Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: Ρεπερτόριο 2015 – 2016

Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Πύλη Πολιτισμού – με Καλλιτεχνικό Διευθυντή, τον Νίκο Διαμαντή, παρουσιάζει ένα πρόγραμμα πολλαπλών δράσεων, με στόχο την συνάντηση των τεχνών.

            
Βασικοί άξονες ρεπερτορίου 2015-1016

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΔΘΠ
                
«Φάουστ» του Γκαίτε

«Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου. Στο ρόλο του Φάουστ ο Νίκος Κουρής. Στο ρόλο του Μεφιστοφελή ο Χάρης Φραγκούλης. [πρεμιέρα Νοέμβριος 2015].

«Πιστή, Συμβατική Γνώση, Παράδοση: ο Φάουστ θέλει να αποτινάξει όλα τα δεσμά και να εκτοξευτεί στο κυνήγι της απολυτής πλήρωσης. Ο Φάουστ έχει χάσει το δρόμο του και σήμερα είμαστε όλοι Φάουστ».

Κατερίνα Eυαγγελάτου.

«Romeo end Juliette» του Σαίξπηρ

«Romeo end Juliette» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου. [Πρεμιέρα Φεβρουάριος 2016].

«Ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε performance: με χορό, μουσική, «πειραγμένη» γλώσσα και εναλλαγή ρυθμών… Γιατί όχι; Ο Κωνσταντίνος Ρήγος είχε καταπιαστεί και στο παρελθόν με τον Σαίξπηρ (Πολύ κακό και τίποτα στο Εθνικό Θέατρο) κι επανέρχεται με ένα έργο που προσφέρει τη δυνατότητα να μιλήσει για τον έρωτα, την εφηβεία, την πίστη, την οικογένεια, την εξουσία, τον θάνατο, για να βεβαιωθεί και να μας βεβαιώσει πόσα λίγα έχουν αλλάξει μέχρι σήμερα.»

Κωνσταντίνος Ρήγος.

CONNECTIONS ΣΤΟ ΔΘΠ

«Προδοσία» του Χάρολντ Πίντερ

Στιγμές από την «Προδοσία» του Χ. Πίντερ, ζωντανεύουν σε όλους τους χώρους του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου.

«Ρεβεγιόν»

Μια βραδιά δημιουργικού πνευματισμού στο φουαγιέ του ΔΘΠ

«Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σα βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών»

Καρλ Μαρξ, «η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη»

«Τα ρεβεγιόν- συγκεντρώσεις πριν από το τέλος του χρόνου είναι μια δημοφιλής όσο και πολύσημη αστική τελετουργία που μετεωρίζεται ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο, τους απολογισμούς και τις ευχές, την αυτοκριτική και την υπόσχεση, τους νεκρούς και τους ζωντανούς.

Μια τέτοια τελετουργία  θα αναβιώσουμε στο ΔΘΠ, ένα θεατρικό κτήριο ταυτισμένο με την αστική τάξη και με σημείο αναφοράς την κομψή αίθουσα του φουαγιέ στον πρώτο όροφο. Ένας θίασος/όμιλος τραγουδιστών-ηθοποιών θα γίνουν οικοδεσπότες ενός ρεβεγιόν που εκτρέπεται σε τελετουργικό πατριδογνωσίας. Με τα μέσα του μουσικού θεάτρου (κυρίως το χορωδιακό τραγούδι) και με την συνδρομή αγαπητών τελετουργικών της ελληνικής αστικής τάξης από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα και εξής (από το τραπεζάκι των πνευμάτων ως  τα ταμπλό βιβάν, από τη χαρτοπαιξία ως τη χαρτομαντεία, από την επίδειξη μόδας ως την χοροεσπερίδα, από το τσάι κυρίων ως τη ζουρ-φίξ) θα τοποθετήσουμε στο επίκεντρο την «άλλη» Ελλάδα, του «εφάμιλλου του ευρωπαϊκό» των μεγάλων προσδοκιών και διαψεύσεων, μια Ελλάδα νεκρή από καιρό αλλά και ζωντανή εσαεί, τα κατάλοιπο της οποίας ακόμα μας στοιχειώνουν. Με τις τεχνικές του «δημιουργικού πνευματισμού» θα ανακαλέσουμε τους αρμοδιότερους να συμμετάσχουν στη βραδιά: τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο, τον Θεοτόκα και Καλομοίρη, τον ερμαφρόδιτο Αλκή Θρύλο, τα Καλουτάκια και τον Τσαρούχη παιδί και πολλούς άλλους εκλεκτούς καλεσμένους που θα μιλήσουν, θα χορέψουν και θα τραγουδήσουν για το τέλος του δικού τους χρόνου, ίσως και του δικού μας».

