Ο Κινητήρας και το Video Art Miden ανανεώνουν τη συνεργασία τους και παρουσιάζουν απ’ το Σάββατο 3 Νοεμβρίου ένα nonstop project Video Dance & Video Performance. Το πρόγραμμα, το οποίο επιμελείται η Μαργαρίτα Σταυράκη και θα τιμήσουν με την παρουσία τους πολλοί απ’ τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες, θα περιλαμβάνει δύο παράλληλες προβολές συνολικά τεσσάρων ενοτήτων με έργα από το φετινό κάλεσμα του Μηδέν 2018. Οι προβολές θα είναι διαθέσιμες στο κοινό, στο φουαγέ του Κινητήρα, έως τον Ιούνιο 2019.
Την Κυριακή 4 Νοεμβρίου, ο Κινητήρας παρουσιάζει το Ντοκιμαντέρ ΚΙΝ.Ω της χορογράφου και κινηματογραφίστριας Χρυσάνθης Μπαδέκα, που βασίστηκε στο μάθημα Κινητήρας Ω., που πραγματοποιείται τα τελευταία τέσσερα χρόνια. 15 γυναίκες ώριμης ηλικίας μοιράζονται μνήμες, προσωπικές ιστορίες, πόθους κι ανησυχίες, ενώ η κάμερα τις αποτυπώνει κατά τη διάρκεια των μαθημάτω. Στόχος του Ντοκιμαντερ ΚΙΝ.Ω είναι η διάδοση της ανάγκης για επικοινωνία, καθώς και της σύνδεσης που δημιουργείται μέσα από τον χορό και την κίνηση στα άτομα τρίτης ηλικίας.
Πρόγραμμα Διημέρου
Σάββατο 3 Νοεμβρίου
Video Dance & Video Performance σε συνεργασία με το Video Art Miden
Ώρα: 20.00
Είσοδος ελεύθερη
Κεντρική Προβολή- Κινητήρας
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ενότητες
Α. Move like me _ μικτή ενότητα Video Dance & Video Performance_ Διάρκεια: 43 λεπτά
Μια ενότητα όπου τα σώματα αφηγούνται κινούμενα, ερωτεύονται και ανταγωνίζονται, πολεμούν και πάλλονται.
1. Χριστίνα Μερτζάνη / free fall company, Αλίκη Χιωτάκη & Δημήτρης Μπαρνιάς, 60 pulses, Ελλάδα 2016, 3.32
2. Blas Payri, Ce monde inconnu de sensations, Ισπανία & Γαλλία 2018, 3.25
3. Francesca Leoni & Davide Mastrangelo, Nowhere History, Ιταλία 2017, 3.40
4. Patricia Bentancur, Untitled, (Play), Ουρουγουάη 2014, 1.35
5. Francesca Leoni, Ego-Crazia, Ιταλία 2017, 8.25
6. Еlena Artemenko, Soft Power, Ρωσία 2016, 10.00
7. Marta Arjona & Ariadna Llussà, ZOÍ I ζωή, Ισπανία 2017, 3.40
8. APOTROPIA, Φ, Ιταλία 2017, 4.44
9. Γιώργος Δρόσος, District one, Ελλάδα 2014-2015, 1.50
Β. vDance: poses, movements and short narratives_ ενότητα Video Dance_ Διάρκεια: 70 λεπτά
Μια ενότητα βίντεο, στην οποία η πόζα και η κίνηση γίνεται χορός και ποίηση. Ο χορός άλλοτε είναι φυσικός και άλλοτε προκύπτει από την επεξεργασία της κινούμενης εικόνας. Ο περιβάλλων χώρος άλλοτε είναι πραγματικός, ορισμένος, και άλλοτε ψηφιακός και ουδέτερος. Άλλοτε υποκινεί τον χορό και άλλοτε μένει σε δεύτερο πλάνο για να συγκεντρωθούμε απόλυτα στην κίνηση των σωμάτων. Ο χορός, η κίνηση και η πόζα αποτελούν μια αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου, που συμμετέχει στην ψηφιακή εποχή.
