Σειρά Αναθέσεων, η DEO Projects προσκαλεί τη Βρετανίδα καλλιτέχνιδα Dominique White για να ερευνήσει, να αναπτύξει και να εκθέσει ένα νέο κορμό έργων. Η καλλιτέχνιδα θα μείνει στη Χίο για μια περίοδο δύο μηνών, προκειμένου να εξερευνήσει τις ναυτικές ιστορίες του νησιού και να δημιουργήσει μια μεγάλης κλίμακας γλυπτική εγκατάσταση που θα σηματοδοτεί την πρώτη ατομική έκθεσή της στην Ελλάδα.
Η Dominique White (GB) συνταιριάζει τις θεωρίες της Μαύρης Υποκειμενικότητας, του Αφρο-πεσιμισμού και της (από τα κάτω) Υδραρχίας με τους ναυτιλιακούς μύθους της Μαύρης Διασποράς, χρησιμοποιώντας τον όρο «Ναυαγι(ώ)» [Shipwreck(ed)]: ένα αυτοπαθές ρήμα και μια κατάσταση του είναι. Τα γλυπτά της White, ή οι φανοί, προφητεύουν την ανάδυση του Άπατρις: «ένα [Μαύρο] μέλλον που δεν έχει έρθει ακόμα, αλλά πρέπει να έρθει» (Campt 2017 στο Yussof 2018).
Αναπόσπαστο κομμάτι του προγράμματος Σειρά Αναθέσεων είναι, επίσης, το να προσκαλεί έναν διορατικό συλλέκτη και μαζί με την ομάδα του DEO Projects να σχεδιάζει μια εξατομικευμένη εμπειρία για τον προσκεκλημένο καλλιτέχνη στη Χίο. Το ζευγάρι συλλεκτών τέχνης Tonya και Ato Wright από τις ΗΠΑ, η συλλογή των οποίων εστιάζει στην αφρικανική διασπορά, έχουν προσκληθεί από το DEO Projects ως οι φιλοξενούμενοι συλλέκτες για τη Σειρά Αναθέσεων του 2022. Από τον Ιανουάριο μοιράζονται και ανταλλάσσουν τις απόψεις τους πάνω στη σύγχρονη τέχνη με τη Βοηθό Επιμέλειας Ricko Leung και την Dominique White, μέσω συνεδριάσεων στο Zoom. Και οι δύο έχουν αφοσιωθεί στο να εξερευνήσουν νέους τρόπους δημιουργίας τέχνης και στρατηγικά να φέρουν τη δουλειά της Dominique White σε ένα ευρύτερο κοινό.
Πρόγραμμα Συναθροίσεις
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Serapis Maritime, Rowdy SS, Ros Georgiou
Έκθεση τέχνης, περφόρμανς, παραγωγή ταινίας μικρού μήκους και προβολή, καλλιτεχνική παρέμβαση στο δημόσιο χώρο
Ιούλιος – Αύγουστος 2022, διάφοροι χώροι
Για την πρώτη χρονιά του προγράμματος Συναθροίσεις, η DEO Projects προσκαλεί την καλλιτεχνική κολεκτίβα/fashion label Serapis Maritime, τον περφόρμερ Rowdy SS και τη σκηνοθέτρια Ροζάννα Γεωργίου. Οι Συναθροίσεις είναι ένα διακλαδικό, συνεργατικό πρόγραμμα που εξερευνά την τομή μεταξύ της σύγχρονης τέχνης και του design και το οποίο θα ξεδιπλωθεί μέσω μιας έκθεσης, μιας νέας ταινίας μικρού μήκους, μιας ανατεθειμένης περφόρμανς και μιας εικαστικής παρέμβασης στο δημόσιο χώρο, που θα παρουσιαστούν σε διάφορα σημεία του νησιού.
Οι Rowdy, Serapis και Ros θα συνδιαλεχθούν και θα παρουσιάσουν στη Χίο νέα και διασυνδεδεμένα έργα. Τα τοπικά αρχεία με την αλληλογραφία των ναυτικών, τα παράκτια παρατηρητήρια- Βίγλες της Χίου, οι μητριαρχικές δομές, μπορούν όλα να χρησιμοποιηθούν ως αναφορές ή μέθοδοι για να σχηματιστεί το εννοιολογικό πλαίσιο της έρευνας.
Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας των εγκαινίων, οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να βιώσουν μια νέα ζωντανή περφόρμανς από τον Rowdy SS, μια δημόσια καλλιτεχνική παρέμβαση από τη Serapis Maritime, καθώς και να παρευρεθούν σε μια έκθεση στην οποία θα προβάλλεται μια ανατεθειμένη ταινία σε σκηνοθεσία Ροζάννας Γεωργίου.
Η έκθεση θα λάβει χώρα στον «Χώρο Μνήμης Λαγκαδούσικης Ναυτοσύνης» – ένα μικρό μουσείο όπου η τοπική κοινότητα της Λαγκάδας ετοιμάζεται να φιλοξενήσει τη ναυτική συλλογή της στο μέλλον. Σε συνεπιμέλεια της Ελένης Μπουμπάρη –μουσειολόγο και υπεύθυνη του χώρου– και του Άκη Κόκκινου – ιδρυτή και διευθυντή του DEO Projects– η έκθεση θα ξεκινήσει έναν διάλογο μεταξύ των σύγχρονων έργων τέχνης και των αντικειμένων της τοπικής ναυτικής ιστορίας.
Η DEO Projects και το δημιουργικό πρόγραμμά της για το 2022 τελεί υπό τη χρηματοδοτική υποστήριξη του κύκλου δωρητών της DEO (Στάμος Φαφαλιός, Θεόδωρος Φατσής & Μαρία Απόδιακου, Μαρία Καλομενίδου & Γιάννης Σκούφαλος) καθώς και με την συμπληρωματική υποστήριξη των φιλοξενούμενων συλλεκτών για το 2022 (Tonya και Ato Wright).
Το δημιουργικό πρόγραμμα του 2022 επιμελείται ο διευθυντής και ιδρυτής του DEO, Άκης Κόκκινος
Το παράλληλο πρόγραμμα, οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες και οι υπόλοιποι χώροι εκδηλώσεων θα ανακοινωθούν τον Ιούνιο του 2022.
Εγκαίνια | 8-10 Ιουλίου 2022:
Παρασκευή 8 Ιουλίου
Ζωντανή περφόρμανς του Rowdy SS
Παρέμβαση στον δημόσιο χώρο από Serapis Maritime
Σάββατο 9 Ιουλίου
Εγκαίνια έκθεσης Dominique White
Κυριακή 10 Ιουλίου
Ξενάγηση έκθεσης στον Χώρο Μνήμης Λαγκαδούσικης Ναυτοσύνης από τους καλλιτέχνες και επιμελητές της έκθεσης
Βιογραφικά συμμετεχόντων
Συμμετέχοντες στη Σειρά Αναθέσεων x 2022
Dominique White
Η Dominique White (H.B.) συνταιριάζει τις θεωρίες της Μαύρης Υποκειμενικότητας, του Αφρο-πεσιμισμού και της (από τα κάτω) Υδραρχίας με τους ναυτιλιακούς μύθους της Μαύρης Διασποράς, χρησιμοποιώντας τον όρο «Ναυαγι(ώ)» [Shipwreck(ed)]: ένα αυτοπαθές ρήμα και μια κατάσταση του είναι. Τα γλυπτά της White, ή οι φανοί, προφητεύουν την ανάδυση του Άπατρις: «ένα [Μαύρο] μέλλον που δεν έχει έρθει ακόμα, αλλά πρέπει να έρθει» (Campt 2017 στο Yussof 2018).
