Δύο παιδιά της γειτονιάς, του Ναζίμ Χικμέτ

Από 23 Απριλίου 2015, στα πλαίσια του αφιερώματος για τον μεγάλο Τούρκο ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, θα προβληθεί σε Α’ Προβολή από τη NEW STAR στους κινηματογράφους, η ταινία «Δυο παιδιά της γειτονιάς» (Two from one District / Dvoe iz odnogo kvartala) σε σκηνοθεσία Ilya Gurin, Azhdar Ibragimov και σενάριο Ναζίμ Χικμέτ.

Σκηνοθεσία: Ilya Gurin, Azhdar Ibragimov

Σενάριο: Nazim Hikmet

Ηθοποιοί: Vadim Medvedev, Semyon Sokolovsky, Fateh Fatullayev,Ismayil Osmanli, Tamara Kokova, Merziyye Davudova, Amina Nagiyeva, Aliaga Agayev, K. Sokolovskaya, Suren Kocharyan

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Margarita Pilikhina

Μουσική: Kara Karayev

93’ / Δράμα / Ρωσικά / 1957

Υπόθεση:

Φίλοι από την παιδική ηλικία και γιοί φτωχών ανθρώπων, ο Αχμέτ και ο Νουρί, μεγάλωσαν μαζί, σπούδασαν και δούλεψαν σε εργοστάσιο. Θα δημοσιεύσουν από κοινού το περιοδικό με το όνομα «Φώς», με περιεχόμενο το οποίο στρέφεται κατά της αποικιοκρατικής πολιτικής του ξένου κεφαλαίου και των στρατιωτικών συμφωνιών. Μετά την πρώτη τους φυλάκιση θα απομακρυνθούν, ο Νουρί θα αλλάξει τις πεποιθήσεις του και θα ασχοληθεί με την εφημερίδα. Η ζωή του πλέον είναι ήρεμη, χαρούμενη και ειρηνική. Εν τω μεταξύ ο Αχμέτ, θα γίνει ένας από τους πρώτους αντιστασιακούς, παίρνοντας με το μέρος του συνεχώς περισσότερους πατριώτες.

Βιογραφία-Ναζίμ Χικμέτ

Τούρκος ποιητής, από τις σημαντικότερες φωνές της τουρκικής λογοτεχνίας τον 20ο αιώνα. Πέρασε πολλά χρόνια στη φυλακή για τις κομμουνιστικές του ιδέες και πέθανε εξόριστος στη Μόσχα. Θεωρείται ένα από τα ινδάλματα της τουρκικής Αριστεράς.

Η ζωή του

Ο Ναζίμ Χικμέτ Ραν (Nazim Hikmet Ran), όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη στις 15 Ιανουαρίου 1902, στους κόλπους μιας ευυπόληπτης οθωμανικής οικογένειας της πόλης, με γερμανοπολωνικές ρίζες από τη μητρική πλευρά. Ο πατέρας του Χικμέτ Μπέης ήταν ανώτερος αξιωματούχος του Σουλτάνου και η μητέρα του Τζελίλ Χανίμ, εγγονή του γερμανικής καταγωγής οθωμανού στρατάρχη Μεχμέτ Αλή Πασά (Λούντβιχ Ντιτρόιτ, το γερμανικό του όνομα). Πέρασε πολλά από τα παιδικά του χρόνια κοντά στο παππού του στις διάφορες περιπλανήσεις του ως ανώτερος κρατικός αξιωματούχος στη Μικρά Ασία, λόγω της διάστασης των γονέων του.

Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη και το 1918 αποφοίτησε από την Οθωμανική Ναυτική Σχολή. Ακολούθησε καριέρα αξιωματικού στο πολεμικό ναυτικό και εντάχθηκε στο πλήρωμα του καταδρομικού Χαμηδιέ. Ένα χρόνο αργότερα αρρώστησε σοβαρά και το 1920, μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας, απαλλάχθηκε από τα στρατιωτικά του καθήκοντα για λόγους υγείας.

