Το About παρουσιάζει τη Μαρία Αλούπη σ’ ένα ρεσιτάλ πιάνου με τίτλο «DÉRIVE 2» που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο …
28 και την Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012 στις 20.30 το βράδυ.
Η Μαρία Αλούπη θα ερμηνεύσει έργα των:
Galina Usvolskaya, Unsuk Chin, Karlheinz Stockhausen, Franz Schubert, Wolfgang Rihm, Alexander Scriabin, Claude Debussy, John Cage.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Dérive 2
Η Ιστορία (της μουσικής αλλά και γενικότερα) εργάζεται συνήθως με γενικεύσεις, απλουστεύσεις και συνήθως μας παρουσιάζεται σαν μία γραμμική διαδοχή μεγάλων επιτυχιών – σταθμών και επιτευγμάτων. H ιστορία αυτή παρουσιάζεται σαν μία ιστορία “νικητών”, σαν η κυρίαρχη αφήγηση, ένα σχεδόν έπος μίας αναπόδραστης πορείας. Η εικόνα βέβαια αυτή είναι παραπλανητική. Μόλις κάτω από την επιφάνεια θα βρούμε “ιστορίες” και αφηγήσεις που διαψεύδουν αυτήν την εκδοχή, που διατρέχουν όλες τις εποχές και περιόδους.
Ιστορίες και ιδέες σημαντικές που ωστόσο δεν επικράτησαν, με καλλιτέχνες που είτε θα δράσουν στις παρυφές της αναγνωρισιμότητας ή που ακόμα η συνεισφορά τους αν δεν αγνοήθηκε, θα επαινεθεί για όλους όμως τους λάθος λόγους. Ακόμα και στην κλασσική εποχή, που για κάποιους θα αποτελέσει το μέτρο με το οποίο θα προσπαθήσουν να κρίνουν όλες τις άλλες, προγενέστερες και επόμενες, θα συναντήσουμε αυτήν την επίμονη “πλάγια” ματιά, μια seconda prattica που θα προκαλέσει, θα αμφισβητήσει και εντέλει θα ανατρέψει τις καθιερωμένες ιδέες.
Για κάποια περίοδο, η σύγχρονη μας εποχή επίτρεψε σε όλες αυτές τις ιστορίες να ξαναειπωθούν, σε μία συχνά βίαιη, ειρωνική αμφισβήτηση της μίας, κυρίαρχης αφήγησης. Κάποια από αυτά τα νήματα αλληλοσυνδεόμενων ιστοριών προσπαθούμε να ακολουθήσουμε στις διάφορες μουσικές μας περιπλανήσεις – Derives.
Αν η πρώτη Derive μας οδήγησε μέσα από τοπία υγρά, σε πόλεις που βυθίζονται κυριολεκτικά ή μεταφορικά, στην περιπλάνησή μας αυτή φαινομενικά πατάμε σε πιο στέρεο, αν και εξίσου απατηλό, έδαφος. Πρόκειται για μία πεζοπορία στην έρημο ή σε ένα χειμωνιάτικο δάσος στην μέση μιας εγκαταλειμμένης Έρημης χώρας. Αλλά δεν πρόκειται για μία άγονη Γη: η Ζωή, όπου και να βρίσκεται διεκδικεί τα δικαιώματα της. Η αγωνία που κλυδωνίζει πολλά από τα τοπία αυτά, θα εκφραστεί με έργα γεμάτα ένταση, αυστηρά, εσωτερικά και δημηγορικά, η ίδια ύπαρξη των οποίων διαψεύδει και επιβεβαιώνει τις Ουτοπίες.
