Την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2022 ανοίγουν οι δύο εκθέσεις στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, περιμένοντας το κοινό να θαυμάσει δύο καλλιτέχνες με διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, οι οποίοι στην πρώτη ματιά μοιάζει να δημιουργούν με ένα εκ διαμέτρου αντίθετο εικαστικό ιδίωμα στον χώρο της ζωγραφικής, να συναντώνται υποδόρια. Να συμπορεύονται, άλλοτε οδηγούμενοι από εξωτερικές συγκυρίες κι άλλοτε από την εσωτερική επαφή που συνεπάγεται η κοινή ζωή, τα κοινά βιώματα, συναισθήματα, φόβοι και σκέψεις που διαβάζονται στο έργο τους.
«Θεατές, κοινό, άσπρος καβαλάρης, όχλος και κοπάδι»
Ο Εδουάρδος Σακαγιάν συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης ελληνικής παραστατικής ζωγραφικής. Με σπουδές στην ΑΣΚΤ της Αθήνας και την École nationale supérieure des Beaux-Arts του Παρισιού επέλεξε συνειδητά να μοιράζει τη ζωή και την καριέρα του ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γαλλία.
Στη ζωγραφική του, με τον διάχυτο ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, κυριαρχούν τα έντονα χρώματα, αλλά και η προσωπική ματιά του καλλιτέχνη. Οι θεατές του Σακαγιάν δεν νοούνται ως μονάδες, αλλά ως ενιαίο κι αδιαίρετο σύνολο. Παρόλο που διατηρούν στοιχεία της μοναδικής, της ιδιαίτερης ταυτότητάς τους, φαίνεται ότι αυτή υποτάσσεται στις επιταγές του όλου. Το ενδιαφέρον μεταφέρεται στην αποτύπωση της παθητικής συνάθροισης, που γίνεται συνώνυμη της μαζικοποίησης και του όχλου, ενώ παράλληλα η διαφορετικότητα θυσιάζεται στον βωμό μιας αδιάσπαστης ενότητας. Οι σχηματοποιημένες μορφές αποδίδονται χωρίς περιττές λεπτομέρειες -αφαιρετικά- σε καθημερινές -οικίες- σκηνές, που παραπέμπουν στις αστικές κοινωνίες, στις οποίες ζουν και δρουν. Συνεπώς οι θεατές λειτουργούν ως είδωλα της πραγματικότητας, την οποία καθένας καλείται να αποκωδικοποιήσει με γνώμονα τόσο τη συλλογική όσο και την ατομική εμπειρία. Παρόλο που η εικόνα που συντίθεται είναι γνώριμη, «η δύναμή της επανέρχεται με την αυτονομία της και όχι με την ψευδαίσθηση και την συνήθεια του “déjà vu”», τονίζει ο Εδουάρδος Σακαγιάν.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
«Μυστικοί κήποι»
Η Άννα Μαρία Τσακάλη, μια από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες της γενιάς του ’80, μοιράζει τη ζωή και το ταλέντο της ανάμεσα στην Ελλάδα και το Παρίσι, όπου σπούδασε Ζωγραφική στην École nationale supérieure des Beaux-Arts με καθηγητή τον Leonardo Cremonini (1983-1987). Οι δύο χώρες συνέβαλαν από κοινού στη διαμόρφωση του εικαστικού της ύφους: «Στο Παρίσι, έβαλα σε φόρμα την Ελληνική μου ευαισθησία, ξαναβλέποντας και αγαπώντας την Ελλάδα ακόμα πιο βαθιά» τονίζει η καλλιτέχνιδα.
Τα λουλούδια, τα οποία αποτυπώνονται στα έργα της Άννας Μαρία Τσακάλη γίνονται σύμβολα με πολλαπλά αντιφατικά νοήματα. Πηγαία έκφραση της ομορφιάς και της ζωής, συμπυκνώνουν παράλληλα στην εύθραυστη και εφήμερη ύπαρξή τους, την τραγική μοίρα της φθοράς και του θανάτου. Παραφράζοντας τον Ελύτη μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι η ζωγραφική της Τσακάλη «αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος» («Πρώτα-πρώτα η ποίηση», Ανοιχτά Χαρτιά), αλλά η ομορφιά.
Στο Τελλόγλειο η ταυτόχρονη συνύπαρξη του έργου τους, θεματικά φαινομενικά διαφορετικού, τα πρόσωπα του Εδουάρδου και τα φυτά-προσωπογραφίες, κρυφές διαδρομές ψυχής της Άννας Μαρίας, οδηγούν τον θεατή να αντιληφθεί συγγένειες και διαφορές μεταξύ τους, ιδίως τον τρόπο που το ανείπωτο με λόγια μετατρέπεται από τους δύο σε εικαστική δημιουργία.
* Για την είσοδό σας στον χώρο απαιτείται η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή πιστοποιητικού νόσησης που εκδίδεται τριάντα (30) ημέρες μετά από τον πρώτο θετικό έλεγχο και η ισχύς του διαρκεί έως ενενήντα (90) ημέρες μετά από αυτόν, μαζί με αστυνομική ταυτότητα ή δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο ή άλλο αποδεικτικό ταυτότητας προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας προς τα ανωτέρω. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική σε όλους του εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους του Μουσείου. Οι ανήλικοι επισκέπτες από τεσσάρων (4) έως και δεκαεπτά (17) ετών δύνανται να προσκομίζουν, εναλλακτικά, δήλωση αρνητικού αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (self-test), ο έλεγχος διενεργείται έως και είκοσι τέσσερις (24) ώρες πριν από την προσέλευση στον χώρο.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Λεπτομέρεια του έργου Εδουάρδος Σακαγιάν, «Θεατές, κοινό, άσπρος καβαλάρης, όχλος και κοπάδι», 1000×150 εκ., βινυλικά σε πανί
