Η ταλαντούχα καλλιτεχνική ομάδα, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 2005 και πλέον μαγεύει όλη την Ευρώπη, επιστρέφει στη χώρα μας μετά από τέσσερα χρόνια για να παρουσιάσει τη νέα της δημιουργία, με τίτλο «Telion’s Garden». Ύστερα από τις επιτυχημένες εμφανίσεις τους σε Θεσσαλονίκη και Βόλο, οι Dirty Granny Tales καταφθάνουν στην Αθηναϊκή πρωτεύουσα και στο Θέατρο Χώρα, για να δώσουν επτά μοναδικές παραστάσεις (1-3 & 7-10 Απριλίου), και για μία μόνο παράσταση (6 Απριλίου) στο Θέατρο Πάνθεον στη Πάτρα.
«Νιώθουμε σαν τη γιαγιά που περιμένει δίπλα από το τζάκι τα εγγόνια της για να τους διηγηθεί μια καινούρια ιστορία», μας είπε -λίγο πριν ανέβει στη σκηνή- ο Mouldbreath (Σταύρος Μητρόπουλος), ο οποίος ανέλαβε εκ μέρους όλων να απαντήσει στις ερωτήσεις μας!
Ο ίδιος, μας αφηγήθηκε την ιστορία του «Telion’ s Garden», που είναι εμπνευσμένη κυρίως από την μετανάστευση, εκφράζοντας παράλληλα τις απόψεις του γι’ αυτό το μείζον ζήτημα. Επιπλέον, μας μίλησε για τους Έλληνες που «έχουν ορθάνοιχτες τις πόρτες της ψυχής τους», καθώς και για τα επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια της ομάδας.
Μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον, θέλει όμως να ελπίζει ότι, «ίσως μια μέρα συνειδητοποιήσουμε πως η δυστυχία του διπλανού μας δεν μας προσφέρει ευτυχία».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Καλώς ήλθατε στο κόσμο των Dirty Granny Tales… Απολαύστε τον!
Culturenow.gr: Πώς θα «συστηνόσασταν» ως Dirty Granny Tales σε όσους δεν γνωρίζουν την καλλιτεχνική σας δραστηριότητα;
Dirty Granny Tales: Διηγούμαστε σκοτεινά παραμύθια μέσω της μουσικής μας, κουκλοθέατρο χορός και animation projection δίνουν την εικόνα στο παραμύθι.
Cul N.: Μετά από τέσσερα χρόνια, επιστρέφετε στην Ελλάδα για να παρουσιάσετε το νέο σας μουσικοθεατρικό show! Ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου στις δύο πρώτες σας παραστάσεις; Θεωρείτε πως το ελληνικό κοινό είναι εξοικειωμένο με το είδος του θεάματος που παρουσιάζετε;
D.G.T.: Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από το Ελληνικό κοινό. Οι Έλληνες έχουν ορθάνοιχτες τις πόρτες της ψυχής τους. Ξέρουν να λαμβάνουν συναισθήματα, μπορεί το target group να μην είναι πολύ μεγάλο, κάτι το οποίο θεωρώ φυσιολογικό σε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων κατοίκων, αλλά είναι έτοιμοι να δεχτούν μια καινούρια πρόταση σαν τη δική μας.
Cul N.: Θα θέλατε να μας «αφηγηθείτε» με λίγα λόγια την ιστορία του «Telion’ s Garden»;
D.G.T.: Το Telion’s Garden έχει εμπνευστεί κατά κύριο λόγο από τη μετανάστευση. Σε ένα κόσμο όπου καταστρέφεται, πλάσματα από τον κήπο του Τέλιον επισκέπτονται τον πλανήτη μας για να προσφέρουν ένα εισιτήριο για τον παραδεισένιο τους κόσμο. Εκεί όλα λειτουργούν με τέλειο ρυθμό έτσι ώστε να υπάρχει αρμονία και ειρήνη. Στην πορεία της ιστορίας βλέπουμε πως αυτή η τελειότητα κρύβει κάτι σκοτεινό και αποστειρωμένο, μιας και για να διατηρηθεί αυτή η ισορροπία πρέπει οι άνθρωποι να είναι συναισθηματικά νεκροί.
Cul N.: Η τελευταία σας ιστορία, όπως είπατε, είναι κυρίως επηρεασμένη από τη μετανάστευση. Εσείς οι ίδιοι, που από το 2012 έχετε «μεταναστεύσει» στο Βερολίνο, πως αντικρίζετε την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, καθώς και το μεταναστευτικό που είναι μείζον ζήτημα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη γενικότερα;
D.G.T.: Τι να πει κανείς για αυτό το θέμα, πόσο άδικο μπορεί να είναι να εγκαταλείπει κανείς το σπίτι του για να επιβιώσει, να χάνει την αξιοπρέπεια του αντιμετωπίζοντας το ρατσισμό από ανθρώπους που κανονικά θα έπρεπε να θαυμάζουν τους μετανάστες για τη μάχη που δίνουν για τη ζωή. Δυστυχώς μέσα από τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να δει κάνεις το πόσο λίγο έχουμε εξελιχτεί σαν όντα. Ο άνθρωπος που έχει ανάγκη και πονάει μας είναι αποκρουστικός.
Cul N.: Ποια είναι τα καλλιτεχνικά σας σχέδια για τη συνέχεια;
D.G.T.: Η επόμενη κίνηση θα είναι να ηχογραφήσουμε το Telion’s Garden και να το κυκλοφορήσουμε κατά πάσα πιθανότητα με το DVDτης παράστασης. Να δείξουμε επίσης τη δουλειά μας σε όσο περισσότερες χώρες μπορούμε.
Cul N.: Είστε αισιόδοξοι για το μέλλον; Πώς θα περιγράφατε τον «τέλειο» για εσάς κόσμο;
D.G.T.: Όπως έχει δείξει η ανθρώπινη ιστορία, η απληστία πάντα μας οδηγεί στην καταστροφή, ξυπνάμε για λίγο κτίζουμε καινούρια θεμέλια πιστεύοντας πως δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη αλλά οι εντάσεις πάλι κορυφώνονται φέρνοντας ξανά την καταστροφή με αποτέλεσμα το ίδιο σενάριο να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.
Για μένα προσωπικά ο τέλειος κόσμος θα ήταν ένας κόσμος οπού οι άνθρωποι δεν θα συμπεριφερόντουσαν στους άλλους όπως δε θα θέλανε να συμπεριφερθούν οι άλλοι σε αυτούς. Δεν μπορώ να πω πως είμαι και τόσο αισιόδοξος, είναι εντελώς ουτοπικό αυτό που είπα, γιατί όλοι κοιτάμε το συμφέρον μας, αν και εκεί είναι το κλειδί. Ίσως μια μέρα να συνειδητοποιήσουμε πως η δυστυχία του διπλανού μας δεν μας προσφέρει ευτυχία.
Cul N.: Για το τέλος, θα θέλατε να στείλετε ένα μήνυμα προς το ελληνικό κοινό που σας περιμένει με ανυπομονησία, σε Αθήνα και Πάτρα;
D.G.T.: Όσο μας περιμένει αυτό το κοινό άλλο τόσο το περιμένουμε κι εμείς. Νιώθουμε σαν τη γιαγιά που περιμένει δίπλα από το τζάκι τα εγγόνια της για να τους διηγηθεί μια καινούρια ιστορία.