Η άψογη ευκρίνεια της αυστηρής αντίστιξης της “κυρίας με το σφυρί”, της Galina Ustvoslskaya συνομιλεί ιδιότυπα με τις με μαθηματική καθαρότητα επαναλήψεις του Klavierstueck ΙΧ του Karlheinz Stockhausen. H αποκρυστάλωση και κάθαρση της φόρμας στις Zwei kleine Schwingungen του Wolfgang Rihm απηχεί την διμερή μορφή της Σονάτας της Ustvolskaya, ενώ συνδιαλέγεται αφενός με τον μινιμαλισμό του Des pas sur la neige του Claude Debussy ή την αντικειμενικότητα του One του John Cage και αφετέρου την πολυπρισματικότητα και την νέα εκφραστικότητα των Etudes της Unsuk Chin. H αποσπασματική φύση της Σονάτας D. 570/571 του Franz Schubert που συγγενεύει με την αποσπασματικότητα του υλικού των προηγούμενων έργων, όπως και το οραματικό finale των τελευταίων πρελουδίων op. 74 του Alexander Skriabin δίνουν το συναισθηματικό κέντρο βάρους της αποψινής συναυλίας.
Γιατί η Derive εντέλει δεν είναι παρά ένα πρόσχημα για να επανατοποθετήσουμε ερωτήματα για την μουσική δομή, το υλικό και την διαλεκτική τους και να θυμηθούμε ή να γνωρίσουμε τις προτάσεις της Τέχνης, για την ίδια και την αντίληψη της Ζωής σε καιρούς λιγότερο, εξίσου ή και πολύ περισσότερο χαλεπούς.
Κείμενο: Ανάργυρος Δενιόζος
Μαρία Αλούπη
πιανίστα, συνθέτης
Γεννημένη στην Αθήνα, η Μαρία Αλούπη έδειξε από πολύ νωρίς ήδη τις ιδιαίτερες ικανότητες της στο πιάνο και την μουσική γενικότερα.
Από την ηλικία των 4 ετών που παίζει για πρώτη φορά δημόσια θα καθιερώσει μία συνεχή, τακτική επαφή με το κοινό, με τουλάχιστον μία-δύο εμφανίσεις ετησίως. Ωστόσο, δεν θα αναλωθεί σε μία πρώιμη σταδιοδρομία, επιτρέποντας έτσι την ωρίμανση των δεξιοτήτων της και της εμβάθυνση της μουσικής της ιδιοσυγκρασίας. Σε αυτό συνέβαλαν τόσο η αδιάκοπτη μελέτη της μουσικής πράξης, η διαρκής τριβή της με το ρεπερτόριο μέσω της συμμετοχής της σε πολυάριθμα σχήματα μουσικής δωματίου, όσο και η πλούσια διδακτική της εμπειρία. Παράλληλα θα συνεχίσει τις σπουδές της που θα ολοκληρωθούν την περίοδο 2001-2002 με την Halina Siedzieniewska – Alberth στο Μόναχο, την ενεργή συμμετοχή της στο “Σεμινάριο εκτελεστικής πρακτικής σε έργα για πληκτροφόρα του J.S.Bach στην Λειψία με τον Robert Levin, αλλά και την συνεργασία και μαθητεία της με τον Gerard Pape, τα σεμινάρια του K. Stockhausen στο Kuerten και την θερινή Ακαδημία του Centre de Création Musicale Iannis Xenakis (CCMIX) στο Παρίσι.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της αισθητικής της, που συνδέεται και με την συνθετική της εργασία, είναι η έμφαση στην διερεύνηση των αμιγώς πιανιστικών ηχοχρωμάτων τόσο σε επίπεδο τεχνικής όσο και ερμηνευτικής προσέγγισης.
Τα προγράμματά της διακρίνονται για την τόλμη και πρωτοτυπία τους. Συχνά βασισμένα σε θεματικές συλλήψεις ή και την συνεργασία με άλλες μορφές τέχνης, προτείνουν έναν διάλογο των έργων του Κανόνα, με λιγότερα γνωστά (ή ακόμα και άδικα λησμονημένα) έργα της Κλασικής και Ρομαντικής περιόδου, καθώς και ένα εκτεταμένο ρεπερτόριο από τους 20ο και 21ο αιώνες. Βασικό μέλημα στον προγραμματισμό της είναι και η επίτευξη μιας συνολικής δομής κάθε συναυλίας και η ανάδειξη διάφορων συγγενειών και διαδρομών που συνδέουν τα εκάστοτε παρουσιαζόμενα έργα.