Η έρευνα της White αντλεί έμπνευση από τους ήχους της techno και της ηλεκτρονικής μουσικής του Ντιτρόιτ, όπου συνεχίζει να κάνει αναφορές σε αφροφουτουριστικές αφηγήσεις (που εντοπίζονται στο διάστημα και στον βυθό), που απεικονίζονται από τους DJ Stingray (Sherard Ingram), Drexciya (Gerald Donald και Jame Stinson) και Tygapaw (Dion McKenzie). Η έρευνά της εκτείνεται επίσης πέρα από το απτό, εκφράζοντας μια περιέργεια τόσο για την καταστροφή όσο και για τη μυθικότητα που αφήνουν πίσω τους οι τυφώνες στην Καραϊβική, στην αέναα μετασχηματιστική αφύπνισή τους στη θάλασσα. Το οπτικό της λεξιλόγιο συνδυάζει την προσομοίωση ενός εγκαταλελειμμένου πλοίου στη θάλασσα που χρησιμοποιεί ρημαγμένα ιστία, πολυκαιρισμένα χειροποίητα δίχτυα, ακρωτηριασμένες άγκυρες και ξεφούσκωτες ναυτικές σημαδούρες με ραφίδες και κοχύλια που είναι όλα καλυμμένα με ένα αιθέριο πέπλο πηλού καολίνης. Αξιοποιεί αυτή την ισχυρή ενοποίηση ως ένα μέσο διαχωρισμού των μοτίβων από την αρχική τους λειτουργία και για τον επαναπροσδιορισμό τους ως σώματα φορτισμένα με εκδίκηση, διαμαρτυρία και αντοχή. Αυτά τα έργα, ή σώματα, εξισορροπούν ανάλαφρα τις καταστάσεις της διατήρησης, της αποσύνθεσης και της καταστροφής ενώ εκπέμπουν μια προειδοποίηση ή μια απειλή για ό,τι επίκειται.
Η Dominique White (γεν. 1993, Η.Β.) ζει στη Μασσαλία (Γαλλία) και εργάζεται νομαδικά. Πρόσφατες εκθέσεις της είναι η «The Cinders of the Wreck» στο Triangle – Astérides στη Μασσαλία (2022), η «Hydra Decapita» στο VEDA στη Φλωρεντία (2021), η «Techno Worlds» στο Art Quarter στη Βουδαπέστη σε ανάθεση από το Goethe-Institut (2021) και η «Blackness in Democracy’s Graveyard» στο UKS στο Όσλο (2021).
Στη White απονεμήθηκε το βραβείο ad occhi chiuse… από το Fondazione Merz το 2021 και το βραβείο Roger Pailhas το 2019 σε συνδυασμό με τις ατομικές της παρουσιάσεις της στο VEDA, ενώ έχει λάβει βραβεία από το Artangel (H.B.) και το Henry Moore Foundation (Η.Β.) το 2020. Η White φιλοξενήθηκε καλλιτεχνικά (residency) στο Sagrada Mercancía (Χιλή), στο Triangle – Astérides (Γαλλία) και στο La Becque (Ελβετία) κατά το 2020 και το 2021.
Ato & Tonya Wright – Σειρά Αναθέσεων x Χορηγοί 2022
Οι Δρ Ato και Tonya Wright, ραδιολόγος ογκολόγος και μαιευτήρας/γυναικολόγος αντίστοιχα, διαμένουν στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ. Το ταξίδι τους στον κόσμο της τέχνης, ωστόσο, έχει διαμορφωθεί από τα μέρη στα οποία μεγάλωσαν, στην Γκάνα και στην Ανγκουίλα. Το καλλιτεχνικό τους ενδιαφέρον εστιάζεται στη συλλογή τέχνης και στην υποστήριξη καλλιτεχνών της αφρικανικής διασποράς. Βασικός τους στόχος στο οικοσύστημα της τέχνης είναι να αποτελούν θετικούς δωρητές, υπεύθυνους συμβούλους και παθιασμένους υποστηρικτές, ώστε να βοηθήσουν στην προώθηση και τη διάθεση τέχνης σε άτομα και ιδρύματα με κοινούς ορίζοντες. Η συλλογή τους και ο ψηφιακός τους λογαριασμός στο Instagram λειτουργεί ως μια πλατφόρμα για να συστήσει σε περισσότερο κόσμο τη σημασία της συλλογής και δίνει έμφαση στο πόσο σημαντική είναι η διατήρηση αυτού του ουσιώδους κομματιού κουλτούρας και ιστορίας. Μαζί, οι Wrights ελπίζουν να συνεχίσουν να προωθούν την τέχνη ως ένα πρίσμα μέσα από τον οποίο μπορεί κανείς να δει τον κόσμο όπως είναι, όπως ήταν και όπως θα είναι στο μέλλον.
