Η διάλεξη θα γίνει στα ισπανικά, στο Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας και η είσοδος είναι ελεύθερη.
Από την δεκαετία του 70, η νέα γενιά των Αργεντινών συγγραφέων αντιμετώπισε ένα σημαντικό δίλλημα: είναι δυνατή η δημιουργία μιας νέας μορφής συγγραφής με την ενσωμάτωση δύο παραδόσεων σε πολλά ανόμοια – αν όχι αντίθετα – σημεία; Της πρώτης παράδοσης ηγείται ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες και της δεύτερης ο Ρομπέρτο Αρλτ.
Ο Ρικάρντο Πίλια (1941-2017) υπήρξε αναμφίβολα από τους βασικούς εκπροσώπους αυτού του νέου κύματος συγγραφέων που προσπαθούσαν να κατανοήσουν σε βάθος και – κυρίως – να συνδυάσουν την κληρονομιά του Μπόρχες και του Αρλτ. Στα μυθιστορήματα, τα διηγήματα και δοκίμια που έγραψε ο Πίλια, εμβάθυνε σε ζητήματα χαρακτηριστικά του Μπόρχες (όπως η αποσύνθεση του υποκειμένου, η εξαφάνιση του ορίου μεταξύ μυθοπλασίας και ιστορίας, η διασταύρωση του παρελθόντος και του παρόντος, η αντιστοιχία της ανάγνωσης/αντίληψης με την γραφή/δημιουργία κ.α.) και ταυτοχρόνως προσπάθησε να συμπεριλάβει στοιχεία χαρακτηριστικά του Αρλτ (η κοινωνικοπολιτική κριτική, η υπαρξιστική οπτική στην ανθρώπινη ζωή, αλλά και το κοφτερό και τολμηρό ύφος γραφής.
O Μάρκος Γ. Μπρόγερ γεννήθηκε στην Αργεντινή. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κόρδοβα και αφού εργάστηκε επί δύο χρόνια ως σύμβουλος στον τομέα της δημόσιας διοίκησης, πήρε υποτροφία για διδακτορικό στη Φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του Ντύσελντορφ της Γερμανίας. Αφού το ολοκλήρωσε το 2006, πέρασε τρία χρόνια στη Ρώμη. Εκεί εργάστηκε στη διδασκαλία και στην ακαδημαϊκή έρευνα. Το 2009 μετακόμισε στην Αθήνα. Οργανώνει τακτικά εργαστήρια και κύκλους μαθημάτων ιστορίας της φιλοσοφίας και λογοτεχνίας. Έχει εκδώσει τα έργα Agentes, procesos y configuraciones (UNC, 2000), Sociología en la ética (Lit, 2006) και διάφορα άρθρα σε εξειδικευμένα περιοδικά.