Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη «χρυσή εποχή» του ελληνικού κινηματογράφου. Με πληθώρα κορυφαίων ερμηνευτών, πολλούς …
από τους οποίους ανέδειξε μέσα από τα τραγούδια του (από τη Νάνα Μούσχουρη και τη Μαρινέλλα έως τον Γιάννη Πουλόπουλο και τον Γιάννη Βογιατζή). Παρότι το συνθετικό έργο του Μίμη Πλέσσα δεν σταματάει εκεί, εντούτοις οι λαϊκές μουσικές που έγραψε για τη μεγάλη οθόνη και τη σκηνή είναι αυτές που χρόνια τώρα χαίρουν κοινής αποδοχής απ’ όσους Έλληνες εξακολουθούν να ερωτεύονται και να ονειρεύονται, να τραγουδούν και να χορεύουν με την ψυχή τους.
Στον πολυγραφότατο δημιουργό που μετρά πάνω από πενήντα χρόνια επιτυχημένης σταδιοδρομίας, το Μέγαρο Μουσικής αφιερώνει μια βραδιά γεμάτη με τραγούδια του που όλοι αγαπήσαμε, τραγούδια που μας συγκινούν καθώς διατηρούν μέχρι σήμερα, όλη τους τη φρεσκάδα.
Στη συναυλία-αφιέρωμα στη γόνιμη και συνεπή πορεία του Μίμη Πλέσσα στο ελληνικό πεντάγραμμο, η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 24 Απριλίου, στις 8.30 το βράδυ στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, την πρώτη θέση κατέχουν τα κομμάτια απ’ τον περίφημο Κύκλο τραγουδιών του «Ο Δρόμος» (1969) – τραγούδια που περιλαμβάνονται στον ομώνυμο δίσκο, τον πρώτο ελληνικό που έγινε χρυσός – , κομμάτια από τον Κύκλο «Μίλα μου για τη λευτεριά» – απαγορευμένα από τη χούντα των συνταγματαρχών – όπως και το τραγούδι «Απόψε αντάμωσα το Χάρο», όλα σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τέσσερις καταξιωμένοι ερμηνευτές της νεότερης γενιάς, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, η Μελίνα Ασλανίδου, η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Σπύρος Κλείσσας, συνοδευόμενοι από τη Χορωδία «Εν Φωναίς» και την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ – σε μουσική διεύθυνση Μίλτου Λογιάδη – αναλαμβάνουν να δώσουν το έναυσμα για μια βραδιά γνήσιας λαϊκής ψυχαγωγίας με συμμέτοχο το κοινό. Τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών υπογράφει ο συνθέτης. Σύμβουλος ρεπερτορίου είναι ο Γιώργος Μονεμβασίτης.
Με την Ορχήστρα συμπράττουν: o Μίμης Πλέσσας στο πιάνο, ο Γιώργος Παχής (μπουζούκι), ο Νάσος Σωπήλης (πλήκτρα) και ο Δημήτρης Στασινός (ηλεκτρική κιθάρα).
Η συναυλία-αφιέρωμα στη μουσική του Μίμη Πλέσσα εντάσσεται στο πλαίσιο της Σειράς Ελληνικό Τραγούδι.
Ποιός δεν ξέρει και δεν έχει τραγουδήσει «Το άγαλμα», το «Γέλαγε η Μαρία», το «Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου», το «Ξημερώνει Κυριακή», το «Πρώτη φορά» ή το «Δώσε μου το στόμα σου»; Κομμάτια που μαζί με άλλα τόσα, πασίγνωστα κι αγαπημένα («Ο τρελός», «Φραγκόκλησσα», «Πήρα σύννεφο δυο τόπια», «Η Μυρσίνη βάζει τα άσπρα», «Δώδεκα μαντολίνα», «Έπεφτε βαθιά σιωπή») περιλαμβάνονται στο θρυλικό πια «Δρόμο» του Μίμη Πλέσσα. Στον πρώτο ελληνικό δίσκο που έγινε χρυσός, άλμπουμ που κατέρριψε κάθε ρεκόρ πωλήσεων στα χρόνια που ακολούθησαν.
Η ιστορία του ξεκίνησε ένα βράδυ στο σπίτι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, όταν ο Μίμης Πλέσσας είδε τυχαία πάνω στο τραπέζι κάποια σκόρπια χειρόγραφά του. Νιώθοντας «ανείπωτη τρυφεράδα καθώς τα διάβαζα, αφού περιγράφανε τα εφηβικά μου χρόνια, τα χρόνια μέσα στην Κατοχή», όπως ο ίδιος διηγείται, ζήτησε από τον σπουδαίο στιχουργό να τα πάρει για να τα μελοποιήσει. Ο συνθέτης έγραψε τη μουσική τους μέσα σε δυο μέρες, ο αείμνηστος διευθυντής της εταιρίας Lyra, Αλέκος Πατσιφάς, τα ενέκρινε αμέσως δίνοντας μάλιστα και τον τίτλο του άλμπουμ κι έτσι τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Τα τραγούδια αυτά, με βασικό ερμηνευτή τον Γιάννη Πουλόπουλο όπως και τις Ρένα Κουμιώτη και Πόπη Αστεριάδη, ηχογραφήθηκε – μέσα σε 10 ώρες – στο στούντιο της Columbia και κυκλοφόρησε το 1969.
