«Ταγκό για τρεις», ονομάζεται η νέα δισκογραφική δουλειά του Έλληνα συνθέτη, Δημήτρη Μαραμή, ενός νέου μουσικού που δραστηριοποιείται και έχει ήδη ξεχωρίσει ως συνθέτης και στο εξωτερικό. Ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη, ο οποίος έχει βάλει την υπογραφή του ως συνθέτης, δισκογραφικά στους προσωπικούς του δίσκους «Σκοτεινός Έρωτας», «Σκηνές από βουβή ταινία», «Κυριακές μες στο χειμώνα», «Σονέτα του Σκοτεινού έρωτα» σε ποίηση του Ισπανού ποιητή Γκ. Λόρκα, σε αξιόλογες παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, του ΚΘΒΕ, κ.α καθώς επίσης και στο κινηματογράφο. Φέτος, συνεργάζεται με τον Νικήτα Τσακίρογλου στην παράσταση «Picasso», ενώ παράλληλα ετοιμάζει τον νέο Ισπανόφωνο δίσκο του El Amor που θα κυκλοφορήσει στην Αμερική μετά τα Χριστούγεννα.
Λίγο πριν την συναυλία του, στο «Half note», όπου θα παρουσιάσει το «Ταγκό για τρεις», τραγούδια και κομμάτια από τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές, αλλά και νέο, ανέκδοτο υλικό από την παραγωγή του, ο συνθέτης μιλά στο Culturenow.gr, για τη μουσική σύνθεση, για την αγάπη του στους μεγάλους ποιητές, για τους δίσκους του, για τα μελοποιημένα έργα του Θεοδωράκη, και μας αποκαλύπτει στοιχεία της προσωπικότητας του, στην εκ βαθέων συνέντευξη του…
Συνέντευξη: Στέλλα Τζίβα
Culturenow.gr: Πού νιώθετε πως αυτοπροσδιορίζεστε ως συνθέτης; στο να γράφετε μουσική κατά παραγγελία, ή να γράφετε ελεύθερα σύμφωνα με τις πνευματικές σας ανάγκες;
Δημήτρης Μαραμής: Και στα δύο. Γιατί συνθέτης σημαίνει ότι συνθέτει ήχους δίνοντάς τους δομή. Συνθέτω σημαίνει επιλέγω, από ένα χάος συνδυασμών, αυτό που θέλω για να χτίσω μία μουσική φόρμα. Οπότε αυτό μπορεί να συμβεί και στην μουσική κατά παραγγελία και στην μουσική από προσωπική βούληση. Ωστόσο, αν πειθαρχείς στο να γράφεις μόνο για τις προσωπικές σου ανάγκες, κερδίζεις ανώτερη ευχαρίστηση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Cul.Ν.: Ήταν μια συνειδητοποιημένη και στοχευόμενη κίνηση να δραστηριοποιηθείτε και σε χώρες του εξωτερικού όπως η Αγγλία, η Ισπανία; Έναν συνθέτη τον αποδέχονται στη χώρα του, όταν έχει ήδη αναγνωριστεί εκτός συνόρων;
Δ.Μ.: Είναι απολύτως συνειδητοποιημένη και στοχευμένη κίνηση η έξοδος προς τα έξω, όχι όμως, για να με αποδεχτούν στη χώρα μου, αλλά για να φτάσει η μουσική μου σε όσους θα τους άρεσε να την ακούν. Η μουσική είναι πανανθρώπινη γλώσσα, και μιλάει σε όλες τις φυλές της γης. Ποιός ο λόγος να την περιορίσεις εντός συνόρων, ειδικά αν δεν είναι τραγούδια που δεσμεύονται από συγκεκριμένη γλώσσα.
Cul.Ν.: Ο δίσκος σας «Σκοτεινός έρωτας», σε ποίηση του Λόρκα, με τον Μάριο Φραγκούλη, παρουσιάστηκε στην Ισπανία. Πως εισέπραξε το Ισπανόφωνο κοινό αυτή σας την προσπάθεια; Καταφέρατε να αγγίξετε την κουλτούρα, το ταμπεραμέντο και το ηχόχρωμα της Ισπανίας του Λόρκα;
Δ.Μ.: Δεν με ενδιέφερε ποτέ να αγγίξω το ηχόχρωμα της Ισπανίας. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν να γράψω μουσική εμπνεόμενος από τη συγκίνηση που μου προκαλούσε η ποίηση του Λόρκα, και γενικότερα οποιοσδήποτε ποιητικός λόγος. Η μουσική με ενδιαφέρει να αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Να συγκινεί. Αυτό στο εξωτερικό, προσωπικά, ποτέ δεν το φοβόμουν. Διότι στην Ευρώπη οι άνθρωποι έχουν μουσική παιδεία, και είναι ενθουσιώδεις με την καλή μουσική.
