Με την ενότητα έργων ο κήπος της μνήμης ο Δημήτρης Χατζαντωνάκης αναφέρεται στις λειτουργίες της φύσης, τον κόσμο των ερεθισμάτων και αντιδράσεων, όπως αυτές ανασύρονται από την ανάμνηση.
Το κύριο υλικό των έργων του είναι η μαρμαρόσκονη χρωματισμένη με φυσικές τεχνικές, ένα στερεό υλικό με συμπεριφορά υγρού. Η επιφάνεια των έργων είναι δομημένη από ανάγλυφες παράλληλες γραμμές, οι οποίες δημιουργούν ανάμεσά τους τμήματα που λειτουργούν σαν καθορισμένες διαδρομές, όπου μέσα σε αυτά τα όρια μπορούν να αναπτύσσονται ρυθμογενετικοί σχηματισμοί.
Κάθε έργο λειτουργεί σαν δείκτης στις προϋποθέσεις που μπορούν να εγκυμονήσουν τις περιπέτειες της μορφής, καθώς η στιγμή εγκλωβίζει την κίνηση σαν ήχος ανάμεσα από χορδές..
Όπως αναφέρει η Αθηνά Σχινά, «κάτω από το δέρμα της εικόνας ενυπάρχουν ποσοτικά και ποιοτικά γνωρίσματα, σχετικά με τις ιδιότητες και τις συμπεριφορές δομής, υφής και ύλης στο επίπεδο, πριν από την οικοδόμηση όγκου. Πλέγματα σχέσεων σχηματίζονται, μετατρέποντας το ενδεχόμενο σε γεγονός και το άυλο σε ορατό, την ώρα που μπαίνει σε τάξη ξεφεύγοντας από το χάος».