Κάθε τόσο ο κόσμος καταρρέει. Άλλοτε το καταλαβαίνουμε. Άλλοτε όχι. Και στις δυο περιπτώσεις το προσπερνάμε. Συνεχίζουμε να ζούμε.
Όμως όλες αυτές τις φορές, ποτέ δεν ξέρουμε, αν αυτό που κατέρρευσε είναι ο κόσμος μας, ή- ο Κόσμος…
Το όρια είναι δυσδιάκριτα. Ίσως επειδή η ζωή, φθίνει από τη φύση της. Γέρνει.
“Κοινωνία” και “Πολιτισμός” είναι ότι έφτιαξε ο άνθρωπος για να μην βλέπει, την χάσκουσα φύση του. Να αποφύγει τον ίλιγγο που προκαλεί η θέα του εγγενούς κενού του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αυτό αφηγείται η Δεσποινίς Δυστυχία. Μέσω του σκοτεινά φωτεινού προσωπείου της Δυστυχίας. Που έρχεται να εμφανίσει την αμφισημία της ζωής. Με αμφίσημο τρόπο. Με τραγικότητα. Αλλά και σαρκασμό.
«Σίγουρα καταγόμαστε από θάλασσα», μου έλεγε πάντα η γιαγιά μου, «δεν εξηγείται αλλιώς, που είναι τόσο αλμυρά τα δάκρυα», διευκρίνιζε για του λόγου της το αληθές. Ισχυριζόταν πως τις μαρίδες που μου τηγάνιζε, τις ψάρευε από τα μάτια των λυπημένων. «Όταν μεγαλώσεις», μου είπε μία μέρα «θα’ ρχομαι να ψαρεύω από τα μάτια σου κουτσομούρες μνήμες και χταποδάκια φιλιά!»
Έβαλα τα κλάματα τρομαγμένος και αντί να μου τα σκουπίσει, εκείνη μού έβαλε ένα γυάλινο ποτήρι στα μάτια. Όταν το τράβηξε είδα δυο ασημόψαρα να σαλεύουν ολοζώντανα. «Είναι οι αθερίνες φόβοι σου», μου εξήγησε κρατώντας τα από τις ουρίτσες τους μπροστά στα πελώρια από τρόμο μάτια μου. «Μην τα λυπάσαι», είπε και έχωσε τα σπαρταριστά μικρόψαρα στο στόμα της. «Άμα τ’ αφήσεις, γίνονται σκυλόψαρα και σε τρώνε».
(Απόσπασμα )
Το κεντρικό πρόσωπο, στην ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ ΔΥΣΤΥΧΙΑ, βιώνει την παράλογη κατάρρευση του Κόσμου. Είναι αντικειμενική. Αδιάψευστη. Σαν Ιστορικό γεγονός. Που πλημμυρίζει τα πάντα. Σαν νερό. Ή σαν μνήμες. Προσωπικές. Ενίοτε και σαν Συλλογικές. Μνήμες.
Κάτι έρχεται. Σαν Τέλος. Το αντιλαμβάνονται όλοι. Το βιώνουν. Ως παθόντες αλλά και αυτόπτες μάρτυρες. Μιας παραδοξότητας. Και το αφηγούνται. Σαν χρονικό. Σαν Χορός που μπαίνει στο κοίλον. Αλλά και σαν Αγγελιοφόροι τραγωδίας.
Τσιμάρας Τζανάτος, ΠΕΡΙ «ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ»
Ο Τσιμάρας Τζανάτος γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου (Σχολή Σταυράκου) Θέατρο (Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη) και Ιστορία της Τέχνης (Ε. Βακαλό). Έχει συνεργαστεί σε πολύ σημαντικές δουλειές στο Θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση.
Παράλληλα, σαν ραδιοφωνικός παραγωγός μουσικών εκπομπών και λόγου από το 1985 (Ράδιο 5, Τικ-Τακ FM, ΕΡΑ 2, ΕΡα Sport, Planet) αλλά και δημοσιογραφώντας σε έντυπα και περιοδικά (Εξουσία, Κλικ, Metropolis Press, Music.gr κ.ά). Ασχολήθηκε με το σενάριο και την στιχουργία/ποίηση. Τα τελευταία χρόνια εργάστηκε στην Τηλεόραση στην αρχισυνταξία εκπομπών ή ως κειμενογράφος ( Εκατομμυριούχος, Αδύναμος Κρίκος κ.ά).
