Στη Μικρή Επίδαυρο την Παρασκευή 23 και το Σάββατο 24 Ιουλίου, θα εμφανιστούν δύο σπουδαίες φωνές από …

διαφορετικές γενιές, που αναδεικνύουν το βάθος και την εσωτερική δύναμη της πορτογαλικής μουσικής. Φόρο τιμής στον κόσμο των φάδος αποτίει η Κριστίνα Μπράνκο. Φαδίστα της νεότερης γενιάς, ερμηνεύει μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια της Αμάλια Ροντρίγκες και, αν και πιστή στην παράδοση του είδους, προσθέτει τις δικές της τζαζ πινελιές.

Την ίδια βραδιά εμφανίζεται και το άλλο αστέρι της πορτογαλικής σκηνής, η Μαρία Ζοάο, περίφημη για τους τζαζ φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς της. Την πλαισιώνουν οι Chocolate, το κουιντέτο που δημιούργησε μαζί με τον επί 25 συναπτά έτη συνοδοιπόρο της, τον πιανίστα Mάριο Λαγκίνια.

Φόρο τιμής στον κόσμο των φάδος αποτίει η Κριστίνα Μπράνκο. Φαδίστα της νεότερης γενιάς, ερμηνεύει μερικά από τα γνωστότερα τραγούδια της Αμάλια Ροντρίγκες και, αν και πιστή στην παράδοση του είδους, προσθέτει τις δικές της τζαζ πινελιές.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

Την ίδια βραδιά εμφανίζεται και το άλλο αστέρι της πορτογαλικής σκηνής, η Μαρία Ζοάο, περίφημη για τους τζαζ φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς της. Την πλαισιώνουν οι Chocolate, το κουιντέτο που δημιούργησε μαζί με τον επί 25 συναπτά έτη συνοδοιπόρο της, τον πιανίστα Mάριο Λαγκίνια.

Η Cristina Branco προόριζε τον εαυτό της για το επάγγελμα του δημοσιογράφου, παρακινούμενη από τη λατρεία της για τις λέξεις, όταν βρέθηκε το 1996 στο Άμστερνταμ πάνω στη σκηνή του Zaal100 να τραγουδάει σε ηλικία 24 ετών φάντο, πιο πολύ από αγάπη για τα τραγούδια της μεγάλης Αμάλια Ροντρίγκες και λιγότερο από έρωτα για τα φάντο – άλλωστε μεγάλωσε ακούγοντας τζαζ, μπλουζ και μουσικές του κόσμου.

Ήταν η βραδιά της πρώτης της ηχογράφησης, Cristina Branco in Holland, και η Κριστίνα Μπράνκο είχε κάνει το αποφασιστικό βήμα. Το πρώτο της επίσημο άλμπουμ σε στούντιο ηχογραφήθηκε το 1999: Múrmurios, σε συνεργασία με τον σημαντικό Πορτογάλο κιθαρίστα των φάντο Custódio Castelo. To Post-Scriptum του 2001 κάθε άλλο παρά υστερόγραφο υπήρξε για την καριέρα της Μπράνκο και ήταν αυτό που φανέρωσε το βάθος της ενασχόλησης με τα φάντο και τη σοβαρότητα με την οποία είχε εντρυφήσει στο είδος.

Χωρίς να απομακρυνθεί από την ποιητική και αισθητική παράδοση των φάντο και με γνώμονα πάντοτε τη στιχουργική αξία των τραγουδιών που επιλέγει, αποτελεί σήμερα την πιο σοβαρή, αξιόπιστη, ταυτόχρονα νεανική και κλασική φωνή σε ένα ιδιαίτερο μουσικό είδος, ταυτισμένο με τη διαχρονική πορτογαλική ταυτότητα, όπως αποκαλύπτει η ερμηνεία της σε άλμπουμ όπως τα Sensus (2003) και Ulisses (2005) και το πρόσφατο Kronos (2009), όπου πραγματεύεται το θέμα του χρόνου.
 
Η καλλιτεχνική διαδρομή της Maria João ξεκίνησε το 1982 από τη σχολή τζαζ Hot Club της Λισαβόνας.

