Η Γκαλερί Cube, φιλοξενεί την ατομική έκθεση του εικαστικού, performer, ποιητή και συγγραφέα Δημοσθένη Δαββέτα με τίτλο “ΓΡΑΦΕΣ 2, Θωρώντας τον κόσμο” με έργα ζωγραφικά και έργα μικτής τεχνικής.
Η Ιστορικός Τέχνης Μαργαρίτα Καταγά γράφει:
“Η έκθεση του Δημοσθένη Δαββέτα, είναι μια μελέτη για τον άνθρωπο, μια προσωπική γραφή η οποία εξετάζει ενδελεχώς τη φύση του υποκειμένου και του κόσμου που περιβάλλει αυτό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τα ζωγραφικά έργα τα οποία απαρτίζουν την έκθεση, είναι ένας φόρος τιμής στην πορεία της ανθρωπότητας, και παράλληλα μια ποιητική έκφραση η οποία παίρνει ζωγραφική διάσταση.
Μορφές, σύμβολα, ποιητικές ρήσεις και χρώματα, συνυπάρχουν και καταλήγουν σε δαιδαλώδη συμπλέγματα αφηγήσεων. Μοιάζουν να θωρούν και να μελετούν τον άνθρωπο και την πολυδιάστατη υπόστασή του.
Κάθε εικόνα είναι μια αυτόνομη ιστορία και το σύνολο του έργου φαντάζει μια εκρηκτική πανδαισία, λόγου και εικόνας, χρώματος και κίνησης. Ο καλλιτέχνης μοιάζει να αφουγκράζεται τα σημεία των καιρών ζω-γραφίζοντας το ίχνος του παρελθόντος, τη δυναμική του παρόντος, καθώς και τα κελεύσματα του μέλλοντος.
Ο ποιητής Στρατής Πασχάλης, κάτω από τον τίτλο “Άγριες Σεπραντίνες”, περιγράφει την εικαστική δουλειά του Δημοσθένη Δαββέτα:
“Ηλεκτρικά χρώματα. Μετέωρα διαγράμματα φωσφορίζοντα πάνω σε νεφελώδεις εκτάσεις. Μορφές διάφανες χαραγμένες στον αέρα με κιμωλία. Επιγραμματικές φράσεις, σημειωμένες με τον χρωστήρα, σα να’ ταν ιερογλυφικά μοτίβα, δυσανάγνωστα και μαγικά «σκονάκια» γύρω από τρισδιάστατα graffiti στον Αόρατο Τοίχο. Ακατάστατες μονοκοντυλιές, υδατώδεις εντάσεις, από ένα τετράδιο ιχνογραφημάτων ονειρικής απόπειρας για μια αναμαλλιασμένη θύελλα φαντασμαγορικών χειρονομιών και αποφθεγμάτων, ανακατεμένων, όπως οι αναρχούμενες σερπαντίνες, λουσμένες με στίγματα- κομφετί, στον αέρα μιας άγριας χαράς, ανέμελες μα και δραματικές. Η ποίηση ζωγραφίζει. Η ζωγραφική απορεί, ενθουσιασμένη γι’ αυτή την έκρηξη της ανένταχτης εικαστικής εφηβείας που διασαλεύει την τάξη της.
Τα έργα του Δημοσθένη Δαββέτα έχουν μια σίγουρη αρετή. Ενώ επιμένουν στην επιθετική εκφραστικότητα, δεν μας τρομάζουν «εξπρεσσιονίζοντας». Γιατί δεν επιμένουν στο αγχωτικό Βάθος, αλλά στη λυτρωτική Επιφάνεια. Την Ουσία ως Δια-κόσμηση. Αξία κατεξοχήν ελληνική. Διαθέτουν φρεσκάδα και παλμό διαρκώς αιωρούμενου παιχνιδίσματος, μολονότι μορφάζουν, στρεβλώνουν, αιφνιδιάζουν, παραμορφώνουν, με ακαταλόγιστους, μη ωραιοπαθείς, ειρμούς πραγμάτων και προσώπων. Θέτοντας και πάλι το παντοτινό ζήτημα του συσχετισμού ζωγραφικής και ποίησης. Εικόνας και γλώσσας. Λόγου και σιωπής. Χρήσιμο θέμα σε μια εποχή που ταυτίζει την ποίηση με τη διανόηση και κάνει πέρα την «όντως Ζωγραφική». Αυτήν που απεκάλυπτε τον κόσμο αναμορφώνοντας τα ίδια του τα δεδομένα μέσω ενός άκρως διεισδυτικού βλέμματος, αποδεικνύοντας πως οι αισθήσεις μπορούν να γίνουν πνευματικότερες από τις ιδέες. Παραπέμποντας στην «όντως Ποίηση» – αυτήν που «είδε» τα χρώματα των Φωνηέντων….
Την Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013, θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Δημοσθένη Δαββέτα “Στον Καθρέφτη του Ορφέα”, Εκδόσεις Sui Generis Editors.