Αλέξανδρος Ευκλείδης

Σύλληψη, Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ευκλείδης
Δραματουργία: Κατερίνα & Παναγιώτα Κωνσταντινάκου

“…και όταν ξημερώσει, θα βγεις απ’ τα υπόγεια”

Tρείς Ολονυκτίες στα υπόγεια του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά με τον Κωνσταντίνο Ντέλλα και διαφορετικούς κάθε φορά προσκεκλημένους.

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Κωνσταντίνος Ντέλλας επιδιώκει να δημιουργήσει μια μεταμεσονύχτια εμπειρία για τον θεατή, με αφηγήσεις παραμυθιών, μουσικές – και ό, τι προκύψει –  σε ένα ολονύκτιο ταξίδι, παρέα με φίλους.

«Τρεις Ολονυκτίες σε τρεις χαρακτηριστικές στιγμές του Ενιαυτού μέσα από την ανάλογη κάθε φορά θεματολογία».

Ολονυκτία πρώτη: Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015 – Παραμονή Χριστουγέννων. Ξημερώνοντας Η Γέννηση.
Ολονυκτία δεύτερη: Κυριακή 13 Μαρτίου 2016 – Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Ξημερώνοντας Η Σαρακοστή.
Ολονυκτία τρίτη: Παρασκευή 29 Απριλίου 2016 – Μεγάλη Παρασκευή. Ξημερώνοντας η Πρώτη Ανάσταση.
Ώρα έναρξης: 11:45μ.μ.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΔΘΠ

«Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος;» του Λ. Τολστόι

Το έργο του Λ. Τολστόι “Πόση γη χρειάζεται ο άνθρωπος;” είναι μια αφήγηση, μια ιστορία, «η μεγαλύτερη της παγκόσμιας λογοτεχνίας» κατά τον Τζέιμς Τζόυς, με τη σπάνια αφηγηματική λιτότητά της. Ένα αφήγημα κλασικό όσο και παράδοξα επίκαιρο.

Σκηνοθεσία: Ελένη Ζαραφίδου.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΔΘΠ

Χρήστος Χρυσόπουλος 
[εν][συν]αίσθησις

Η βίντεο-εγκατάσταση του Χρήστου Χρυσόπουλου [εν][συν]αίσθησις διερευνά τον τρόπο με τον οποίο η συνείδηση κατασκευάζει τον χώρο που τη φιλοξενεί. «Η επικράτεια του προσώπου ως ψυχολογική, νοητική και κυριολεκτική έννοια βρίσκεται στον πύρινα του έργου. Οι δύο προθέσεις του τίτλου “εν” και “συν” υποδεικνύουν το νόημα του συνειδησιακού χώρου ως διά προσωπική και συλλογική, εσωτερική και δημόσια επικράτεια». Χρήστος Χρυσόπουλος

«Θρύλε Θεέ μου…» Η εικόνα στο κόκκινο
«Το κόκκινο σαν επανάσταση, σαν έρωτας»  

