Δημήτρης Ζερβουδάκης: Η τραγουδοποιία είναι μια απρόβλεπτη περιπέτεια

Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης έχει μια αξιοσημείωτη προσωπική πορεία στο χώρο της μουσικής. Αρκετές δημιουργίες του, παρότι μετρούν αρκετά χρόνια, δεν ξεθωριάζουν στο πέρασμα του καιρού, αλλά «μεγαλώνουν μαζί του» όπως λέει και ο ίδιος. Τραγούδια όπως «Γράμμα σε έναν ποιητή» (1989), «Βαριά ποτά βαριά τσιγάρα» (1998) και «Τα ανείπωτα» (2006), παίζουν στα ραδιόφωνα και περιλαμβάνονται σε πολλά προγράμματα μουσικών σκηνών.

Μένει μόνιμα στην γενέτειρά του, την Θεσσαλονίκη, ενώ κατεβαίνει τακτικά στην Αθήνα για διάφορα «μουσικά ραντεβού». Ένα τέτοιο «ραντεβού» έχει κλειστεί στο Κρεμλίνο, όπου οι φίλοι του μπορούν να τον ακούσουν live. Με αφορμή τις συγκεκριμένες εμφανίσεις, μας μιλά και αποκαλύπτει τις μελωδικές του αναζητήσεις και τα καλλιτεχνικά του «πιστεύω».

Συνέντευξη: Αναστασία Ρίζου

Cul. N.: Από τον «Ακροβάτη» μέχρι τα «Ζωής παιχνίδια», οι δισκογραφικές σας συναντήσεις είναι ενδιαφέρουσες και ουσιαστικές. Υπήρξαν τραγούδια ή συνεργασίες που ανεξαρτήτως του μεγέθους της αποδοχής του κόσμου, έχετε αγαπήσει ιδιαιτέρως;

Δημήτρης Ζερβουδάκης: Η υπόθεση της τραγουδοποιίας  αποτελεί μια πανέμορφη περιπέτεια που το βασικό της συστατικό είναι η μη προβλεψιμότητα. Ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου κάτι οργανωμένο η προμελετημένο σε ότι αφορά στο δημιουργικό μου. Πάντα το σημαντικό για μένα ήταν και είναι να μην βιάζω τα πράγματα. Να αφήνω την έμπνευση να κάνει την δουλειά της. Πιο πολύ αν θέλετε, με βασάνισε ο συνδυασμός της όποιας εμπνευσμένης μου στιγμής με το αξιακό μου σύστημα.  Κορυφαία στιγμή θεωρώ  “Τις ερχόμενες” του Ρώμου Φιλύρα σε μελοποίηση του Μανόλη Γαλιάτσου.

Cul. N.: Για ποιο λόγο στο μεγαλύτερο μέρος της προσωπικής σας δισκογραφίας, έχετε επιλέξει να γράψετε ο ίδιος την μουσική και τους στίχους; Με ποια κριτήρια θα μπορούσατε να ερμηνεύσετε δημιουργίες άλλων;

Δ. Ζ.: Γιατί η μεγαλύτερη περιπέτεια  αυτή τη φορά που λέγεται ζωή έχει την γλώσσα της, τον μελωδικό της τρόπο, μα πάνω από όλα το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που λέγεται βίωμα. Αυτό καταγράφει ένας “τραγουδοποιός”. Το βίωμα! Τα τραγούδια των φίλων που είχα τη χαρά να τραγουδήσω τα  αγαπώ δύο φορές σαν να είναι δικά μου. Το κριτήριό μου είναι καθαρά και μόνον το ένστικτό μου που δονείται η όχι από τον στίχο και την μουσική.

Cul. N.: Πώς κρίνετε την ελληνική μουσική, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στα χρόνια της κρίσης;

Δ. Ζ.: Έχουμε δρόμο για να βρούμε την περπατησιά μας. Η τέχνη συνολικά θεωρώ ότι περνά μια φάση αμηχανίας. Οι δημιουργοί έχουμε ένα μούδιασμα  η αλήθεια είναι , με φωτεινές εξαιρέσεις από εναλλακτικές μουσικές παγκοσμίως. Η γλώσσα βγαίνει στο προσκήνιο και ο καταγγελτικός λόγος κερδίζει κάθε μέρα έδαφος. Η τέχνη έχει ανάγκη από ρήξη από σύγκρουση με το κατεστημένο . Τίποτε και ποτέ δεν ήταν εύκολο.

Cul. N.: Από τους νέους καλλιτέχνες υπάρχει κάποιος που ξεχωρίζετε για το ιδιαίτερό του στίγμα;

Δ. Ζ.: Πολλοί νέοι δημιουργοί με έχουν συγκινήσει τα τελευταία χρόνια. Ζηλεύω την θέρμη τον ζήλο και την αγωνία τους. Είμαι αποδέκτης σοβαρών καλλιτεχνικών και δημιουργικών προτάσεων. Μην περιμένετε σας παρακαλώ να αναφέρω ονόματα διότι θα αδικήσω σίγουρα κάποιους. Αυτό που πιστεύω το υπογράφω το υποστηρίζω και στέκομαι δίπλα του. Παίρνω ενέργεια από τέτοιες ευγενείς προσπάθειες με ήθος και πάνω από όλα από τον ελευθεριασμό τους.

Cul. N.: Τραγούδια σας που μετρούν πάνω από δέκα χρόνια «ζωής» αγαπιούνται και παίζονται ακόμα στα ραδιόφωνα. Πώς εισπράττετε την αποδοχή του κόσμου;

Δ. Ζ.: Είναι πραγματικά μαγικό ,πανέμορφο να μεγαλώνουν τα τραγούδια σου μαζί σου. Η σχέση μου με το κοινό που με στηρίζει και με αγαπά όλα αυτά τα χρόνια, στηρίζεται  ακριβώς στην αγάπη και την συνέπεια θέλω να πιστεύω και από τις δύο πλευρές.

Cul. N.: Τι περιλαμβάνουν οι εμφανίσεις στο Κρεμλίνο που ετοιμάζετε αυτό το διάστημα;

Δ. Ζ.: Οι παραστάσεις μας έχουν έναν χαρακτήρα πια μες τα χρόνια που για μένα ήταν ζητούμενο. Να ενώνω την Δύση με την Ανατολή. Το πολιτικό τραγούδι με τον απροσδόκητο νικητή  τον έρωτα! Την ένταση του ηλεκτρισμού με την σιωπή των μικροφώνων…

Cul. N.: Κλείνοντας και για να μας προϊδεάσετε για ό,τι θα δούμε επί σκηνής, θα θέλατε να μας πείτε κάποιους στίχους που πιστεύετε ότι σας αντιπροσωπεύουν καλύτερα στην παρούσα φάση;

Δ. Ζ.: Κάτι από έναν φίλο μου τον Αποστόλη τον Λυκεσά  που μου ήρθε αυτές τις μέρες ως δώρο!

“Αυτός, αυτός, αυτός.

Του λαδοπόντικα  ο γιος,  λαδιού του δημοσίου

ο στρουμπουλός, ο πεταχτός.

Γυαλίζει απ τις κρεμούλες, γαυγίζει στις πεζούλες

Στριμώχνει τα νοήματα, τοκίζει και τα κρίματα…”

Καλή αντάμωση!

◊ Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης έρχεται για δύο δυνατά live στο Κρεμλίνο. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.