Ricko Leung – Σειρά Αναθέσεων x Βοηθός Επιμέλειας
Η Ricko Leung γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Χονγκ Κονγκ και ζει στο Παρίσι. Είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια, δημοσιογράφος τέχνης και συντάκτις. Από όταν έλαβε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα στις Τέχνες και στην Πολιτισμική Διαχείριση στο Παρίσι πριν από έξι χρόνια, προωθεί συνεργασίες μεταξύ καλλιτεχνών, γκαλερί, συλλεκτών τέχνης και ιδιωτικών μουσείων. Μέσα από την επιμελητική της πρακτική προσπαθεί να παρουσιάσει τις ιδέες και την αισθητική των καλλιτεχνών με τρόπους που δημιουργούν βιώματα γεμάτα νόημα και θέτουν ερωτήματα που προκαλούν σκέψη. Η Ricko Leung είναι μια ευγενική πολίτης του κόσμου, πιστεύει ακράδαντα στη δύναμη της τέχνης ως κινητήριο παράγοντα για κοινωνική αλλαγή και είναι αποφασισμένη να χρησιμοποιήσει το πολυπολιτισμικό υπόβαθρό της και τις ικανότητές της στην επικοινωνία για να αναπτύξει επιμελητικά έργα που προάγουν τις διαπολιτισμικές συναντήσεις και συνεργασίες.
Συμμετέχοντες των Συναθροίσεων
Serapis Maritime
Η SERAPIS είναι μια υβριδική κολλεκτίβα που ασχολείται με την τέχνη, το σχέδιο και τη μόδα και δημιουργεί έργα που αντλούν έμπνευση από την αύρα των ωκεανών και από τις βιομηχανίες που σχετίζονται με τη θάλασσα. Ως στόχο έχει την επέκταση των ορίων της καλλιτεχνικής παραγωγής και διανομής, ενώ λειτουργεί ως μια νουβέλα πολυμέσων με θέμα της τον ωκεανό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια ανθρωποκεντρική αφήγηση που λαμβάνει χώρα μέσα στο σύμπαν της θάλασσας, αλλά διαποτίζεται από μια έντονη πνευματικότητα μέσα από τις εικόνες της και τις αναφορές της. Αυτή η καλλιτεχνική παραγωγή μπορεί επίσης να αναγνωσθεί ως μια σύγχρονη θαλασσογραφία.
Μεταξύ των ατομικών εκθέσεων της Serapis περιλαμβάνονται οι ALL AS ONE, ARCH Αθήνα, 2019 – LIQUID SOUL, δημόσια εγκατάσταση μεγάλου μεγέθους με την γκαλερί RODEO, 2019 – SECCMA Trust, γκαλερί St. Catherine, Παρίσι, 2019 – HANDS ON YOUR SOUL, 13 rue d’ Ormesson, Παρίσι, 2018 – BY HIS WOUNDS YOU WILL BE HEALED, Cité des Arts, Παρίσι, 2017 – I AM YOU HOPE, Dio Horia Contemporary Art Platform, Μύκονος, 2016.
Τα ενδύματα και τα οικιακά είδη που δημιουργεί η Serapis διανέμονται διεθνώς σε καταστήματα, μεταξύ των οποίων τα SSENSE (WOMEN, MEN, HOMEWARE), PRINTEMPS FR, NUMBER 3 GR, LABOUTIK UK, FYSIKA JP, 082+ JP, 2K91 KR καθώς και σε διεθνή μουσεία και ιδρύματα, μεταξύ των οποίων τα ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ GR, BELVEDERE VIENNA AU, CAN GALLERY GR, DIO HORIA GR.
Rowdy SS
Ο Rowdy SS είναι ένας καλλιτέχνης που γεννήθηκε και διαμένει στο Λονδίνο. Συχνά, τα έργα του έχουν να κάνουν με την τομή μεταξύ ήχου/μουσικής, χορού/κίνησης και των ζωντανών περφόρμανς μαζί με τη δημιουργία βίντεο. Οι περφόρμανς του έχουν εξερευνήσει την αγάπη, την ενέργεια, τα συναισθήματα, τα αισθήματα, καθώς επίσης την ταυτότητα και τα κοινωνικά στερεότυπα που την περιβάλλουν.