1. Izabella Retkowska, Inertness, Πολωνία 2016, 1.10
2. Marta Arjona & Mei Casabona, X-TREM, Ισπανία 2016, 5.24
3. Αλίκη Χιωτάκη, Cipher, Ελλάδα 2017, 1.18
4. Daphna Mero, Selfiesism – Dance Duet, Ισραήλ & ΗΠΑ 2017, 5.03 λ
5. Fran Orallo, the chaos theory, Μ. Βρετανία 2018, 3.40
6. Gaetano Maria Mastrocinque, Argille, Ιταλία 2016, 5.47
7. Johannes Christopher Gérard, Night, Street, Lantern, Pharmacy, Ρωσία 2017, 4.51
8. Dancevacuum dance company-Βίκυ Βασιλοπούλου, Handmade, Ελλάδα 2018, 8.11
9. Same As Sister/Briana Brown-Tipley & Hilary Brown and Aitor Mendilibar, Odd Jewels: Beauty Under Mask, ΗΠΑ 2018, 8.26
10. Cecilia Seaward, Recollect, ΗΠΑ 2016, 2.40
11. Stefano Croci & Luca Veggetti, Scenario, Ιταλία 2017, 22.00
Παράλληλη Προβολή- Φουαγέ Κινητήρα
Γ. Fragments of a story_ μικτή ενότητα με βάση την αφήγηση_ Διάρκεια: 49 λεπτά
Η αυτονόμηση αφηγηματικών στοιχείων και η επανασύνδεση τους σε μια ενότητα βιντεοτέχνης. Το αντικείμενο, η χειρονομία και ο χώρος γίνονται έργα από μόνα τους, κάποιες φορές αποποιούνται τον αφηγηματικό τους ρόλο, άλλοτε απλά τον υπαινίσσονται και άλλοτε πάλι τον υπηρετούν ποιητικά.
1. Mircea Bobînă, Dust, Μολδαβία 2017, 1.00
2. Eleonora Roaro, 00:00:01:00, Μ. Βρετανία 2016, 2.00
3. Hanna Schaich, 400000 times, Γερμανία 2017, 4.36
4. Ειρήνη Φολερού, Revealing, Μ. Βρετανία 2016, 1.19
5. Anna Macdonald, After Mrs Mills, Μ. Βρετανία 2016, 2.37
6. Hamza Kirbas, I, YOU, S/HE, WE, Τουρκία 2017, 00.47
7. John C. Kelley, Drum Solo, ΗΠΑ 2018, 4.54
8. Cat Del Buono, Pass the Buck, ΗΠΑ 2018, 1.33
9. Mauricio Sanhueza, The House, Περού 2018, 8.15
10. François Roux, The Western Bug, Καναδάς 2014, 1.22
11. Collin Bradford, End Light, ΗΠΑ 2016, 11.07
12. François Roux & Mathieu Bouillod, Phantom’s Ontology, Βέλγιο 2014, 3.45
13. Marcia Beatriz Granero, Minada, Βραζιλία 2015, 2.15
Δ. Act… with or without expression_ ενότητα Video Performance_ Διάρκεια: 47 λεπτά
Μια επιμέλεια βίντεο-performance (δράσεων) που βασίζεται στην ταυτότητα του σώματος, με αναφορές στην τελετουργία, την φιλοσοφία & την ποίηση, τον ανθρώπινο αποπροσανατολισμό και την ιστορία των οικογενειακών σχέσεων.
