Το CultureNow παρουσιάζει μια λίστα με ποικίλες δωρεάν εκδηλώσεις ανάμεσα στις οποίες μπορείτε να επιλέξετε για την Τετάρτη 23 Νοεμβρίου.
Οι 7 θάνατοι της Αντώνας, από την ομάδα bijoux de kant στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
Το video art πρότζεκτ «Οι 7 θάνατοι της Αντώνας» της ομάδας bijoux de kant θέλει την Μπέττυ Βακαλίδου, πρωτοστάτρια των διεκδικήσεων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, να δίνει ένα αποκαλυπτικό ρεσιτάλ νεκραναστάσεων.
Ούτε παράσταση. Ούτε ταινία. Θέατρο φτιαγμένο για προβολή σε οθόνη. Πόσες φορές μπορεί να πεθάνει και να αναστηθεί μια θηλυκότητα, ένα σώμα, μια χώρα;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στα όρια θεάτρου και οθόνης, πραγματικότητας και εικονικότητας, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζει σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο στον 5ο όροφο από Παρασκευή 11 Νοεμβρίου το video art πρότζεκτ Οι 7 θάνατοι της Αντώνας του σκηνοθέτη Γιάννη Σκουρλέτη, του εικαστικού και σκηνογράφου Κωνσταντίνου Σκουρλέτη και της ομάδας bijoux de kant. Η Αντώνα, η αντιηρωίδα της Γλυκερίας Μπασδέκη, ερμηνευμένη από την Μπέττυ Βακαλίδου, διατρέχει την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και ανασταίνει την αφομοιωμένη λαϊκότητα του ελληνικού queer στη δημόσια μνήμη και στο ιστορικό σώμα. Μαζί της ο λαϊκός οργανοπαίκτης Βασίλης Ζιάκας πλαισιώνει με τους ήχους του τη διαδρομή της. Μια ιστορία ανοίκεια όσο και αιφνιδιαστικά οικεία – ίσως γιατί «όλοι κουβαλάμε μια Μπέττυ μέσα μας», όπως έχει πει ο Δημήτρης Δημητριάδης.
«Ταράζει τα όμορφά μας μάτια» έχει πει για την Μπέττυ Βακαλίδου ο Jean Genet. Πράγματι, ταράζει η μυθιστορηματική ζωή της γυναίκας που γεννήθηκε αγόρι στη Θράκη, κλείστηκε σε αναμορφωτήριο, το έσκασε για την Αθήνα κι έπειτα για την Αμερική, έγινε λιμενεργάτης, λαθρομετανάστης, τραβεστί, πόρνη, συγγραφέας, προκάλεσε σάλο με την αυτοβιογραφία της, συμμετείχε στην ίδρυση του Απελευθερωτικού Κινήματος Ομοφυλοφίλων Ελλάδας, προχώρησε σε επέμβαση αλλαγής φύλου και συνεχίζει εδώ και τριάντα χρόνια να σαγηνεύει ως κινηματογραφική και θεατρική πρωταγωνίστρια.
Η Μπέττυ έχει ζήσει πολλές ζωές και η Αντώνα είναι το θεατρικό alter ego της: ένας λοξός χαρακτήρας τον οποίο εμπνεύστηκε από εκείνη και για εκείνη η συγγραφέας Γλυκερία Μπασδέκη. Γιατί η Αντώνα είναι μια πριμαντόνα των θεατρικών μπουλουκιών του περασμένου αιώνα, η οποία πεθαίνει με εξωφρενικά αλλόκοτους τρόπους επτά φορές και ανασταίνεται άλλες τόσες, μόνο και μόνο για να αφηγηθεί μια ζωή γεμάτη απροσδόκητες εμπειρίες και παράδοξα φαινόμενα.
Κατάλληλο για: 18+
Χρήστος Κεχαγιόγλου – Μες στο φως: Έκθεση στην γκαλερί Ζουμπουλάκη
H Γκαλερί Ζουμπουλάκη σας προσκαλεί στην ατομική έκθεση «Μες στο φως» του Χρήστου Κεχαγιόγλου.
Προσεγγίζοντας όλο και εντονότερα την αφαίρεση, στην έκτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί, ο Χρήστος Κεχαγιόγλου ζωγραφίζει το ίδιο το φως. Τα ζωγραφικά του έργα, δουλεμένα στην Αθήνα αλλά και στην Άνδρο επιδιώκουν να αποδώσουν το φως των Κυκλάδων, «με τις αέναες μεταμορφώσεις του πάνω στην απεραντοσύνη της θάλασσας και του ουρανού».
Ο Τζόζεφ Κόνραντ στο βιβλίο «Η γραμμή της σκιάς» (μτφρ. Ξενοφών Κομνηνός, εκδ. Ίνδικτος, 2000) γράφει: «κοίταξα μπροστά, και στην ήσυχη λουρίδα του υπέρλαμπρου, αχνά πορτοκαλιού φωτός είδα να διαγράφεται επίπεδη η στεριά, σαν ένα χνάρι κομμένο σε μαύρο χαρτί και να επιπλέει, θαρρείς, επάνω στο νερό ελαφριά σαν φελλός. Ο ήλιος όμως ανεβαίνοντας τη μεταμόρφωσε σε σκοτεινό αχνό, μια αβέβαιη μάζα σκιάς που τρεμούλιαζε στο ζεστό εκτυφλωτικό φως».