Σύλληψη- επιμέλεια: Μάνος Στεφανίδης (Δεκέμβριος 2015)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Στους χώρους του ΔΘΠ θα παρουσιαστούν τρεις εκθέσεις φωτογραφίας. Η πρώτη σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη είναι η πολύ σημαντική έκθεση της Βούλας Παπαϊωάννου, η δεύτερη είναι η ιστορική έκθεση του Σωκράτη Μαυρομμάτη με τίτλο «η αναστήλωση της Ακρόπολης» και τρίτη η έκθεση της σημαντικής νέας ελληνίδας δημιουργού Έφης Γούση με τίτλο «Weep»

ΧΟΡΟΣ

Μια παράσταση σύγχρονης δημιουργίας χορού και μουσικής, σύμπραξη και συνεργασία των «kyklos Ensemble» με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Δημήτρη Δεσύλλα και της Αποστολίας Παπαδαμάκη, καλλιτεχνικής διευθυντρίας του χοροθεάτρου «Quasi Stellar».

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΘΠ

Η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά σε συνεργασία με το Τμήμα Θεάτρων και Κινηματογράφων της Διεύθυνσης Πολιτισμού του Δήμου Πειραιά, πραγματοποιούν εκπαιδευτικές ξεναγήσεις για τους/τις μαθητές/τριες των δημοτικών σχολείων της Διεύθυνσης κάθε Πέμπτη 11:00-12:00 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Τους μαθητές θα υποδέχεται ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΘΠ κος Νίκος Διαμαντής και οι ξεναγήσεις θα πραγματοποιούνται από την διευθύντρια πολιτισμού κα Ε. Μπαφούνη και τον προϊστάμενο του τμήματος θεάτρων και κινηματογράφων κο Κ. Κουρμουλάκη. Οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν και να γνωρίσουν το ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο και να ενημερωθούν για την ιστορία του Πειραιά.   

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

ΤΟ ΔΘΠ θα συνεργασθεί με το Φεστιβάλ Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο, το ΚΘΒΕ, τη Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης, το θέατρο Πορεία, το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και πολλά άλλα θέατρα ρεπερτορίου. Στόχος είναι η συνεργασία και η αλληλεγγύη ανάμεσα σε φορείς πολιτισμού, θέατρα και άλλους οργανισμούς, όπως το Μουσείο Μπενάκη, το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Θεατρολογικό τμήμα Πανεπιστήμιο Αθηνών, την Ανωτάτη Σχόλη Καλών Τεχνών κ. α, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας ισχυρός πνευματικός πυρήνας.

ΜΟΥΣΙΚΗ

Η αυλαία του ΔΘΠ «Αι νύμφαι  ακούουσαι τον Ορφέα» του 1926, η οποία φιλοτεχνήθηκε από το σκηνογράφο Θεόδωρο Αρμενόπουλο, θα τοποθετηθεί ξανά τον Σεπτέμβριο του 2015 και με την ευκαιρία της τοποθέτησης της θα πραγματοποιηθεί συναυλία της Ελένης Καραΐνδρου.

ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Το ΔΘΠ παρουσιάζει σε ένα κυριακάτικο πρόγραμμα διάρκειας μηνών στις πλατείες του Πειραιά και στις γειτονιές του μικρές παρεμβάσεις με τίτλο “move up” το πρόγραμμα ξεκινάει από την Κυριακή 22 Μαρτίου.

Σημείωμα Καλλιτεχνικού Διευθυντή

Πρόταση καλλιτεχνικών προθέσεων
                      
Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, είναι ένα θεατρικό οικοδόμημα – μνημείο, χωρίς υφολογικές φλυαρίες και θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονήματα της Ελλάδας.

Απλό, αυστηρό, με ήρεμους και αρμονικούς όγκους επιβάλλεται και δεσπόζει αμέσως χωρίς να κραυγάζει.

Το Δημοτικό Θέατρο με το παρελθόν λειτουργίας του, συνεχίζει και γεννά μνήμες στους κατοίκους του Πειραιά, οι οποίες δημιουργούν την προσδοκία μιας νέας θεατρικής ακμής.