Το 1921 μαζί με δύο φίλους του ζήτησε να πολεμήσει στο πλευρό του Κεμάλ Ατατούρκ, που πολεμούσε τις Ελληνικές Δυνάμεις στη Μικρά Ασία. Μάλιστα, έγραψε κι ένα ποίημα, που εξυμνούσε τα στρατιωτικά κατορθώματα του τουρκικού στρατού και τον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία. Ο Κεμάλ εκτίμησε πολύ τις πνευματικές του ικανότητές και αντί για το μέτωπο τον διόρισε διευθυντή ενός εξέχοντος σχολείου της Τουρκίας.

Ο Χικμέτ, που είχε αρχίσει να γίνεται γνωστός για τις κομμουνιστικές του ιδέες, ήλθε γρήγορα σε σύγκρουση με τους συντηρητικούς προϊσταμένους του. Τον Σεπτέμβριο του 1921 εγκατέλειψε την Τουρκία και με πρώτο σταθμό το Μπατούμι της Σοβιετικής Γεωργίας εγκαταστάθηκε τελικά στη Μόσχα, με σκοπό να μελετήσει από κοντά τα επιτεύγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Από το 1922 έως το 1925 σπούδασε οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Μόσχα, ενώ επηρεάστηκε καλλιτεχνικά από το κίνημα του ρωσικού φουτουρισμού, το οποίο εκπροσωπούσαν προσωπικότητες, όπως ο ποιητής Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι και ο σκηνοθέτης Βσέβολοντ Μέγερχολντ.

Το 1924, μετά την εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας από τον Κεμάλ Ατατούρκ, επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε διάφορα έντυπα, ενώ ανέπτυξε κομμουνιστική δράση, για την οποίο συνελήφθη  και παρέμεινε στη φυλακή για πολλά χρόνια. Το 1949 διαπρεπείς προσωπικότητες της τέχνης, όπως ο Ζαν Πολ Σαρτρ, ο Πάμπλο Πικάσο και ο Πολ Ρόμπεσον ζήτησαν την απελευθέρωσή του.

Το 1951 αποφυλακίστηκε μετά την αμνηστία που χορήγησε στους πολιτικούς κρατούμενους η νέα κυβέρνηση του Αντνάν Μεντερές (ιδεολογικού προγόνου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν). Τον ίδιο χρόνο, εγκατέλειψε την Τουρκία και εγκαταστάθηκε εκ νέου στη Μόσχα. Το 1956, λίγο μετά την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, ζήτησε από τους Τουρκοκυπρίους να ζήσουν ειρηνικά με τους Ελληνοκυπρίους και να υποστηρίξουν τον αγώνα τους για την αποτίναξη της Βρετανικής Κατοχής στο νησί.

Ο Ναζίμ Χικμέτ Ραν πέθανε στη Μόσχα στις 3 Ιουνίου 1963 από καρδιακή προσβολή και τάφηκε στο ονομαστό κοιμητήριο της ρωσικής πρωτεύουσας Νοβοντονίτσκι. Το 2009 η κυβέρνηση Ερντογκάν τού απέδωσε μετά θάνατον και πάλι την τουρκική ιθαγένεια, η οποία του είχε αφαιρεθεί το 1959. Η επιθυμία του να ταφεί κάτω από ένα πλάτανο σ’ ένα οποιοδήποτε νεκροταφείο της Μικράς Ασίας δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα.

Το έργο του

Ο Χικμέτ υπήρξε έξοχος χειριστής της γλώσσας και σπουδαίος λυρικός ποιητής. Εισήγαγε τον ελεύθερο στίχο κι ένα ευρύ φάσμα νέων θεμάτων στην ποίηση, επηρεάζοντας σημαντικά την τουρκική λογοτεχνία της δεκαετίας του ’30. Στην αρχή έγραφε πατριωτικά ποιήματα, αλλά στη συνέχεια, όταν γνώρισε στη Μόσχα τον ρωσικό φουτουρισμό, εγκατέλειψε τις παραδοσιακές ποιητικές φόρμες, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά πληθωρικές ποιητικές εικόνες, σε εντυπωσιακούς και απρόσμενους συσχετισμούς. Αργότερα, πάντως, ο τόνος αυτός μετριάστηκε. Η κριτική τον έχει χαρακτηρίσει ως «ρομαντικό κομουνιστή» και «ρομαντικό επαναστάτη».

