Στο πλαίσιο του Fast Forward Festival 3 η Στέγη μας προσκαλεί στην παράσταση Domo de Eŭropa Historio en ekzilo (Το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας στην Εξορία), του Thomas Bellinck.
Μια φουτουριστική ιστορία του παρόντος με άφθονο μαύρο χιούμορ…
Παρουσιάζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα σύντομο ιστορικό ιντερμέτζο, αυτή η οξύτατα κριτική, αλλά ταυτόχρονα τρυφερή εγκατάσταση τηλεμεταφέρει τους θεατές σε μια δυστοπία, η οποία πάντως μοιάζει παράξενα οικεία.
«Το Domo de Eŭropa Historio en ekzilo (Το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας στην Εξορία) μας πάει περίπου μισό αιώνα πίσω στο χρόνο, στις αρχές του 21ου αιώνα. Αν και αυτή η περίοδος της ιστορίας έχει ελάχιστα μελετηθεί, παρείχε ωστόσο το πρόσφορο έδαφος για τις σαρωτικές αλλαγές που επρόκειτο να συμβούν στη διάρκεια του αιώνα μας. Ήταν μια σημαντικότατη εποχή, που χαρακτηρίστηκε από την αφομοίωση και την εναρμόνιση. Ευλογήθηκε από τη Μακρά Ειρήνη. Επισκιάστηκε από τη Μεγάλη Ύφεση. Τότε που τα εθνικά σύνορα ήταν πολύ χαλαρά και οι άνθρωποι παντού χρησιμοποιούσαν ένα ενιαίο νόμισμα, που ονομαζόταν “ευρώ”. Τότε που η καρδιά της γηραιάς ηπείρου χτυπούσε στις Βρυξέλλες, και όχι στη Βαρσοβία. Αυτή είναι η πρώτη διεθνής έκθεση για τη ζωή στην πάλαι ποτέ Ευρωπαϊκή Ένωση.»
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ασχολούμενο με την κρίση εμπιστοσύνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2013 και έχοντας ταξιδέψει από τις Βρυξέλλες έως το Ρότερνταμ και τη Βιέννη, το Domo de Eŭropa Historio en ekzilo του Βέλγου καλλιτέχνη Τόμας Μπέλλινκ έχει προβλέψει τις πρόσφατες εξελίξεις. Ο Μπέλλινκ, ο οποίος πέρασε τους τελευταίους μήνες ζώντας και ερευνώντας στην Ελλάδα, αλλά και στη Γερμανία, συνέλαβε μια νέα εκδοχή της έκθεσης ειδικά για την Αθήνα και το Βισμπάντεν. Στο ιδιόρρυθμο, μυστηριώδες μουσείο του, το οποίο είναι κατάφορτο με σκονισμένους χάρτες και αντικείμενα σε αποσύνθεση, ο Μπέλλινκ σκηνοθετεί μια φουτουριστική ιστορία του παρόντος με άφθονο μαύρο χιούμορ. Παρουσιάζοντας την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα σύντομο ιστορικό ιντερμέτζο, η οξύτατα κριτική, αλλά τρυφερή εγκατάστασή του τηλεμεταφέρει τους θεατές της σε μια δυστοπία, η οποία πάντως μοιάζει παράξενα οικεία.
Συντελεστές:
Σύλληψη & Υλοποίηση: Thomas Bellinck
Δραματουργία: Sébastien Hendrickx
Σύμβουλος σχεδιασμού: Stef Stessel
Τεχνικός διευθυντής: Tim Vanhentenryk
Εκτέλεση παραγωγής: Κώστας Ραυτόπουλος
Οργάνωση παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου, Mariet Eyckmans, Catherine Vervaecke
Κατασκευές: Anne Straetmans, Menno Vandevelde, Στέλιος Λαμπαδάριος, Μάνος Αντωνόπουλος
Σκηνικά: Εργαστήρια KVS Brussels & Hessisches Staatstheater Wiesbaden
Βοηθοί έρευνας: Laura Kurtz, Μαρίνα Τρουπή
Επιστάτες μουσείου: Παυσανίας Καραθανάσης, Θεόδωρος Κωβαίος
Εύρεση χώρου: Δημήτρης Χαλκιαδάκης
Μετάφραση κειμένων στην εγκατάσταση: Βασίλης Δουβίτσας
Παραγωγή: KVS Brussels
Συμπαραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Wiesbaden Biennale 2016
Εκτελεστικός διευθυντής: ROBIN vzw
Ευχαριστούμε το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (Ε.Τ.Ε.Α.) για την ευγενική προσφορά του στο πρότζεκτ.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ
Τετάρτη 25 Μαΐου
Συζήτηση με τον Thomas Bellinck και τον φιλόσοφο Srećko Horvat
(21:30 | Πειραιώς 40 | Στα αγγλικά, χωρίς μετάφραση)
Πέμπτη 26 και Παρασκευή 27 Μαΐου
Εργαστήριο θεάτρου-ιστορίας με τον Thomas Bellinck
(11:00-14:00 | Πειραιώς 40)
Διαβάστε περισσότερα:
Ο Μπέλλινκ και οι συνεργάτες του έστησαν Το Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας στην εξορία σε ένα εγκαταλελειμμένο οικοτροφείο των Βρυξελλών, πολύ κοντά στην έδρα της ΕΕ. Μετά τις Βρυξέλλες, παρουσιάστηκε σε σημαντικές ευρωπαϊκές σκηνές, όπως στο Ρότερνταμ στο πλαίσιο του προγράμματος Signals: The State of Europe, στο φεστιβάλ Festwochen της Βιέννης και στο Het Theaterfestival της Αμβέρσας.
Η εφημερίδα Guardian χαρακτηρίζει την παράσταση ως μια «έξυπνη απόπειρα να απεικονίσει τα τωρινά προβλήματα της ΕΕ».
Ο Μπέλλινκ έγινε γνωστός μέσα από τη συμμετοχή του σε ακτιβιστικές δράσεις, και ιδιαίτερα μέσω της συμβολής του, το 2009, στη διαμαρτυρία μιας ομάδας παράνομων μεταναστών στις Βρυξέλλες. Η διαμαρτυρία, που ξεκίνησε με τη μορφή απεργίας πείνας σε έναν υπόγειο χώρο στάθμευσης, χάρη στη βοήθεια του Μπέλλινκ μεταμορφώθηκε σε δημόσια διαμαρτυρία στο κέντρο της πόλης, όπου οι απεργοί πείνας τραγούδησαν το βελγικό εθνικό ύμνο. Η δράση επελέγη στη συνέχεια από το Φεστιβάλ Φλαμανδικού Θεάτρου. Ο Μπέλλινκ παρουσίασε στο φεστιβάλ μια ομιλία για τη σχέση ανάμεσα στην τέχνη και τον ακτιβισμό, αντί για αναπαράσταση της δράσης.
Η καινούρια παράσταση του Μπέλλινκ, με τίτλο De Onkreukelbare, παρουσιάστηκε επίσης στο KVS (Βασιλικό Φλαμανδικό Θέατρο), το 2014, και ακολούθησε η παράσταση Memento Park, το 2015.
Περισσότερα για το Fast Forward Festival 3 μπορείτε να δείτε εδώ.