Ο Κεχαγιόγλου οδηγούμενος από το φως αποδίδει με μοναδικό τρόπο την ατμόσφαιρα που δημιουργείται κατά τις εναλλαγές των ωρών, στη θάλασσα και στον ουρανό. Οι εικόνες τους εμπεριέχουν κάτι σχεδόν μεταφυσικό, μοιάζουν να βρίσκονται στο μεταίχμιο του υπαρκτού με το φαντασιακό ενώ αποδίδουν με ένταση την ψυχική διάσταση του παρατηρητή.
The IT, της Βιβιέν Φράντσμαν σε σκηνοθεσία Τζέιμι Μπράντλεϊ στο Θέατρο 104
Το Θέατρο 104 υποδέχεται το έργο “The IT” της Βιβιέν Φράντσμαν, από την ομάδα FreεK, σε σκηνοθεσία Τζέιμι Μπράντλεϊ.
When I speak, the IT cracks through all my words.
Το έργο
Το «ΙΤ», της πολυβραβευμένης Βιβιέν Φράντσμαν (Vivienne Franzmann) επικεντρώνεται στην Grace, μια έφηβη της οποίας ο κόσμος κλονίζεται όταν διαισθάνεται για πρώτη φορά κάτι να αναδύεται από μέσα της… Όσο πιο πολύ θυμώνει τόσο πιο έντονα νιώθει την παρουσία του. Πότε θρίλερ και πότε κωμωδία, το έργο αναδεικνύει τον ψυχισμό και την συναισθηματική κατάσταση των εφήβων που μεγαλώνουν σήμερα.
Σκηνοθετημένο σε στυλ direct-to-camera ντοκιμαντέρ, η ομάδα αφηγείται την ιστορία της Grace και μας προσκαλεί να θυμηθούμε και να αναρωτηθούμε για την θέση μας, τις απαιτήσεις και τη στάση μας απέναντι στην νεότερη γενιά.
Πρόκειται για την πρώτη παραγωγή του νέου μεταπτυχιακού προγράμματος της σχολής FONACT με έδρα την Αθήνα.
Κωστής Βελώνης – Το ημερολόγιο των βοσκών: Έκθεση στην Kalfayan Galleries
Οι Kalfayan Galleries παρουσιάζουν την ατομική έκθεση του Κωστή Βελώνη με τον τίτλο «Το ημερολόγιο των βοσκών».
O Kωστής Βελώνης εμπνέεται από τα ημερολόγια και τα αλμανάκ των βοσκών τα οποία διατηρούσαν τον εφήμερο χαρακτήρα τους με προγνωστικά και σημειώσεις για τα αστρονομικά και μετεωρολογικά δεδομένα του επόμενου έτους καθώς και πληροφορίες για τις καλλιέργειες και την ποιμενική ζωή. Στις πρόσφατες γλυπτικές εγκαταστάσεις με τον τίτλο ‘Στάχυα πέφτουν σε τσιμεντένια δάπεδα’ που διοργανώθηκε από την ‘2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης’ ο καλλιτέχνης αναμετρήθηκε με τις προκλήσεις της ιστορικής παράδοσης της πόλης της Ελευσίνας συνδιάζοντας οικολογικά και μυθολογικά αφηγήματα. Ο Κωστής Βελώνης συνεχίζει την έρευνά του μέσα από τις εμπλεκόμενες σχέσεις της φύσης με τον πολιτισμό, όπου η «διάβρωση» του καιρού μεταβάλει την προσωπική διάθεση (mood) αλλά και επιφέρει μαζί με την κλιματική κρίση κοινωνικο-πολιτικές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στην έκθεση κυριαρχεί μια γλυπτική εγκατάσταση που αναπαράγει τις συνθήκες μιας συγκέντρωσης βοσκών, και αποτελείται από δεμάτια από άχυρα και πλάκες μαρμάρου. Ως σύνθεση λειτουργεί, μέσα στον αστικό πολιτισμό ως σύμβολο δηλωτικό μιας αγροτικής κοινότητας και θέτει ερωτήματα για τη σχέση μας με τη φύση. Καλεί τον επισκέπτη να αναλογιστεί τη σύνδεση του ανθρώπου με τη γη και τις «διαθέσεις» του καιρού, να σταθεί με κριτική σκέψη και αυτοκριτική απέναντι στην αλληλεπίδρασή του με το φυσικό περιβάλλον. Οι μετεωρολογικές διακυμάνσεις και η «πλαστικότητα» του καιρού, τα στοιχεία που συνθέτουν το αλμανάκ της αγροτικής ζωής αποτυπώνονται σε μία νέα σειρά ξύλινων επιτοίχιων έργων που τοποθετούνται κοντά το ένα στο άλλο με την επισήμανση της εποχής, την αναφορά στο μήνα και τη διάρκεια της ημέρας. Τοποθετημένα κυρίως σε ζευγάρια στοχεύουν στην ανάδειξη της μετάβασης από τη μια εποχή στην άλλη, στη διαδοχή των μηνών και εναλλαγών της ημέρας με την νύχτα. Τα έργα του Βελώνη εκφράζουν την συνέχιση μιας μόνιμης υπαρξιακής αφήγησης με τον φυσικό κύκλο της ζωής και της σχέσης με το έδαφος της γης. Ταυτόχρονα τα ζωγραφικά-γλυπτά που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην έκθεση εκφράζουν την αέναη διάθεση του εικαστικού για πειραματισμό και τη διαμόρφωση ενός γλωσσικού ιδιώματος που ακροβατεί με επιτυχία μεταξύ λυρισμού και μοντερνισμού.