Η απώλεια «νοήματος» της συντήρησης. Η απώλεια «νοήματος» της αλλαγής. Το τέλος των κοινωνικών παραδόσεων, της εθνικής συνείδησης, της περιουσίας ως κατασφάλισης, της οικογένειας ως «κυττάρου της κοινωνίας».
Ο αγνωστικισμός στη θέση της μεταφυσικής, η πληκτρολόγηση αντί της γραφής, η υπαινικτική συνεννόηση εκτοπίζει τη γλώσσα. Ο εντυπωσιασμός υποκαθιστά την τέχνη, η οικονομική διαχείριση την πολιτική.
Τι θα μπορούσε να συνιστά επανάσταση; Η ελευθερία νοητή μόνο ως καταναλωτική ευχέρεια. Η «παιδεία», η «πληροφορία», η «ψυχαγωγία» υποταγμένες στους νόμους της αγοράς. Η «εξουσία» τυραννική αλλού απρόσωπη, η ανελευθερία ηδονική. Το καινούριο νόημα του ολοκληρωτισμού και της επανάστασης. Η επανεύρεση της κοινωνίας.