Ήταν η τρίτη φορά που θα έβλεπα τους Deus αλλά η πρώτη σε κλειστό χώρο. Η πρώτη φορά ήταν στην έδρα τους, headliners στο Werchter του 2006, …

Από τον Μπάμπη Βασιλειάδη

μπροστά σε ογδόντα χιλιάδες κόσμο και η δεύτερη στο δικό μας Rockwave του 2008 μπροστά σε πολύ λιγότερο κόσμο προφανώς. Έχοντας περάσει καλά τις δύο προηγούμενες φορές, ήξερα και τώρα ότι θα παρακολουθούσα ένα έντιμο και επαγγελματικό show. Οι Deus είναι από τα λίγα ευρωπαϊκά συγκροτήματα που δεν προέρχονται από την Μ. Βρετανία και έχουν τέτοια απήχηση. Ξεκινώντας το 1991, έχουν  κυκλοφορήσει έξι studio albums και μετρούν άπειρες ώρες πάνω στην σκηνή, πράγμα που τους κάνει τρομερά έμπειρους να διαχειριστούν οποιαδήποτε κατάσταση πάει να στραβώσει και θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ.

Η βραδιά ξεκίνησε με το δίδυμο των My Wet Calvin να ανεβαίνει πάνω στην σκηνή του Fuzz. Οι κύριοι Νικολόπουλος και Οικονόμου μεταμφιεσμένοι, ως συνήθως (επέλεξαν τις στολές ενός γουρουνιού και ενός λαγού αυτή την φορά), είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν  συνθέσεις από τον δίσκο “Happened Before” που πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Απρίλιo. Mε τις ηλεκτρικές τους κιθάρες και με την βοήθεια των προηχογραφημένων loops, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα party και να ετοιμάσουν τον κόσμο για το κυρίως πιάτο. Απολύτως συγχρονισμένοι μεταξύ τους, απέδειξαν ότι είναι από τα πιο αξιόλογα ελληνικά σχήματα στο είδος της Electro/Pop που παίζουν, αν και η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να έβλεπα μπασίστα και drummer να παίζουν μαζί τους… Η στιγμή των Deus έφτασε στις 22:15 και με μια ζεστή υποδοχή από τον κόσμο που είχε γεμίσει όμορφα το Fuzz, ξεκίνησαν το set τους.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Άλλοτε ηλεκτρικοί και με φοβερή ενέργεια πάνω στην σκηνή, άλλοτε με πιο χαλαρή και ατμοσφαιρική διάθεση, επέλεξαν κομμάτια κυρίως από τον τελευταίο τους δίσκο “Keep You Close” αλλά δεν έλειψαν και επιτυχίες από τα προηγούμενα album τους. Ο ήχος που έβγαινε από τα ηχεία του club δεν ήταν και ό,τι καλύτερο έχω ακούσει (και σε αυτό ευθύνεται ο χώρος δυστυχώς), αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι τι άκουγε η μπάντα πάνω στο stage, αφού καθ’ όλη την  διάρκεια του live, χειρονομούσαν προς τους τεχνικούς για να τους ανεβάσουν τις εντάσεις στα monitor που είχαν μπροστά τους. Ίσως για αυτό ο Tom Barman, o βασικός τραγουδιστής των Deus να αναρωτήθηκε γιατί έκλεισε το Ρόδον!

Σε καμία στιγμή όμως δεν φάνηκαν να επηρεάζονται από αυτό, αντ’ αυτού συνέχιζαν με ακόμα περισσότερη διάθεση. Και εδώ έρχεται το θέμα της εμπειρίας που έγραψα παραπάνω. Κορυφαίες στιγμές της βραδιάς ήταν το “Bad Timing” από το “Pocket Revolution”, με τον Barman να δημιουργεί ένα ατελείωτο σφύριγμα με την κιθάρα του κατά την εισαγωγή του κομματιού, το “Instant Street” από το “ The Ideal Crash”, με τον κιθαρίστα Mauro Pawlowski να «χορεύει» την κιθάρα του με έναν μοναδικό τρόπο και τον κόσμο από κάτω να χοροπηδάει. Και φυσικά μια από τις μεγάλες του επιτυχίες, το “Suds & Soda” από το “Worst Case Scenario” που με αυτό κλείσανε την νύχτα μετά από μιάμιση ώρα πάνω στη σκηνή με τον κόσμο να αποχωρεί ικανοποιημένος.

Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι ανάμεσα στο playlist που θα επέλεγαν, θα ήταν και το “The Ideal Crash”, ξέροντας βέβαια ότι σπάνια το παίζουν, αλλά δυστυχώς έμεινα με την ελπίδα. Ένα ενοχλητικό σημείο στην σκηνική τους παρουσία ήταν η σχεδόν μόνιμη εμφάνιση του βοηθού της μπάντας που με το παραμικρό επενέβαινε. Από το να σβήνει τα μισοτελειωμένα τσιγάρα που πέταγε ο Barman, μέχρι να διορθώσει μπλεγμένα καλώδια, ήταν μονίμως πάνω στην σκηνή! Και για να αστειευτώ και λίγο, νομίζω ότι το τρίτο πιο σημαντικό εξαγώγιμο προϊόν του Βελγίου για μένα, μετά τις μπύρες και τις σοκολάτες, είναι οι Deus.

Tracklist (όχι απαραίτητα με αυτή την σειρά και όσα θυμάμαι):

• Ghost
• Sister Dew
• Constant Now
• Favourite Game
• The Architect
• Slow
• Instant Street
• Keep You Close
• The Final Blast
• Dark Sets In
• Bad Timing
• Suds & Soda
• Little Arithmetics