Τα έργα του έρχονται μετά από παρότρυνση ή/και αντίδραση, δημιουργεί εμβυθιστικές εμπειρίες, καινοτόμες προσεγγίσεις στον ήχο, στη χρήση των μέσων λήψης βίντεο, στην τεχνολογία, στο σώμα και στην κίνηση ως εργαλεία εννοιολογικής καλλιτεχνικής περφόρμανς, για να ερευνήσει, να παραμορφώσει, να αφαιρέσει και/ή να υπονομεύσει, για τον «άλλο χώρο», τα περιβάλλοντα, τις ονειρικές/στοχαστικές καταστάσεις, την οριακότητα, τις δυνατότητες της φυγής και/ή του στοχασμού, και της αντίστασης.
Πρόσφατες διεθνείς ζωντανές περφόρμανς του έχουν λάβει χώρα μεταξύ άλλων στα TATE Modern, Pace Gallery, Λονδίνο, Alserkal Avenue, Ντουμπάι, Nottingham Contemporary, The ICA, Λονδίνο (2020), Turner Contemporary, Γκλαστονμπέρι, The Yard Theatre, Transmediale, Βερολίνο, Palais De Tokyo, Παρίσι, The RA, 180 The Strand, Block Universe Performance Art Festival, The Southbank Centre. Πρόσφατες συνεργασίες του μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν το «Liquid a Place» με τον Torkwase Dyson (2021) και ζωντανά έργα με βάση τον ήχο με τη Rebecca Bellantoni (Run Come Water), καθώς και επιτυχημένα residencies στα Chisenhale Dance Space, Kottenspetionen Dans, Atalante και Konstall C στη Σουηδία.
Ο Rowdy είναι φιλοξενούμενος καλλιτέχνης στο Somerset House Studios ενώ οργανώνει μαθήματα και εργαστήρια για τα Block Universe, UAL, The Roundhouse, Slade School of Fine Art, Goldsmiths University και The Yard Theatre.
Ros Georgiou
H Ros Georgiou (γεν. Αθήνα, Ελλάδα) ζει στην Ελλάδα και εργάζεται διεθνώς ως μοντέλο και σκηνοθέτρια. Για τη δουλειά της στον χώρο του μόντελινγκ έχει κάνει καμπάνιες με οίκους όπως οι Louis Vuitton και Marc Jacobs, έχει εμφανιστεί σε εξώφυλλα περιοδικών όπως τα VOGUE US, VOGUE GREECE καθώς και στα Numeró και Harper’s Bazaar. Έχει περπατήσει σε πασαρέλες για πολλούς σχεδιαστές, όπως οι Hermés, Versace, Louis Vuitton, Céline, Calvin Klein και Givenchy. Έχει επίσης εμφανιστεί στην πιο πρόσφατη μικρού μήκους ταινία του Matteo Garrone για τη συλλογή υψηλής ραπτικής του οίκου Dior. Το έργο της ως σκηνοθέτριας έχει συμπεριληφθεί στα Vogue Greece, Mmscene, CAP 74024, Pap magazine και έχει κάνει και κάποια πειραματικά έργα για το περιοδικό Nicotine.
Ελένη Μπουμπάρη, Συνεπιμελήτρια της καλλιτεχνικής έκθεσης στον πολιτισμικό χώρο «Κυδιάντα»
Η Ελένη Μπουμπάρη μεγάλωσε στο νησί της Χίου. Σπούδασε αρχιτεκτονική στον Βόλο (2000-2006) και έπειτα έλαβε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα στην Κοινωνική Ανθρωπολογία (2008-2011). Το 2009 άνοιξε το δικό της αρχιτεκτονικό γραφείο. Από το 2012 συνεργάζεται με διάφορους δήμους και οργανισμούς για τον σχεδιασμό μουσείων. Το 2015 έλαβε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα στη Μουσειολογία (University of Leicester, UK). Το 2012 σχεδίασε τη μόνιμη συλλογή στο μικρό μουσείο «Δ. Γ. Κασλάς» στο χωριό Πουρί στο Πήλιο, σε συνεργασία με τον Δήμο Ζαγοράς-Μουρεσίου. Το 2013 σχεδίασε τη μόνιμη συλλογή για το μουσείο «ΔΡΑΚΕΙΑ, 18.12.1943» στο χωριό Δράκεια στο Πήλιο, σε συνεργασία με τον Δήμο Βόλου. Για να συλλέξει το υλικό για αυτή την έκθεση, διοργάνωσε μια σειρά συναντήσεων «προσέγγισης», κατά τις οποίες ο τοπικός πληθυσμός δώρισε προσωπικά αντικείμενα και συμμετείχε σε συνεντεύξεις. Το 2014 σχεδίασε την προσωρινή (2014-2017) συλλογή «Βόλος – Νέα Ιωνία, Τόσο κοντά – τόσο μακριά» για το μουσείο της πόλης του Βόλου, σε συνεργασία με τον Δήμο Βόλου και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Το 2017-19 σχεδίασε τη μόνιμη συλλογή για το Λαογραφικό Μουσείο Κεφαλαρίου στο χωριό Κεφαλάρι στην Αργολίδα, σε συνεργασία με το ΛΜΚ. Το 2019 σχεδίασε την προσωρινή έκθεση για τον εορτασμό των 100 χρόνων του Αγροτικού Συνεταιρισμού Νέας Αγχιάλου «Η ΔΗΜΗΤΡΑ». Το 2019 άρχισε επίσης να συνεργάζεται με τον Πολιτισμικό Συνεταιρισμό Λαγκάδας «Κυδιάντα» για τη συλλογή του υλικού για το μουσείο και τα εγκαίνια του πολιτισμικού χώρου «Χώρο Μνήμης Λαγκαδούσικης Ναυτοσύνης» στη Λαγκάδα της Χίου. Για να συλλέξει το υλικό για αυτόν τον σκοπό, διοργάνωσε μια σειρά συναντήσεων «προσέγγισης», κατά τις οποίες ο τοπικός πληθυσμός δώρισε προσωπικά αντικείμενα, συμμετείχε σε συνεντεύξεις και αφηγήθηκε μαρτυρίες του.
Άκης Κόκκινος, Διευθυντής και ιδρυτής του DEO και επιμελητής του προγράμματος του 2022
Ο Άκης Κόκκινος (γεν. Ελλάδα) είναι ένας ανεξάρτητος επιμελητής που διαμένει στο Λονδίνο και στη Χίο. Τα τελευταία εννιά χρόνια, ο Άκης έχει συνεργαστεί με σημαντικά πολιτισμικά ιδρύματα τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στην Ελλάδα, καθώς και με ιδιώτες συλλέκτες, ενώ έχει εργαστεί και πάνω σε ανεξάρτητα προτζεκτ.
Η πρακτική του Άκη εστιάζει στους τρόπους με τους οποίους διαταράσσεται το «αντικειμενικό» και το θεσμικό εισάγοντας ή ενισχύοντας άλλες, λιγότερο αξιοσημείωτες και αναγνωρισμένες μορφές γνώσης. Μέσα από πολυθεματικές αναγνώσεις, τον οικοφεμινισμό, τις μη δυτικότροπες προσεγγίσεις και άλλους μη ορθολογικούς στοχασμούς και φιλοσοφίες, το έργο του εστιάζει στο λιγότερο διαδεδομένο, στο αόρατο ή στο μεταιχμιακό.
Έλαβε το μεταπτυχιακό του στην Επιμέλεια Σύγχρονης Τέχνης από το Royal College of Art (2018-2020) με διπλή υποτροφία από το ίδρυμα NEON, το Schilizzi Foundation και το RCA continuation fund.
Το 2021, ο Άκης βραβεύτηκε με το DYCP από το Arts Council England, εργάστηκε ως φιλοξενούμενος λέκτορας στο Royal College of Art και επιλέχθηκε για το Young Curators Residency Programme του Sandretto Foundation στη Μαδρίτη της Ισπανίας. Το ίδιο έτος δημιούργησε τη DEO Projects, τον πρώτο οργανισμό σύγχρονης τέχνης στη Χίο, που στηρίζει τον διεθνικό διάλογο και την υπάρχουσα πολιτισμική υποδομή του νησιού.