Το Γενάρη του1970 «Ο Δρόμος» μεταφέρθηκε στο σανίδι του θεάτρου «Παξινού», με τους ίδιους συντελεστές. Λογοκρίθηκε όμως και κυνηγήθηκε από το δικτατορικό καθεστώς καθώς στην παράσταση είχαν προστεθεί επιπλέον τραγούδια που περιείχαν ξεκάθαρα μηνύματα εναντίον του: το «Έξι άντρες» («Έξι τους βαράγανε μα δεν μαρτυράγανε» ) ερμηνευμένο από τον Γιάννη Πουλόπουλο και το «Μίλα μου για τη λευτεριά (κι ο ήλιος θα’ρθει πίσω)» από τη Ρένα Κουμιώτη, (τραγούδια που περιέχονται στον κατοπινό δίσκο του διδύμου Πλέσσα-Παπαδόπουλου «Μίλα μου για τη λευτεριά» του 1974) ενώ το «Απόψε αντάμωσα το χάρο» δισκογραφήθηκε λαθραία ως ανεξάρτητο μεμονωμένο τραγούδι την ίδια χρονιά, το 1970 στην έκδοση ‘Πουλόπουλος 4’. Ο δίσκος «Μίλα μου για τη λευτεριά», σε αντίθεση με τον «Δρόμο», θεωρείται από τις πλέον «αδικημένους» στην ιστορία της ελληνικής μουσικής καθώς οι στίχοι των τραγουδιών του με βασικό θέμα τη «μαύρη» αλλά και τόσο ιστορική για τη χώρα μας περίοδο 1940-41, ενόχλησαν τη χούντα των συνταγματαρχών η οποία και απαγόρευσε την κυκλοφορία του.
Το άλμπουμ ωστόσο, εκδόθηκε μετά την μεταπολίτευση αλλά «χάθηκε» μέσα στην υπερπληθώρα του πολιτικού τραγουδιού που κατέκλυσε την περίοδο εκείνη την ελληνική μουσική παραγωγή. Παρόλα αυτά αξίζει ιδιαίτερης προσοχής αφού περιλαμβάνει κομμάτια («Αυτόν τον ουρανό», «Οκτώβρης ήταν (Δεν θα περάσει ο φασισμός)», «Η Ουρανία», «Ο Τζαννής», «Ο τζίτζικας (Στο Πήλιο)», «Του σκοτωμένου αγοριού», «Από πείνα», «Μίλα μου για τη λευτεριά», «Η μάνα μου», «Φεγγάρι μου φυλακισμένο», «Έξι άντρες» και «Οι τελευταίες μέρες»), που μεταφέρουν νοερά τον ακροατή στη ζοφερή εποχή της Κατοχής μέσα από τις συγκλονιστικές εικόνες των στίχων του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
O Μίμης Πλέσσας γεννήθηκε στην Αθήνα. Από τα μαθητικά του κιόλας χρόνια υπήρξε πρώτος σολίστ του πιάνου στην Ελληνική Ραδιοφωνία ενώ στα 1951, σε ηλικία 27 ετών, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του πανεπιστημίου της Minnesota. Από το 1952 ξεκίνησε η ενασχόλησή του με τη σύνθεση, τομέα στον οποίο διακρίθηκε επανειλημμένως στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Με το κουαρτέτο και τις ορχήστρες του συνεργάστηκε με πασίγνωστους τραγουδιστές της εποχής (Δανάη, Τώνη Μαρούδα, Νινή Ζαχά, Τζίμη Μακούλη κ.ά.) κι ανέδειξε με τα τραγούδια του πολλούς σήμερα διάσημους τραγουδιστές και ηθοποιούς (Νάνα Μούσχουρη, Τζένη Βάνου, Γιοβάννα, Μαρινέλα, Ρένα Κουμιώτη, Γιάννη Βογιατζή, Γιάννη Πουλόπουλο, Τόλη Βοσκόπουλο, Στράτο Διονυσίου κ.ά.). Δούλεψε για το θέατρο και τον κινηματογράφο κι έλαβε ελληνικές και διεθνείς διακρίσεις (σε Παρίσι, Εδιμβούργο, Αλτο Μόντε, Ουάσινγκτον, Κάρλοβι Βάρι ).
\’Έχει γράψει μουσική για 104 ταινίες και 70 θεατρικές παραστάσεις. Οι δίσκοι του έχουν γίνει πολλές φορές χρυσοί και πλατινένιοι. Ο πολυγραφότατος συνθέτης έχει καταπιαστεί με όλα τα είδη της μουσικής, από οργανική και συμφωνική έως λαϊκή, πειραματική και μοντέρνα (αναφέρουμε ενδεικτικά τη μουσική που έγραψε το 1993 για τη θεατρική παράσταση του Εθνικού «Η φάρμα των ζώων» του Οργουελ, τη λαϊκή όπερα «Ζευς» σε λιμπρέτο Γιάννη Καλαμίτση (1998), το ορατόριο «Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος των σκλάβων» σε λιμπρέτο Ιάκωβου Αυλητή (1999), την οπερέτα «Τα καμώματα του κάτω κόσμου» σε λιμπρέτο Κώστα Βίρβου (2001), εμπνευσμένη από τους Διαλόγους του Λουκιανού και το συμφωνικό ποίημα «Ο χορός των σφαιρών» (2006), παραγγελία του Ευγενίδειου Πλανητάριου). Το 2000 ο Δήμαρχος Αθηναίων τον τίμησε για την πενηντάχρονη προσφορά του στην Ελληνική Μουσική και τον Πολιτισμό με το «Χρυσό Μετάλλιο της πόλης» ενώ έναν χρόνο αργότερα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα για την προσφορά του στον πολιτισμό.