Δημήτρης Σαμόλης: Τα αληθινά όνειρα είναι ‘καταδικασμένα’ να πραγματοποιούνται!

Ο Δημήτρης Σαμόλης, μιλά για τη μουσική, το θέατρο και τα όνειρά του, λίγο πριν το καλοκαιρινό του live στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Ο Δημήτρης Σαμόλης, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου αλλά και της Νομικής Σχολής Αθηνών, που τη φετινή σαιζόν έχει διπλή παρουσία στα θεατρικά δρώμενα, στην «Αγαπητή Ελένα» και στον «Βουρκόλακα», μας “συστήνεται” και με την άλλη του ιδιότητα, αυτή του τραγουδοποιού!

Στις 16 Φεβρουαρίου κυκλοφόρησε από τη MINOS EMI το ντεμπούτο άλμπουμ του με 13 τραγούδια, με τον τρίσημο τίτλο POPETRY (Pop-Poetry-Try) και ήδη έχει αποκτήσει ένθερμο κοινό.

Ο πολυτάλαντος καλλιτέχνης μας μίλησε με ενθουσιασμό για το θέατρο, τη μουσική και τα όνειρά του. Το δικό του fortune cookie θα έγραφε “Change yourself and you change the Universe” και το σίγουρο είναι πως… το μέλλον του διαγράφεται λαμπρό!


Culturenow.gr: Ας αρχίσουμε από την απόφασή σας να γίνετε ηθοποιός… Αν και έχετε ολοκληρώσει τις σπουδές σας στη Νομική, τελικά σας κέρδισε ο  μαγικός  δρόμος του θεάτρου! Ποιος είναι ο λόγος που αυτή η ιδιότητα υπερίσχυσε ως επαγγελματική επιλογή; Τι είναι για σας προσωπικά το θέατρο;

Δημήτρης Σαμόλης: Ήξερα από πολύ μικρός πως θέλω να γίνω ηθοποιός. Ουσιαστικά η Νομική ήταν το ‘χόμπι’ μου μέχρι να περάσω στη Δραματική. Έδινα εξετάσεις και δεν περνούσα στο Εθνικό οπότε στο μεσοδιάστημα συνέχιζα τις νομικές μου σπουδές. Τελικά όταν πέρασα στο Εθνικό με την τρίτη φορά είχα σχεδόν τελειώσει και τη Νομική. Όταν ήμουν παιδί φαντασιωνόμουν άπειρους μαγικούς κόσμους όπου μπορούσα να υπάρχω μέσα τους και να είμαι όποιος ήθελα χωρίς να με κρίνω. Το θέατρο για μένα είναι η επιστροφή σε αυτούς τους κόσμους της αθωότητας και της αστείρευτης φαντασίας.

Cul. N.: Πείτε μας λίγα λόγια για τις δύο παραστάσεις στις οποίες μπορούμε να σας δούμε τη φετινή θεατρική σαιζόν επί σκηνής, την «Αγαπητή Ελένα» και τον «Βουρκόλακα»…

Δ. Σ.: Η «Αγαπητή Ελένα» είναι ένα ρώσικο έργο αριστοτεχνικά γραμμένο από τη Λουντμίλα Ραζουμόφσκαγια που σε κρατάει σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία σκηνή. Έχω την τύχη να το σκηνοθετεί μια από τις αγαπημένες μου δασκάλες στη Δραματική Σχολή του Εθνικού,  η Ελένη Σκότη.

«Ο Βουρκόλακας» είναι το μοναδικό θεατρικό έργο του Αργύρη Εφταλιώτη γραμμένο το 1894. Αυτό το κείμενο με αυτή τη μαλλιαρή γλώσσα είναι ένας θησαυρός. Ουσιαστικά είναι το τραγούδι του νεκρού αδερφού.

Είμαι χαρούμενος και ευγνώμων που είμαι κομμάτι αυτών των δυο αξιόλογων παραστάσεων.

Cul. N.: Ανάμεσα σε πρόβες και παραστάσεις ξεκινήσατε να γράφετε μουσική και στίχους, ενώ δημιουργήσατε και το συγκρότημα Smelly Cats, μαζί με άλλους δύο ηθοποιούς. Ποια ήταν τα ερεθίσματα που σας έφεραν στον κόσμο της μουσικής και τι θέλατε να εκφράσετε μέσα από αυτή;

Δ. Σ.: Οι Smelly Cats ήταν ένα συγκρότημα που δημιουργήσαμε με άλλους δύο συμφοιτητές μου από το Εθνικό και παρότι κράτησε λιγότερο από ένα χρόνο ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό για μένα. Με τη μουσική ασχολούμαι από μικρός που ήμουν στη χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου όπου εκεί είχαμε την ευκαιρία να προσεγγίζουμε σπουδαία μουσικά έργα κάνοντας τριφωνίες και τετραφωνίες. Νομίζω πως εκεί εξασκήθηκε πολύ το αυτί μου και πήρα γερές βάσεις στη μουσική.

Cul. N.: Δύο εβδομάδες πριν κυκλοφόρησε από τη Minos Emi το ντεμπούτο άλμπουμ σας –με το θεατρικό και ευφάνταστο εξώφυλλο του ζωγράφου Michail J Tsakountis- που στεγάζει 13 τραγούδια, υπό τον τίτλο POPETRY. Τι συμβολίζει αυτός ο τίτλος και ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας;

Δ. Σ.: Ο τίτλος Popetry είναι τρίσημος pop- poetry- try. Ουσιαστικά είναι μια ποιητική προσπάθεια να αποδώσω μουσικά τη μέχρι τώρα ζωή μου με έναν ποπ τρόπο. Και το ποπ για μένα περιέχει την αφέλεια, την αθωότητα, το χιούμορ και μια καλώς εννοούμενη ελαφρότητα.

Cul. N.: Οφείλω να ομολογήσω πως ακούγοντας τα τραγούδια ενθουσιάστηκα! Από την μία οι μελωδικοί και ατμοσφαιρικοί ήχοι και από την άλλη η ευτυχής συνύπαρξη του ερωτικού, λυρικού αλλά και σαρκαστικού ύφους.. Ποιες είναι οι πρώτες αντιδράσεις του κόσμου αλλά και τα δικά σας συναισθήματα για το νέο αυτό “απόκτημα”;

Δ. Σ.: Η αλήθεια είναι πως όταν κάποιος μου στέλνει μήνυμα στο facebook και μου δίνει συγχαρητήρια για το άλμπουμ ή ποστάρει τραγούδι μου, αρχίζω να χτυπιέμαι μέσα στο σπίτι από τον ενθουσιασμό μου και διαβάζω τα μηνύματα και τα posts καμιά δεκαριά φορές το καθένα. Είμαι στα όρια να  γίνω stalker των ανθρώπων που ακούνε τη μουσική μου…! Τα δικά μου συναισθήματα για το άλμπουμ τα βιώνω στη στρατόσφαιρα μέσα στο σπιτάκι με τα πολύχρωμα  μπαλόνια από την ταινιά Up! Σηκώνομαι κάθε πρωί και κοιτάω το cd που το πήρα στα χέρια μου πριν από λίγες και νιώθω άπειρη ευγνωμοσύνη. Ανυπομονώ να μοιραστώ τα τραγούδια με ανθρώπους που δεν γνωριζόμαστε και θα μας φέρει κοντά αυτή η μουσική.

Cul. N.: Τα τελευταία χρόνια πολλά από τα ενδιαφέροντα μουσικά πράγματα που γίνονται  στη χώρα μας τα συναντάμε στην αγγλόφωνη σκηνή. Που οφείλεται αυτό κατά την γνώμη σας; Εσείς, γιατί επιλέξατε τον αγγλικό στίχο έναντι του ελληνικού;

Δ. Σ.: Το διαδίκτυο παίζει σημαντικό ρόλο νομίζω. Από κει και πέρα σε μένα η χρήση της αγγλικής γλώσσας λειτουργεί λυτρωτικά με την έννοια πως εκφράζομαι σε μια γλώσσα διαφορετική από τη μητρική μου. Οι αγγλικές λέξεις δε φέρουν κανένα φορτίο για μένα οπότε μπορώ και εκφράζομαι πιο απενοχοποιημένα κι ενδεχομένως να λέω και πράγματα που θα ντρεπόμουν να εκφράσω στα ελληνικά. Επίσης με διακρίνει και μια ξενομανία-μεγαλομανία.