Cul.Ν.: Οι μελοποιήσεις παγκοσμίως καταξιωμένων ποιητών, θεωρείτε πως αποτελούν όχι μόνο ένα εισιτήριο για να ακουστεί ένας συνθέτης διεθνώς αλλά και πρόκληση για έναν συνθέτη;
Δ.Μ.: Γενικότερα θέλω να σας πω ότι, δεν καθορίζει τις καλλιτεχνικές μου επιλογές το αν θα ακουστεί το όνομά μου εξαιτίας αυτού του τραγουδιού, το αν θα κάνει επιτυχία το έργο μου, το αν θα έχω κάποιο εισιτήριο με μία συγκεκριμένη δουλειά προς το εξωτερικό. Οι επιλογές μου σε ποιητές, στίχους, τραγουδιστές, κι ό,τι έχει να κάνει με συνεργασίες, είναι θέμα μόνο της αισθητικής συγκίνησης που προκαλούν σε μένα τον ίδιο. Η ειλικρίνεια και η αγνότητα, σε προθέσεις και αφορμές δημιουργίας ενός έργου, είναι το μόνο εισιτήριο για όλα. Με δυο λέξεις, οι μεγάλοι ποιητές απλώς μου αρέσουν.
Cul.Ν.: Επιθυμείτε να γίνετε ένας διεθνής καλλιτέχνης;
Δ.Μ.: Επιθυμώ κι εύχομαι να γράφω καλή μουσική, που να με ικανοποιεί όσο με μαγεύει η μουσική των μεγάλων συνθετών που λατρεύω. Έπειτα επιθυμώ να φτάσει η μουσική μου σε όσο περισσότερους αληθινούς ακροατές. Δεν ενδιαφέρομαι να γίνω διεθνής. Αν γράφεις καλή μουσική εξάλλου, είσαι αυτόματα διεθνής και διαχρονικός.
Cul.Ν.: «Σκηνές από βουβή ταινία», «Κυριακές μες στο χειμώνα», «Σκοτεινός έρωτας», «Σονέτα του σκοτεινού έρωτα», «Ταγκό για τρεις». Ποιο θεωρείτε το πιο «αγαπημένο παιδί» σας; Υπάρχει κάποια κοινή συνιστώσα που να συνδέει όλες τις παραπάνω δουλειές σας;
Δ.Μ.: Τις συνδέει ο καλός λόγος: στίχοι. Τις συνδέει η αγνότητα στις προθέσεις δημιουργίας αυτών των τραγουδιών. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα παιδιά μου. Επίσης είναι ακόμα τα πρώτα μου, τα νεανικά μου, δεν έχω εκδώσει πολλά…
Cul.Ν.: Τι είναι αυτό που κάνει ελκυστική, σε πρώτο επίπεδο, την ποίηση των Πολυδούρη, Καρυωτάκη και Λόρκα σε σας; Και τι ανακαλύψατε διαβάζοντας και εμβαθύνοντας στους συγκεκριμένους ποιητές, τους οποίους και μελοποιήσατε…
Δ.Μ.: Το δυνατό αίσθημα. Το πάθος. Η αιωνιότητα του λόγου τους.
Cul.Ν.: Πως θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας; εμπορική ή ποιοτική;
Δ.Μ.: Προσπαθώ να γράφω μουσική που να μην κουβαλάει την ευκολία και την προχειρότητα. Να περικλείει πάθος κι ενέργεια. Να είναι διαχρονική. Οι λέξεις «εμπορική ή ποιοτική», δεν μου λένε κάτι, γιατί μπορεί η εμπορική να είναι ποιοτική και η ποιοτική να είναι εμπορική. Αυτό το καθορίζει η ποιότητα του κοινού που καλείται να ακούσει τη συγκεκριμένη μουσική.
Cul.Ν.: Για ποιο έργο -θεατρικό ή ποιητικό- επιθυμείτε διακαώς ή επιθυμούσατε όταν ήσασταν παιδί, να γράψετε μουσική;
Δ.Μ.: Θα ήθελα να γράψω για μεγάλα έργα, Σαιξπηρικά κι αρχαία κείμενα.
Cul.Ν.: Θα επιχειρούσατε να μελοποιήσετε έργα όπως το «Άξιον εστί», τον «Επιτάφιο» σύμφωνα με τη δικιά σας εκδοχή; ή θεωρείτε πως έχουν παγιωθεί με τις μουσικές του Θεοδωράκη;
Δ.Μ.: Όχι ποτέ αυτά τα έργα. Τα έργα αυτά, είναι ιερά. Κυκλοφορούν στο αίμα του Έλληνα, φιλότεχνου. Υπάρχουν άπειρα καλά ποιήματα, κείμενα, στίχοι για μένα.
Cul.Ν.: Πολυδούρη και Καρυωτάκης, -ζευγάρι στη ζωή-, συναντιούνται μαζί στο τελευταίο σας cd «Ταγκό για τρεις». Υπάρχει κάποιος λόγος πίσω από αυτή τους τη συνάντηση;
Δ.Μ.: Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ωστόσο πρώτα είχα μελοποιήσει Πολυδούρη που εκφράζει πιο έντονα την αισθηματική της ηλικία, και μετά Καρυωτάκη, που είναι λιγότερο συναισθηματικός στις έννοιες και στα νοήματα των ποιημάτων του.
Cul.Ν.: Το πιο σπουδαίο μάθημα που σας έδωσε η ενασχόληση σας με τη μουσική δημιουργία;
Δ.Μ.: Να λατρεύω τη ζωή, κάθε πρωί που ξυπνάω.
Cul.Ν.: Το moto σας για τη ζωή;
Δ.Μ.: Το κύτταρο έχει ανάγκη να ονειρεύεται
Cul.Ν.: Δημιουργία για σας τι σημαίνει;
Δ.Μ.: Γέννηση νέας ζωής.