Το πρώτο θεατρικό έργο του Γιώργου Καπουτζίδη «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του», αποτελεί μια ξεκαρδιστική κωμωδία για τις ανθρώπινες σχέσεις και παρουσιάζεται, σε ανανεωμένη εκδοχή με ηθοποιούς από το δυναμικό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, στο Βασιλικό Θέατρο.
-Θα θέλετε να μας πείτε τι πραγματεύεται το έργο «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του», σε κείμενο και σκηνοθεσία Γιώργου Καπουτζίδη;
Μια παρέα τριαντάρηδων βρίσκεται αντιμέτωπη με διάφορα προβλήματα. Ένα ξαφνικό χωρισμό λόγω απιστίας, έναν επικείμενο γάμο που κινδυνεύει να ματαιωθεί λόγω αμφιβολιών, έναν ανομολόγητο έρωτα που βγαίνει στο φως, έναν πρώην εραστή που επανέρχεται στο προσκήνιο. Ελπίδες, φόβοι, ερωτηματικά, αδιέξοδα που βασανίζουν όλους μας. Και μέσα σε όλα αυτά μια μητέρα που εμφανίζεται για να βάλει, κατά κάποιο τρόπο, τα πράγματα στη θέση τους.
-Εσείς ερμηνεύετε τη «μαμά» της υπόθεσης. Ποια είναι η συνδρομή της ηρωίδας που υποδύεστε στην επίλυση των επιμέρους παρεξηγήσεων;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Είναι η μαμά που θα θέλαμε όλοι να έχουμε. Άκρως υποστηρικτική, δυναμική, με χιούμορ και ενσυναίσθηση. Τι άλλο να θέλει κανείς από τη μαμά του;
-Η παράσταση γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως το κοινό «αγκάλιασε» αυτό το έργο;
Κατ’ αρχάς το brand name Γιώργος Καπουτζίδης. Το γεγονός ότι οι πρώτες παραστάσεις έγιναν sold out πριν την πρεμιέρα, οφείλεται αποκλειστικά στο πόσο αγαπητός είναι ο Καπουτζίδης στο κοινό. Από κει και πέρα όμως, τόσο το έργο από μόνο του, όσο και η παράσταση απευθύνεται στο πλατύ κοινό. Κι αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, η μεγάλη της αρετή. Απευθύνεται εξ ίσου, στους πολύ νέους, στους τριαντάρηδες, στους σαραντάρηδες, στους εξηντάρηδες, στους ογδοντάρηδες. Πρόκειται για μια παράσταση όπου γελάς με την καρδιά σου, αλλά ταυτόχρονα προβληματίζεσαι, σκέφτεσαι και μακάρι βγαίνοντας να αλλάζει λίγο και το βλέμμα σου.
-Προσωπικά εσείς προτιμάτε όταν μια κωμωδία «διασκεδάζει» το οικείο, από όταν σατιρίζει το διαφορετικό;
Εμένα προσωπικά μου αρέσει η κωμωδία που προκαλεί το γέλιο χωρίς να χρησιμοποιεί ευκολίες και χυδαιότητες. Από την άλλη τόσο το «οικείο» όσο και το «διαφορετικό» μπορεί να σε κάνουν όχι μόνο να γελάσεις αλλά και να μετακινηθείς από τις βεβαιότητές σου.
-Τι εικόνα έχετε για τη νεοελληνική κωμωδία;
Σίγουρα πολύ δυσκολότερα βρίσκεις μια καλή κωμωδία από ένα καλό δραματικό έργο. Η παραγωγή του γέλιου είναι πολύ δυσκολότερη. Πόσο μάλλον η παραγωγή του γέλιου που τροφοδοτεί τη σκέψη. Κι αυτό δε νομίζω πως είναι χαρακτηριστικό μόνο του νεοελληνικού θεάτρου.
-Στη σημαντική θεατρική πορεία σας έχετε εργαστεί πάνω σε ένα μεγάλο ρεπερτόριο ρόλων, και κειμένων. Όταν καταπιάνεστε με μια κωμωδία, τι είναι αυτό που απολαμβάνετε περισσότερο;
Αυτό που απολαμβάνεις είναι ότι το γέλιο του κοινού το εισπράττεις αμέσως. Και τη συγκίνηση την αντιλαμβάνεσαι όταν προκύπτει μέσα στη σκοτεινή αίθουσα. Αλλά το να ακούς το κοινό να γελά τρανταχτά είναι ανεκτίμητο.
-Πώς σας φαίνεται η έως τώρα συνεργασία σας με τον Γιώργο Καπουτζίδη, και με τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Η συνεργασία μου με το Γιώργο Καπουτζίδη, μ’ έναν άνθρωπο της δικής του βαθύτατης ευαισθησίας, σπάνιας ευγένειας και θαυμαστής ευστροφίας ήταν το δώρο που μου έκανε το 2022, μόνο ευγνωμοσύνη νιώθω γι’ αυτό. Όσο για την συνεργασία μου με τα υπόλοιπα παιδιά της διανομής (γιατί ηλικιακά παιδιά μου είναι όλα) είναι κάτι σαν ελιξήριο νεότητας. Μου δίνει απεριόριστη χαρά η καθημερινή συνάντηση μαζί τους.
-Στο έργο «Όποιος θέλει να χωρίσει να σηκώσει το χέρι του», δε λείπουν οι αιχμηρές ατάκες. Μήπως υπάρχει κάποια που ξεχωρίζετε και θα θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας;
Είναι πολλές οι αναπάντεχες ατάκες. Είναι πολλές, πάρα πολλές οι φορές που γελάς με φωνή. Πραγματικά μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μία. Κι αυτή είναι η μεγάλη χαρά. Να παίζεις σε μια ασφυχτικά γεμάτη αίθουσα που γελά με την ψυχή της. Και ξαφνικά η αίθουσα σωπαίνει και νιώθεις τη συγκίνηση. Και μετά πάλι το γέλιο.
Διαβάστε επίσης:
«Όποιος θέλει να χωρίσει… να σηκώσει το χέρι του!», του Γιώργου Καπουτζίδη στο Βασιλικό Θέατρο