Cul. N.: Μέσα στην πολυδιάστατη κρίση που βιώνουμε ως χώρα, αλλά και στις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν στο χώρο της δισκογραφίας, πόσο τολμηρό εγχείρημα είναι η κυκλοφορία ενός δίσκου –ψηφιακά αλλά και στα δισκοπωλεία; Ποιο είναι το δικό σας «τυχερό μπισκότο» που σας δίνει δύναμη και αισιοδοξία για να δημιουργείτε;

Δ. Σ.: Δεν πιστεύω σε ευνοικές και μη συγκυρίες. Κάθε εποχή έχει τις δικές της προκλήσεις. Για μένα το ουσιαστικό ρίσκο είναι το πόσο προσωπικός και τολμηρός θα είμαι ως τραγουδοποιός και όχι το αν θα κυκλοφορήσω το άλμπουμ στην Ελλάδα της κρίσης ή των παχιών αγελάδων. Η ιδέα πως αλλάζοντας τον εαυτό μου μπορώ να αλλάξω ολόκληρο τον κόσμο με εμπνέει κάθε πρωί να σηκώνομαι και να επαναπροσδιορίζομαι από το μηδέν. Το δικό μου fortune cookie θα έγραφε “Change yourself and you change the Universe”.

Cul. N.: Πως βλέπει τον εαυτό του σε πέντε χρόνια από τώρα ο τραγουδοποιός αλλά και ηθοποιός Δημήτρης Σαμόλης; Υπάρχει το ενδεχόμενο να σας δούμε και εκτός Ελλάδας;

Δ. Σ.: Το όνειρό μου είναι να ταξιδεύω σε ολόκληρο τον κόσμο γυρίζοντας ταινίες και κάνοντας συναυλίες. Και πιστεύω πως θα τα καταφέρω. Αν μου έλεγες πριν ένα χρόνο πως θα έβγαζα cd από τη Minos Emi θα δυσκολευόμουν να το πιστέψω και όμως έγινε. Πιστεύω πως τα αληθινά όνειρα είναι ‘καταδικασμένα’ να πραγματοποιούνται.

Cul. N.: Με όχημα τους στίχους, τις μελωδίες, αλλά και το θέατρο, ποιοι είναι οι επόμενοι προορισμοί σας; Τι ονειρεύεστε καλλιτεχνικά για το μέλλον;

Δ. Σ.: Θέλω στο άμεσο μέλλον να έχω χρόνο να ξεκινήσω να γράφω πάλι μουσική γιατί με την ηχογράφηση και την προώθηση του πρώτου άλμπουμ δεν υπήρχε χρόνος για σύνθεση νέων τραγουδιών. Επίσης θέλω να γράψω ένα μιούζικαλ, να ξανασκηνοθετήσω μια παράσταση. Και φυσικά να ξεκινήσω τις ζωντανές εμφανίσεις με τη μπάντα μου!

Cul. N.: Αν κλείσετε τα μάτια, χωρίς δεύτερη σκέψη, ποιος στίχος από το άλμπουμ σας έρχεται στο μυαλό; Ας ολοκληρώσουμε την «κουβέντα» μας με αυτόν…

Δ. Σ.: All I ever wanted was to wear my mom’s high heels

To see the whole world from above and know just how she feels

Facebook: https://www.facebook.com/dimitris.samolis?fref=ts

Twitter: https://twitter.com/dimitrisamolis

YouTube: https://www.youtube.com/user/dimitrissamolisVEVO/featured


Ο Δημήτρης Σαμόλης μαζί με την Αρετή Κοσμίδου live, την Τρίτη 30 Ιουνίου 2015, στον Κήπο του Μεγάρου. Περισσότερες πληροφορίες.

x
Το CultureNow.gr χρησιμοποιεί cookies για την καλύτερη πλοήγηση στο site. Συμφωνώ