Εκτός από ποίηση, ο Χικμέτ έγραψε το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Οι Ρομαντικοί και ορισμένα θεατρικά έργα, το πιο γνωστό από τα οποία έχει τον τίτλο «Άραγε υπήρξε ο Ιβάν Ιβάνοβιτς;» Μετά τον θάνατό του όλα του έργα, που ήταν προηγουμένως απαγορευμένα από τη λογοκρισία, εκδόθηκαν και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στην Τουρκία.

Στα ελληνικά, ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ μετέφρασε ο Γιάννης Ρίτσος και ορισμένα από αυτά μελοποίησαν ο Μάνος Λοΐζος και ο Θάνος Μικρούτσικος.

Το ποίημά του Kız Çocuğu (Το μικρό κορίτσι) είναι μια έκκληση για την ειρήνη από ένα επτάχρονο κοριτσάκι, δέκα χρόνια μετά το θάνατό του στη Χιροσίμα. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά αντιπολεμικά τραγούδια και το έχουν ερμηνεύσει σπουδαίοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα, όπως η Τζόαν Μπαέζ, οι The Byrds, ο Πολ Ρόμπσον, οι This Mortal Coil, και The Fall. Στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστό με τους τίτλους I Come and Stand At Every Door, I Come and Stand At Your Door και Hiroshima Girl. Την προσαρμογή των στίχων έκανε ο Μπομπ Σίγκερ, ενώ η μουσική βασίζεται σε λαϊκό σκοπό της Σκωτίας.

Το 2001 ο γνωστός Τούρκος πιανίστας και συνθέτης Φαζίλ Σαί, συνέθεσε το ορατόριο Ναζίμ, σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ.

Σενάριο για τις ταινίες:

2014 Dunyanin En Tuhaf Mahluku (Short) (poem by) / (poetry written by)

1994 Yolcu (play)

1979 Qariba adam (novel)

1978 Lyubov moya, pechal moya (play “Legend of Love”)

1976 Tosun Pasa (novel)

1967 Kizilirmak-Karakoyun (story)

1964 Maître Galip (Documentary short) (poem)

1959 Von allen vergessen (TV Movie) (play)

1957 Dvoe iz odnogo kvartala

1957 Legenda o lásce (play)

1957 Legenda za lyubovta (play)

1953 Balikçi güzeli (uncredited)

1950 Üçüncü Selim’in gözdesi (uncredited)

1946 Kizilirmak karakoyun (as Ercüment Er)

1942 Kiskanç (as Mümtaz Osman)

1941 Kahveci güzeli (story)

1940 Sehvet kurbani (as Mümtaz Osman)

1939 Tosun pasa (as Mümtaz Osman)

1937 Günese dogru

1934 Aysel: Batakli damin kizi (as Mümtaz Osman)

1934 Leblebici horhor aga (as Mümtaz Osman)

1934 Milyon avcilari

1933 Dügün gecesi (writer)

1933 Söz bir, Allah bir (as Mümtaz Osman)

1933 Cici berber (as Mümtaz Osman)

1933 Nasit dolandirici (Short) (as Mümtaz Osman)

1933 Karim beni aldatirsa (as Mümtaz Osman)

Σκηνοθεσία στις ταινίες:

1937 Günese dogru

1934 Bursa senfonisi

1933 Dügün gecesi

1933 Cici berber

Ταινίες για τον Χικμέτ:

Nazim Hikmet (2004)

Nazim Hikmet (2000) (TV Episode)

– Un siècle d’écrivains (1995) (TV Series)

Nazim Hikmet 105 yasinda (2007) (TV Movie)

Mavi gözlü dev (2007)

Nazim Hikmet: Living Is No Laughing Matter

Gramma sto Nazim Hikmet (1976)