Ως θεατρικός συγγραφέας εμφανίστηκε το 2004 με το κείμενο «Έξοδος» στο έργο «Ονείρου Οδύσσεια» (Δ. Δημητριάδη, Ν. Δήμου, Μ. Πολιτοπούλου, Ε.Πέγκα) που ανέβηκε στο Κ.Θ.Β.Ε από τη Χρύσα Καψούλη και την ομάδα DameBlanche –κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Univercity Press- και το «Μαζί Ποτέ» το 2009 (βασισμένο στην ταινία του Φατίχ Ακίν Gegen die Wand/Head On) το οποίο ανέβηκε και αυτό από τη Χρύσα Καψούλη/DameBlanche στο Κινητήρας Studio.
Tον Μάϊο του 2013 παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο στο πλαίσιο των Αναγνώσεων υπό την επιμέλεια της Σίσσυς Παπαθανασίου το έργο του «Εκκρεμότητα» σε σκηνοθεσία Βασίλη Νούλα με την ομάδα Nova Melancholia.
Τον Δεκέμβριο του 2013 σε επαφή με κρατουμένους οροθετικούς και χρήστες των φυλακών Κορυδαλλού και την Μ.Κ.Ο ΤΕΧΝΟΔΡΟΜΩ, παρουσιάστηκε το έργο του “Κ”, που γράφτηκε, για να παιχτεί από τους ίδιους τους κρατούμενους στο χώρο της φυλακής.
Τον Μάρτιο του 2014 η Εκκρεμότητα παρουσιάστηκε στο Λονδίνο από το Theater Lab Company της Αναστασίας Ρεβή σε μετάφραση Έλσης Σακελλαρίδου με τον τίτλο Suspense σε σκηνοθεσία Jason Warren σε μορφή μονολόγου με τον Luke Shepherd στον κεντρικό ρόλο.
Η Εκκρεμότητα ανεβαίνει ως ολοκληρωμένη παράσταση σε σκηνοθεσία Βασίλη Νούλα/Nova Melancholia στις 17 Νοεμβρίου του 2014 στο ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ και κυκλοφορεί σε δίγλωσση έκδοση εκδόσεις ΗΡΟΔΟΤΟΣ (Εκκρεμότητα/Suspense) σε μετάφραση στα αγγλικά της Έλσης Σακελλαριδου. Το 2015 μεταφράστηκε στα Γερμανικά “Die Erwartung” από την Sabine Kessel.
Στις 7 Οκτωβρίου στις Αναγνώσεις 2014 του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ – Κ. ΚΟΥΝ που επιμελείται η Σίσσυ Παπαθανασίου παρουσιάζεται η θεατρική μεταγραφή από τον ίδιο τον συγγραφέα του αφηγήματος “Δεσποινίς Δυστυχία”/”Miss Misery”, σε σκηνοθετική επιμέλεια Άσπας Τομπούλη και εκδίδεται ως αφήγημα από τις Εκδόσεις Σοκόλη(2015).
Τον Ιούνιο του 2015 το «Κ», από ομάδα εθελοντών σε σκηνοθεσία Χ. Καψούλη (εκπροσωπώντας την ΜΚΟ ΤΕΧΝΟΔΡΟΜΩ), παρουσιάζεται σε διημερίδα αφιερωμένη σε εγχειρήματα κοινωνικής ευαισθητοποίησης στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών(«Θέατρο και Φυλακή»).
Απόσπασμα του «Δεσποινίς Δυστυχία» χρησιμοποιείται στην παράσταση της Έλλης Παπακωνσταντίνου Re-Volt Athens (2016) που παρουσιάζεται στο Βερολίνο, τη Βιέννη, το Ζάγκρεμπ και στο Φεστιβάλ Αθηνών.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ:
Δεσποινίς Δυστυχία Τhe Play, 2014
-Κ- 2013
Δεσποινίς Δυστυχία-Το αφήγημα 2012
Πόσα ζώα χωράει ένας άνθρωπος;! , 2011
Εκκρεμότητα, 2010
Μαζί Ποτέ, 2009
Έξοδος/Ονείρου Οδύσσεια, 2004