Ο καλλιτέχνης θα εκθέσει ένα νέο σώμα δουλειάς, το οποίο κινείται γύρω από διαφορετικές μορφές αφαίρεσης και ανάμεσα στα όρια της ζωγραφικής και της γλυπτικής.
Τα έργα της έκθεσης, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, αποτελούνται κυρίως από ζωγραφισμένα διάτρητα χαρτιά μεγάλων διαστάσεων, με κυρίαρχο το μεταλλικό στοιχείο, μαζί με μικρότερης κλίμακας ζωγραφικά έργα από πυκνές, χαραγμένες στρώσεις χρώματος σε ξύλινες επιφάνειες.
«Στην έκθεση As I Came Through the Desert Thus It Was*, ο Δημήτρης Εφέογλου, ιχνογραφεί, στις ζωγραφικές του επιφάνειες, την αντίσταση ενός τοπίου. Μία εικόνα του κόσμου που επανέρχεται διαρκώς μπροστά στα μάτια του εκζητώντας την κατανόησή της.» σημειώνει ο Αποστόλης Αρτινός, στο κείμενό του “Η εναργής χειρονομία”, και συνεχίζει περιγράφοντας το έργο του Δημήτρη Εφέογλου αναφέροντας:
«Οι επιφάνειες του Δημήτρη Εφέογλου, αν και με μια πρώτη ανάγνωση μπορούν να χαρακτηριστούν ως ζωγραφική, στην πραγματικότητά όμως, στη δική τους πραγματικότητα, διαφεύγουν από ειδολογικούς προσδιορισμούς. Είναι βεβαίως σχέδιο, είναι και ζωγραφική, είναι έργα που έχουν όμως και γλυπτικές διαστάσεις, με την επεξεργασία που κάνει ο καλλιτέχνης στο χαρτί, ή με την πυκνή πάστα στα έγχρωμα ζωγραφικά του έργα, αλλά κι όλα όμως κινούνται πέραν των παραπάνω διακρίσεων. Για την ακρίβεια είναι εικαστικές χειρονομίες που διατίθενται στην πρωτογένεια του γραφικού ίχνους. Ρυθμικές εκδηλώσεις, που εγκλείουν μέσα τους και δονούνται, από μορφικές συγκινήσεις πριν αυτές αναλάβουν το ανάγλυφο της διάρκειάς τους. Πρόκειται για το ίχνος μιας ανάκτησης, αυτής της ανάκτησης της α-σχήμιας του κόσμου, πριν παραδοθεί στη διαφάνεια των σημαινόντων του. Υπάρχει μια μεταβολή εδώ, μια επιστροφή της γραφής, πριν αυτή εξευγενιστεί ως μια γλώσσα επικοινωνίας. Εδώ έχουμε αποκρύψεις, μουτζουρωμένα συναισθήματα, σκοτεινές, αξεδιάλυτες σκέψεις, μια γραφή που μαζεύει το κουβάρι της. Αυτές οι διπλωμένες ζωγραφικές επιφάνειες του Εφέογλου, που διαστρέφουν τον εικαστικό τους χαρακτήρα. Κάτι αποκρύπτουν εκεί, κάτι μοναδικά διασώζουν. Όπως ακριβώς κι οι μουτζουρωμένες γραφές του, ή τα σβησίματα των χαράξεων του στις ζωγραφικές του επιφάνειες, ένα πυκνό σώμα λήθης που συγκροτείται, ένα περιβάλλον ερήμωσης, μια μεταφυσική της απουσίας».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
*Ο τίτλος της έκθεσης αντλείται από το ποίημα «The City of Dreadful Night», 1874 του James Thomson (Bysshe Vanolis), 1834 – 1882, Λονδίνο.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Αριστερά: Δημήτρης Εφέογλου, Χωρίς τίτλο, 2021, λάδι σε ξύλο, 45 x 40 εκ. | Δεξιά: Δημήτρης Εφέογλου, Χωρίς τίτλο, 2021, λάδι σε ξύλο, 45 x 40 εκ.