Δημήτρης Σταμούλης: Για την παράσταση 8 έρωτες

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Σταμούλης μιλάει στο Culturenow.gr για την νέα του παράσταση, με τίτλο 8 έρωτες η οποία παρουσιάζεται στον πειραματικό χώρο ανάμεσα.

CultureNow: Από τις 26 Ιανουαρίου ο πειραματικός χώρος ανάμεσα παρουσιάζει το έργο σας με τίτλο 8 έρωτες. Η σύλληψη και η σκηνοθεσία του έργου είναι δική σας. Τι σας ενέπνευσε να γράψετε ένα έργο για τον έρωτα;

Δημήτρης Σταμούλης: Όταν ξεκίνησα να δουλεύω αυτοσχεδιαστικά με τους ηθοποιούς, ξεκίνησα χωρίς να έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου. Ήθελα να αρχίσω τις πρόβες από το μηδέν. Να έχω μπροστά μου ένα άγραφο χαρτί. Δουλέψαμε σκληρά και επίμονα. Και το θέμα άρχισε να διαφαίνεται σιγά, σιγά από μόνο του. Ο έρωτας! Ο έρωτας από τα πρώτα χρόνια στο νηπιαγωγείο, ο έρωτας ο παιδικός μέχρι την ενηλικίωση. Και εκεί τέθηκαν διάφορα θέματα, όπως η ανάγκη μας για την αγάπη, το πόσο μας αρέσει να νοιάζονται για εμάς, οι σχέσεις μας με τους γονείς, το σεξ… Προσπάθησα να το χειριστώ με χιούμορ, αρκετές φορές με σαρκασμό, χωρίς να ξεχνάω όμως την αθωότητα και την τρυφερότητα. Άρχισαν να  αναδύονται ιστορίες από τους ηθοποιούς και στην πορεία είδα πόσο διαφορετικοί είμαστε οι άνθρωποι μεταξύ μας αλλά και πόσο ίδιοι ταυτόγχρονα! Κατάλαβα τη διαχρονικότητα του έρωτα και της αγάπης και τι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης είναι.

C. N.: Πρόκειται για μία “σοβαρή κωμωδία” όπως μας πληροφορείτε. Πόσο αστείος και πόσο σοβαρός είναι πια ο έρωτας στην εποχή της κρίσης; Και περισσότερο οι σχέσεις που γεννά ο έρωτας;

Δ. Σ.: Δυστυχώς η κρίση επηρεάζει τα πάντα ακόμα και τις ερωτικές σχέσεις. Νιώθω ότι πρέπει να αντισταθούμε σε αυτό για να μην χάσουμε και το τελευταίο κομμάτι ρομαντισμού που μας έχει απομείνει. Τώρα, την εποχή της κρίσης έχουμε περισσότερο ανάγκη τον έρωτα. Τον αληθινό έρωτα. Ο έρωτας είναι αστείος και σοβαρός ταυτόγχρονα. Τον πόνο του έρωτα τον έχουμε βιώσει όλοι μας. Μετά από καιρό όμως το θυμόμαστε και χαμογελάμε. Την ώρα όμως που το βιώνουμε, είναι ό,τι πιο σοβαρό στη ζωή μας.

C. N.: Παρουσιάζετε τον έρωτα και την αγάπη μέσα από από τις οκτώ ιστορίες ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Οι ιστορίες αυτές προέρχονται από την παιδική τους ηλικία μέχρι και την ενηλικίωσή τους. Πώς προβάλλετε την αντίληψη του έρωτα σε κάθε φάση της ζωής των δύο πρωταγωνιστών; Υπάρχουν πολλές διαφορές ανάμεσα στις ιστορίες τους ή υπάρχει μια κοινή αντίληψη για τον έρωτα και την αγάπη για όλους μας, που φαίνεται και στις οκτώ ιστορίες;

Δ. Σ.: Σαφώς υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις ιστορίες. Αλλά όλα αυτά τα σκεπάζει η ανάγκη μας να ερωτευτούμε και κυρίως να μας ερωτευτούν. Μια κοινή αντίληψη για όλους.

C. N.: Εσείς τελικά γιατί πιστεύετε ότι τρέχουμε πίσω από τον έρωτα και την αγάπη; Υπάρχει ένα μήνυμα που θέλετε να μεταφέρετε στο κοινό;

Δ. Σ.: Δεν μ’αρέσει να μεταφέρω μηνύματα και αποφεύγω να είμαι διδακτικός σε αυτά που γράφω. Ο καθένας τα μεταφράζει μέσα από τα προσωπικά του βιώματα και κυρίως μέσα από τα παιδικά του χρόνια και όλη αυτή την παράξενη και περίπλοκη σχέση με τους γονείς μας. Όχι μόνο πιστεύω ότι τρέχουμε πίσω από τον έρωτα και την αγάπη αλλά πιστεύω ότι το έχουμε και απόλυτη ανάγκη. Το βλέπω καθημερινά γύρω μου.

C. N.: Ασχολείστε με την σκηνοθεσία από το 2008. Το έργο 8 έρωτες είναι το πρώτο που είναι δική σας η σύλληψη και η σκηνοθεσία;

Δ. Σ.: Όχι. Είχα γράψει και σκηνοθετήσει και ένα έργο για το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου, το «Εμείς». Εκεί με απασχολούσε το θέμα της φιλίας. Μιας δυνατής νεανικής φιλίας μεταξύ ενός αγοριού και ενός κοριτσιού. Είχα δουλέψει με ακριβώς τον ίδιο τρόπο.

C. N.: Σαν καλλιτέχνης σας ενδιαφέρουν εκτός από το θέατρο, εξίσου η ζωγραφική και η λογοτεχνία; Έχετε ασχοληθεί και δημιουργήσει τόσο με το θέατρο, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο, την λογοτεχνία. Τι σας κερδίζει περισσότερο εκφραστικά;

Δ. Σ.: Κυρίως είμαι ηθοποιός. Ένας ηθοποιός που σκηνοθετεί εμπειρικά. Εξάλλου, από όσο ξέρω, οι σκηνοθέτες στο εξωτερικό πρέπει να περνάνε και από την σπουδή της υποκριτικής. Έτσι, διαχειρίζεσαι καλύτερα την ψυχολογία του ηθοποιού σε αυτό που ζητάς. Πριν τη δραματική σχολή όμως, είχα σπουδάσει και ζωγραφική. Το βιβλίο που έγραψα το 2011 με τίτλο «Ποιός είπε ότι η νύχτα είναι μαύρη;» εμπεριέχει όλα αυτά τα στοιχεία. Και θεατρικότητα και ζωγραφική (έχω ο ίδιος σκιτσάρει τις μικρές μου ιστορίες). Για μένα, όλες αυτές οι τέχνες είναι αλληλένδετες. Τουλάχιστον εγώ, έτσι τις χρησιμοποιώ.

C. N.: Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια για μία νέα δουλειά ή για την εξέλιξη και συνέχιση αυτής;

Δ. Σ.: Σχέδια υπάρχουν πολλά, κυρίως στο μυαλό. Δε θέλω να βάζω συγκεκριμένους μακρόχρονους στόχους. Αφήνομαι στη ροή της ζωής. Ξέρει αυτή!