Ο συμβολικός χαρακτήρας του στενά συνδεδεμένος με το λιμάνι του Πειραιά, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, αποτελεί πύλη διάχυσης προς την πόλη του Πειραιά και της Αθήνας, την Ελλάδα, τα Βαλκάνια και το εξωτερικό.

Η αντιμετώπιση ενός θεάτρου – μνημείο όπως το Δημοτικό Θέατρο οφείλει να παίρνει υπ’όψιν τις πολλές παραμέτρους, όπως την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του Πειραιά, τη δυναμική που αναπτύσσει το λιμάνι και ο τουρισμός του, τη σύγχρονη θεατρική γλώσσα και δημιουργία ,την εκπαιδευτική λειτουργία του, την δυνατότητα παρουσίασης μουσικών  ειδών  από όπερα μέχρι σύγχρονη μουσική, αλλά και γενικά να αναπτύξει ένα δίκτυο παρέμβασης από όλη τη σύγχρονη πνευματική δημιουργία και με την αναπτυξιακή λογική που μπορεί να προσδώσει στο κέντρο του Πειραιά να το καταστήσει μια  κεντρική κομβική παρουσία στην πολιτιστική ζωή.

Ταυτόχρονα, η ιδιαίτερη γεωγραφική του θέση (ευρισκόμενο πάνω στον άξονα που συνδέει Αθήνα και Πειραιά) αποτελεί πλεονέκτημα καθώς όντας φυσική απόληξη των οδών Πειραιώς και Συγγρού, συνδέει πολιτιστικά την Αθήνα ,με την Στέγη, το Αστεροσκοπείο, το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ,αλλά και το Μουσείο Μπενάκη, το Ίδρυμα Κακογιάννη, την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, το Φεστιβάλ Αθηνών, το Σχολείο, το Εθνικό Θέατρο, με τον Πειραιά λίγο πριν διαχυθούν μέσα από το λιμάνι.

Με βάση αυτό, το Δημοτικό Θέατρο μπορεί να αποτελέσει πολιτιστική οδό, δρόμο και πυλώνα πολιτιστικού σχεδιασμού – παρέμβασης και έντονης δημιουργίας.

Η θέση του στον ομφαλό του Πειραιά είναι κομβική καθώς μπορεί να μεταμορφωθεί σε  πύλη πολιτισμού, σύνδεσμος μεταξύ της Δημοτικής Πινακοθήκης, των Πολιτιστικών Ιδρυμάτων του Πειραιά και των μακρών τειχών.

Επιπρόσθετα μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία της Πολιτιστικής Ακτής  με το Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων καθώς και άλλους χαρακτηριστικούς τόπους – συνοικίες του Πειραιά από τη Σαλαμίνα μέχρι τα Προσφυγικά της  Κοκκινιάς.

Το Δημοτικό θέατρο Πειραιά, μπορεί να αποτελέσει με τον μοναδικό χαρακτήρα, του μοχλός πολιτισμού, εκπαίδευσης, τουρισμού και ανάπτυξης.

Προθέσεις

Σύγχρονες παραγωγές, ρεπερτόριο υψηλού επιπέδου, καινοτομία, εξωστρέφεια, κινητικότητα και συνεργασίες, άνοιγμα προς την τοπική κοινωνία και την νεολαία, διάχυση στα πολυμέσα, εργαστήρια, εκθέσεις, ομιλίες, αποτελούν έναν σύγχρονο παρεμβατικό πολυχώρο.

Ουσιαστικά το Δημοτικό θέατρο θα λειτουργεί σαν ένα κέλυφος παραγωγής πολιτισμού και καλλιτεχνικής παρέμβασης σε όλο τον χώρο του Πειραιά και όχι μόνο.

Προς τούτο, χρειάζεται καθαρό οργανόγραμμα λειτουργίας, εξορθολογισμός της λειτουργίας του σε οικονομικό, τεχνικό, και λειτουργικό επίπεδο.

Κυρίως χρειάζεται χρόνος και υπομονή, καθώς ο πολιτισμός είναι ανάπτυξη μέλλοντος.

Νίκος Διαμαντής