Τοπικοί χώροι εκδηλώσεων/Πολιτισμικοί χώροι
Χώρος Μνήμης Λαγκαδούσικης Ναυτοσύνης
Το 2018, ο πολιτισμικός συνεταιρισμός στη Λαγκάδα της Χίου «Κυδιάντα» άρχισε τις συνομιλίες σχετικά με τη δημιουργία ενός πολιτισμικού χώρου που θα φιλοξενούσε τις ναυτικές ιστορίες και αναμνήσεις της Λαγκάδας. Έναν χρόνο αργότερα, ο ιερέας της κοινότητας διάθεσε έναν μικρό χώρο στον συνεταιρισμό, στον οποίο θα φιλοξενούνταν το μουσείο. Ο συνεταιρισμός προσκάλεσε την αρχιτέκτονα και μουσειολόγο Ελένη Μπουμπάρη για να επιβλέψει τη διαδικασία στησίματος του μουσείου και τα αποκτήματα της συλλογής. Η μουσειολόγος οργάνωσε πέντε εκδηλώσεις (προσεγγίσεις) κατά τις οποίες η τοπική κοινότητα θα μπορούσε να δωρίσει προσωπικά αντικείμενα και κατέγραψε μαρτυρίες και συνεντεύξεις που θα αποτελούσαν τη συλλογή και το αρχείο του πολιτισμικού χώρου. Σήμερα, ο συνεταιρισμός οργανώνει εκδηλώσεις για τη συγκέντρωση χρημάτων, ώστε να φτάσει το απαιτούμενο κεφάλαιο για να μείνει το μουσείο ανοιχτό για το κοινό στο εγγύς μέλλον.
Σχετικά με το DEO Projects
Η DEO Projects είναι ένας εναλλακτικός οργανισμός σύγχρονης τέχνης με έδρα τη Χίο. Εξερευνά τη θεσμικότητα ως μια ζωντανή και αναπτυσσόμενη πολυμορφικότητα σε συνεχή ροή. Το πρόγραμμά της μετατοπίζεται και αναπτύσσεται σε κυκλικές χρονικές κλίμακες μέσα από παρεμβάσεις που λαμβάνουν τη μορφή αναθέσεων, εκθέσεων, δημόσιων προγραμμάτων ή καλλιτεχνικών φιλοξενιών.
Στηριζόμενη στις αξίες της συμπόνοιας, της εμπιστοσύνης και της γενναιοδωρίας, η DEO έχει δεσμευτεί να στηρίξει τον διεθνικό διάλογο και την υπάρχουσα πολιτισμική υποδομή του νησιού. Ως μια μη χωρική πολιτισμική οντότητα, ο οργανισμός λειτουργεί σε όλη την έκταση του νησιού σε συνεργασία με τα τοπικά μουσεία και τους συνεταιρισμούς, με μη θεσμικούς χώρους και τη δημόσια σφαίρα. Ερευνητικές θεματικές ανακύπτουν από τις πολυεπίπεδες ιστορικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ρίζες του νησιού του βορειοανατολικού Αιγαίου και επεκτείνονται πέρα από τα γεωγραφικά του όρια, μέσα από τις ιστορίες που ταξιδεύουν μέσω της θάλασσας.
Το DEO Projects έχει σκοπό να δημιουργήσει έναν γόνιμο και συμπεριληπτικό χώρο για να επανεξετάσει με ριζοσπαστικό τρόπο τα συμπτώματα του παρελθόντος, τις ενσαρκωμένες πληγές, τα μοτίβα αντικειμενικής σκέψης και να αποδομήσει τις ιδεολογίες και τις συμπαραδηλώσεις που είναι εγγενείς σε τέτοιες εμπειρίες. Αναπτύσσοντας ένα πολυθεματικό ήθος μέσα από τους πολλαπλούς τύπους γνώσης, σωματικής εμπειρίας, τοπικής σοφίας και τις κοσμοθεωρήσεις εντός και πέρα από τη δημιουργική σφαίρα, η DEO έχει στόχο να παράγει ετερογενή έρευνα, εναλλακτικά μορφότυπα και να δώσει έμφαση στις παραγκωνισμένες φωνές. Μια πλατφόρμα διαλόγου που προσκαλεί διεθνείς και τοπικούς καλλιτέχνες, επιμελητές, στοχαστές, συλλέκτες, μαζί με οικολόγους, θεραπευτές, επιστήμονες, χειροτέχνες, επισκέπτες, δημοσιογράφους και θεατές να ερευνήσουν συλλογικά νέους τρόπους παραγωγής γνώσης προς μια πολιτισμική, κοινωνική και πολιτική αλλαγή.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Ruttier for the Absent (2019) Dominique White