Οι Διαλέξεις Ελλήνων Αρχιτεκτόνων αποτελούν ιστορικά εμβληματικό θεσμό του Ελληνικoύ Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής καθώς, την τελευταία εικοσαετία, έχουν προσκληθεί και παρουσιάσει το έργο τους σημαντικοί δημιουργοί. Η παρουσίαση των ποικίλων εκφάνσεων του αρχιτεκτονικού έργου, αλλά και η κριτική τους αποτέλεσαν διαχρονικά χαρακτηριστικά αυτής της πρωτοβουλίας. Η παράλληλη παρουσίαση του έργου δύο αρχιτεκτονικών γραφείων και, στη συνέχεια, ο διάλογος μεταξύ τους αλλά και με το κοινό, θεωρούμε ότι μπορεί να δώσει την αφορμή για δημόσια συζήτηση για την αρχιτεκτονική και τη σχέση της με τους θεσμούς και τις διαδικασίες παραγωγής και κρίσης της, αλλά και τις πολλαπλές εκδοχές της τόσο στον ιδιωτικό όσο και τον δημόσιο χώρο.

Τον γενικό συντονισμό των διαλέξεων εκ μέρους του ΔΣ του ΕΙΑ έχουν οι Αναστάσιος Κωτσιόπουλος (Αρχιτέκτων, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ), Διονύσης Σοτοβίκης (Αρχιτέκτων) και Σοφία Τσιράκη (Αρχιτέκτων, καθηγήτρια ΕΜΠ).

Στην τέταρτη διάλεξη του κύκλου συμμετέχουν οι:

Pieris.Architects
Από τους «Hansel & Gretel» στο «The SPOT»_
Η πορεία προς την Αρχιτεκτονική Οικοσυναισθηματικής Νοημοσύνης

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

«Από που πηγάζει η δημιουργικότητα; Τι είναι πραγματικά βιώσιμη αρχιτεκτονική;

Πως χαράσσεται η πορεία από την αρχική ιδέα στην ολοκλήρωση του έργου…

Ίσως τελικά ξεκινά από ένα συναίσθημα, ή ακόμα και αισθήματα και εντυπώσεις που συνδέουν τις αισθήσεις μας με την αντίληψη του χώρου…».

Η διάλεξη πραγματεύεται το έργο του γραφείου Pieris.Architects μέσα από Διαγωνισμούς και υλοποιημένα έργα χρησιμοποιώντας την αναλογία της γνωστής ιστορίας των αδελφών Γκριμ που δημοσιοποιήθηκε το 1812. Τελικά υπάρχει μια εξελικτική πορεία προς μια αειφόρο αρχιτεκτονική έκφραση; Μπορεί ο χώρος να αποκτήσει διαχρονικό συμβολικό περιεχόμενο πέρα από αισθητική;

en-route-architecture-
Η επανεφεύρεση του τροχού

Ως αρχιτέκτονες, έχουμε να κάνουμε με ένα άυλο μέσο: τον χώρο. Ένα μέσο που είναι ταυτόχρονα αόρατο και κυρίαρχο. Σαν να σχεδιάζουμε τον αέρα, σχεδιάζουμε τον χώρο με στοιχεία που πλαισιώνουν, περιορίζουν ή/και επιτρέπουν την εμπειρία του με διαφορετικούς τρόπους. Ενώ η άρθρωση τέτοιων αρχιτεκτονικών στοιχείων είναι ατελείωτη, τα μέσα μας για να σχεδιάσουμε τον αέρα/χώρο είναι περιορισμένα. Οι τοίχοι, οι κολώνες και οι στέγες είναι αναμφισβήτητα μάλλον πρωτόγονα, αλλά και τα μόνα στοιχεία που καθορίζουν το χώρο. Αυτό κάνει τη διαδικασία της επινόησης της αρχιτεκτονικής αρκετά μπανάλ και πολύπλοκη ταυτόχρονα. Ο τροχός υπάρχει ήδη, αλλά είναι ανοιχτός για επανεφεύρεση. Μας ενδιαφέρει αυτή η διαδικασία επανεφεύρεσης. Επανεξετάζοντας το προφανές και πέρα από μια απλή αισθητική παραλλαγή, προκειμένου να καταλήξουμε σε μια αντι-διαισθητική λύση. Μια λύση που μπορεί να είναι ακόμα κοινότοπη ή απλή, αλλά που μπορεί (τουλάχιστον) να προσφέρει ένα διαφορετικό τρόπο αντίληψης.

Κεντρική φωτογραφία θέματος: Pieris.Architects