1. Gabriel Andreu, My Father’s Tears, Μ. Βρετανία 2016, 3.52
2. Eduardo Herrera, Liberación, Αργεντινή 2016, 2.30
3. Michele Manzini, In the House of Mantegna, Ιταλία 2017, 6.36
4. Nuno Veiga, Boa Morte, Πορτογαλία 2018, 4.05
5. Alexander Isaenko, Memorial, Ουκρανία 2016, 12.24
6. Elisabetta Di Sopra, The Care, Ιταλία 2018, 2.34
7. Miloushka Bokma, Thuis, Home, Heimat, Ολλανδία 2018, 7.57
8. Aleksandra Mlynarczyk-Gemza, KOAN: What did your face looked like before your pa rents were born?, Πολωνία 2014, 1.18
9. Gray Swartzel, Self-Portrait with Mother (Offering), ΗΠΑ 2018, 3.24
Κυριακή 4 Νοεμβρίου
Ντοκιμαντέρ ΚΙΝ.Ω
της Χρυσάνθης Μπαδέκα, για τις 15 γυναίκες άνω των 65 χρόνων που συμμετέχουν στο Μάθημα Κινητήρας Ω
Ώρα: 20.00
Διάρκεια: 45 λεπτά
Είσοδος: 10 €, 5 € (ανέργων, φοιτητών)
Κρατήσεις θέσεων: info@kinitiras.com και 210 9248328
Λίγα λόγια για το Video Art Μηδέν
Το Video Art Μηδέν είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός για τη διερεύνηση και την προώθηση της βιντεοτέχνης κι ένα από τα πρώτα εξειδικευμένα διεθνή φεστιβάλ βιντεοτέχνης στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 2005 από μια ανεξάρτητη ομάδα Ελλήνων καλλιτεχνών με στόχο τη δημιουργία και τη διάδοση πρωτότυπης βιντεοτέχνης, καθώς και την ανάπτυξη της έρευνάς της.
To Video Art Μηδέν ασχολείται για 15 συναπτά έτη με την συλλογή και προώθηση της videodance & video performance σκηνής διεθνώς, υποστηρίζοντας την ποικιλία στα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιούν καλλιτέχνες και ομάδες με διαφορετική καλλιτεχνική, πολιτιστική, αισθητική αφετηρία και εμπειρία. To Video Art Miden, παρά τον ευρύ του χαρακτήρα στην προώθηση βιντεοτέχνης, έχει καταγραφεί στην διεθνή πολιτιστική σκηνή ως μια από τις πλέον ανεξάρτητες, αλλά και σταθερές πλατφόρμες ανάδειξης videodance & video performance παγκοσμίως.
Μέσα από συνεργασίες και ανταλλαγές με σημαντικά φεστιβάλ, χώρους τέχνης και οργανισμούς στο εξωτερικό, έχει αναγνωριστεί ως μια από τις πιο επιτυχημένες και ενδιαφέρουσες διοργανώσεις για τη βιντεοτέχνη διεθνώς και μια σημαντική πλατφόρμα πολιτιστικής ανταλλαγής για την ελληνική και παγκόσμια βιντεοδημιουργία. Ταυτόχρονα, το Video Art Μηδέν δημιούργησε ένα εναλλακτικό σημείο συνάντησης για αναδυόμενους και αναγνωρισμένους καλλιτέχνες κι έναν κόμβο επικοινωνίας μεταξύ καλλιτεχνών, οργανισμών, φεστιβάλ και χώρων τέχνης απ’ όλο τον κόσμο. Ενότητες προβολών του Μηδέν έχουν ταξιδέψει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, αλλά και σε όλο τον κόσμο, και έχουν φιλοξενηθεί σε σημαντικά φεστιβάλ και μουσεία του εξωτερικού.
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Γιούλα Παπαδοπούλου & Μαργαρίτα Σταυράκη
Info: www.festivalmiden.gr
Λίγα λόγια για τη Χρυσάνθη Μπαδέκα
Η Χρυσάνθη Μπαδέκα αποφοίτησε από την Επαγγελματική Σχολή Χορού Ραλλού Μάνου (Αθήνα) και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο Tisch School of the Arts, NYU (Νέα Υόρκη) με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και του New York University. Επιστρέφοντας στην Αθήνα το 2009, παρακολουθεί ως ακροάτρια το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Ψηφιακές Μορφές Τέχνης (Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών).
Εκείνη την περίοδο το ενδιαφέρον της έχει ήδη μετατοπιστεί στη δημιουργία video-εγκαταστάσεων και multimedia παραστάσεων, στις οποίες η διάδραση του κινητικού αυτοσχεδιασμού με τα οπτικοακουστικά μέσα και η συνεύρεση των τεχνών-καλλιτεχνών αποτελούν βασικό πεδίο πειραματισμού. Την ίδια χρονιά ξεκινά και την διδασκαλία εργαστηρίων Videodance στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Κέντρο Duncan, Athens Video Dance Project, White Lemon Studio, SOZO Visions in Motion).