Τον επόμενο χρόνο δημιούργησε το κουιντέτο της, με τον Mário Laginha στο πιάνο, και ηχογράφησε τα πρώτα δύο άλμπουμ της Quinteto Maria João (1983) και Cem Caminhos (1985).

Μουσικά ανήσυχος χαρακτήρας που κινούνταν εντός των ορίων της τζαζ πρωτοπορίας, η συνάντησή της στη διάρκεια μιας περιοδείας στη Γερμανία με τον Ιάπωνα πιανίστα της free jazz Άκι Τακάσε υπήρξε καθοριστική. Ως ντουέτο έκαναν ηχογραφήσεις και περιοδείες μεταξύ 1987-1990 που προκάλεσαν αίσθηση για τους τολμηρούς αυτοσχεδιασμούς και την εφευρετικότητα των δύο ερμηνευτών.

Η επανασύνδεσή της με τον Λαγκίνια το 1991 εξελίχθηκε σε σταθερή συνεργασία των δυο τους άλλοτε ως ντουέτο φωνή-πιάνο και άλλοτε με διάφορους μουσικούς της τζαζ, που όμως δεν εμπόδισε τη Ζοάο να εκφράσει τη δημιουργικότητα και την ερμηνευτική της ευελιξία και σε ποικίλα μουσικά είδη, όπως την πορτογαλική και τη βραζιλιάνικη μουσική και τα μεικτά θεάματα που συνδύαζαν ήχο και χορό.

Το άλμπουμ Chocolate, που ηχογράφησε με τον Λαγκίνια και τρεις ακόμη μουσικούς το 2008, ήταν μια σημαντική επετειακού χαρακτήρα αναφορά στα 25 χρόνια από την πρώτη τους συνάντηση, ενώ το 2009 με το Ogre άγγιξε πετυχημένα και το χώρο της ποπ μουσικής.

Για τον Πορτογάλο πιανίστα και συνθέτη Mário Laginha, η μουσική είναι η τέχνη της μοιρασιάς. Το διάρκειας σχεδόν 30 ετών ντουέτο με την ερμηνεύτρια Maria João αποτελεί μια από τις πιο αυθεντικές και δημιουργικές προτάσεις της σύγχρονης σκηνής της Πορτογαλίας, όπου με βάση την τζαζ αναμειγνύονται στοιχεία αφρικάνικα, βραζιλιάνικα, ποπ, ροκ, και παραδοσιακής μουσικής.

Έχει δημιουργήσει ένα ακόμη πρωτότυπο ντουέτο με τον επίσης πιανίστα Bernardo Sassetti, ενώ έχει εμφανιστεί και με τον πιανίστα της κλασικής μουσικής Pedro Burmester, σε μια πρωτότυπη μουσική συνομιλία όπου η τζαζ συναντά τις συνθέσεις των Ραβέλ, Μπάρμπερ και Κόπλαντ.

Ταυτόχρονα έχει θέσει σε κίνηση και το δικό του τρίο, με τους Bernardo Moreira (μπάσο) και Alexandre Frazão (ντραμς). Απόφοιτος του Εθνικού Ωδείου της Λισαβόνας με άριστα, ο Μ. Λαγκίνια εκτός από την πιανιστική ανέπτυξε και τη συνθετική του πλευρά υπογράφοντας έργα για την Hamburg Radio Band, τη Μητροπολιτική Ορχήστρα της Λισαβόνας, το Remix Ensemble, το Drumming Percussion Group και την Εθνική Ορχήστρα του Οπόρτο. Έπαιξε με μουσικούς όπως οι Wayne Shorter, Trilok Gurtu, Gilberto Gil, Lenine, Manu Katché, Dino Saluzzi, Django Bates κ.ά. Συνθέτει συχνά έργα για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Ταυτότητα Συναυλίας
Κριστίνα Μπράνκο: Αφιέρωμα στην Αμάλια Ροντρίγκες

Chocolate Quintet

Μαρία Ζοάο – Μάριο Λαγκίνια

Cristina Branco φωνητικά, Ricardo Dias πιάνο, Bernardo Couto πορτογαλική κιθάρα, Alexandre Silva κιθάρα, Fernando Maia μπάσο

Maria João φωνητικά, Mário Laginha πιάνο, Julian Argüelles σαξόφωνο, Bernardo Moreira κοντραμπάσο, Alexandre Frazão ντραμς