Drama Talk: θεατρικές συναντήσεις με τη Λουίζα Αρκουμανέα στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη

Το Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη διοργανώνει μία σειρά συνατήσεων με τίτλο Drama Talk: Θεωρητική Προετοιμασία για μια Παράσταση, με τη Λουίζα Αρκουμανέα από τις 22 Φεβρουαρίου 2016.

Σειρά συναντήσεων με την θεατρολόγο και κριτικό θεάτρου, Λουίζα Αρκουμανέα, με θέμα το θέατρο και την πρακτική του. Αφετηρία οι παραστάσεις που παίζονται στις σκηνές της Αθήνας. Πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε μία θεατρική εμπειρία; Πώς μπορούμε να τη «διαβάσουμε»; Πόσες διαφορετικές προσεγγίσεις «αντέχει» ένα θεατρικό έργο; Στο πλαίσιο αυτό θα συζητηθούν θέματα όπως: η σχέση της παράστασης  με το πρωτότυπο κείμενο, ο δημιουργικός  ρόλος του σκηνοθέτη, τα εργαλεία  του ηθοποιού, η κίνηση και η μουσική ως προέκταση του λόγου, η σκηνογραφική και εικαστική διάσταση του θεάματος, η ανάλυση όρων όπως «αφαιρετική», «μελοδραματική», «μεταμοντέρνα», «μαύρη κωμωδία» κ.ο.κ. Εκτενής αναφορά σε καλλιτεχνικά ρεύματα και κινήματα (π.χ. σουρεαλισμός),  που επηρέασαν το σύγχρονο θέατρο.

Το Drama Talk δεν συνιστά σειρά διαλέξεων ούτε απευθύνεται σε ειδικούς. Στόχος του είναι η εξοικείωση των συμμετεχόντων  με τη γλώσσα του θεάτρου μέσα από τον διάλογο, την παρατήρηση, την παρακολούθηση παραστάσεων, τη χρήση οπτικοακουστικού υλικού και τη μελέτη αποσπασμάτων.

Πρόγραμμα:

22/2/2016 Νόρα
29/2/2016 Η Μελαγχολία των Δράκων
7/3/2016 Οι τρεις αδελφές
21/3/2016 Η όπερα της πεντάρας

1) Το Κουκλόσπιτο (Νόρα) του Χένρικ Ίψεν, στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων- Λευτέρης Βογιατζής, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα με την Αμαλία Μουτούση στον ρόλο της Νόρας.

Μια γυναίκα έκλεισε την πόρτα πίσω της τον Δεκέμβριο του 1879 στο Βασιλικό Θέατρο της Κοπεγχάγης: την έκλεισε με δύναμη και ο αντίλαλος ταρακούνησε όλον τον πλανήτη. Στη σφαίρα του θεατρικού μύθου ανήκει πλέον η διαβόητη πρώτη παρουσίαση του έργου του Ίψεν στη Δανία. Ο συγγραφέας κατηγορήθηκε από την πλειονότητα των κριτικών για διαστρέβλωση της ψυχολογικής αλήθειας: η ιδέα μιας μητέρας που εγκαταλείπει οικειοθελώς τα παιδιά της θεωρήθηκε απλώς «αδιανόητη» και συνεπώς αναληθής ως δραματουργική δράση. Έκτοτε, το έργο του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέα στάθηκε καταλυτικό για την εξέλιξη της θεατρικής τέχνης και θεωρείται πλέον κλασικό. Τι έχει, λοιπόν, να προτάξει ένα σημερινό ανέβασμα; Πόσο διαφορετική είναι η Νόρα εν έτει 2016;

2) Η μελαγχολία των δράκων του Φιλίπ Κεν στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (26-28 Φεβρουαρίου).

Πόση ποιητικότητα μπορεί να κρύβει η απρόβλεπτη συνάντηση μιας ξεπεσμένης μπάντας με μια ηλικιωμένη στη μέση του πουθενά; «Απροσμέτρητη», μοιάζει να μας απαντά ο Κεν, ο οποίος από το 2003 ξεχωρίζει στα φεστιβάλ της Αβινιόν και της Βιέννης ταράζοντας το κοινό με την εικονοκλαστική δύναμη των παραστάσεών του. Αναρχικός των εικόνων και αλχημιστής του βλέμματος, ο πρωτοπόρος Γάλλος σκηνοθέτης και εικαστικός Φιλίπ Κεν έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ύστερα από πρόσκληση της Στέγης. Για τρεις μόνο παραστάσεις

3) Οι τρεις αδελφές του Άντον Τσέχοφ, στο θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. Με τις Ιωάννα Παππά, Λένα Παπαληγούρα, Αλεξάνδρα Αϊδίνη.

Το μυαλό που σκούριασε, οι αγάπες που δεν ευοδώθηκαν, οι θυσίες που δεν ανταμείφθηκαν, τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν, όλο αυτό το φορτίο σπαταλημένης ζωής βαραίνει τους ήρωες στο έργο του Τσέχωφ. «Στη Μόσχα, αδελφές μου, στη Μόσχα!»… Εκατόν δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του εμβληματικού πλέον έργου, οι τρεις αδελφές επιθυμούν ακόμη το ανέφικτο. Το παρόν, δυσβάσταχτο και μικρό, γεμάτο απογοητεύσεις, εγκλωβίζει τις ηρωίδες στη χλωμή καθημερινότητα της επαρχιακής πόλης. Μόνο η προσδοκία ενός λαμπερού μέλλοντος _ η επιστροφή στην αγαπημένη πόλη των παιδικών χρόνων _ φωτίζει την άχαρη ζωή τους. Η λαχτάρα του έρωτα, επίσης: αν τον συναντούσαν, όλα θα ήταν καλύτερα, το πάθος θα ξέπλενε την πλήξη και τα πράγματα θα αποκτούσαν κάποιο νόημα _ έστω προσωρινά… Πότε θα έρθει άραγε το τέλος των ψευδαισθήσεων; «Πάντοτε βρίσκουμε κάτι να μας δίνει την εντύπωση ότι υπάρχουμε» λέει ο Μπέκετ, κορυφαίος απόγονος του Τσέχωφ…

4) Η όπερα της πεντάρας των Μπέρτολτ Μπρεχτ- Κουρτ Βάιλ, στο θέατρο Παλλάς, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Με τους: Χρήστο Λούλη, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Άγγελο Παπαδημητρίου κ.α.

Zητιάνοι, πόρνες, μικροεγκληματίες, αστυνομικοί, μικρά και μεγάλα αφεντικά, καθώς και το υπέρτατο, αόρατο αφεντικό απαρτίζουν την τόσο ιδιότυπη, αλλά και τόσο οικεία κοινωνία της «Όπερας», του έργου-ορόσημου που άλλαξε ριζικά τη φύση του μουσικού θεάτρου και της όπερας ενσωματώνοντας έντονο πολιτικό σχόλιο αλλά και τον ήχο του Βερολίνου της δεκαετίας του είκοσι και του καμπαρέ.Καταιγιστικός ρυθμός, ειρωνικό ύφος, γοητευτικοί ήρωες και η ανυπέρβλητη, διεγερτική μουσική του Κουρτ Βάιλ.

Λουίζα Αρκουμανέα: Είναι θεατρολόγος και κριτικός θεάτρου. Εργάζεται στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής, όπου διατηρεί στήλη θεατρικής κριτικής από το 1998. Έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και είναι κάτοχος Μaster in Dramaturgy and Dramatic Criticism από το Πανεπιστήμιο του Yale. Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα.