Έφυγε από τη ζωή ο ιστορικός Σπύρος Ι. Ασδραχάς

Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς (Αργοστόλι, 1933 – Νέα Σμύρνη, 11 Δεκεμβρίου 2017) ήταν Έλληνας ιστορικός, με ιδιαίτερο πεδίο έρευνας την οικονομική ιστορία.

Φοίτησε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου έλαβε πτυχίο το 1960. Το 1965 – 1967 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι με υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ). Το 1972 πήρε το Doctorat de 3e Cycle (EPHE, VI Section – Paris 7) στην οικονομική και κοινωνική ιστορία και το 1976 πήρε το Eleve diplome της EPHE, IVe Section. Αρχικά εργάστηκε ως ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ), ως συνεργάτης του Κ. Θ. Δημαρά και ως διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Νεοελληνικών Σπουδών του ΕΙΕ, όπου διηύθυνε το πρόγραμμα κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας.

Στην συνέχεια υπήρξε ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας, καθηγητής στην École pratique des hautes études (στην έδρα του Ν. Σβορώνου) στο Παρίσι (1974-1984), στο Πανεπιστήμιο Paris-IV (1976-1977) και στην École des hautes études en sciences sociales (Παρίσι, 1986–1988). Στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, μεταξύ των ετών 1982–1998, διηύθυνε κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών ειδίκευσης και επέβλεψε την εκπόνηση πλήθους διδακτορικών διατριβών, διαμορφώνοντας μια ολόκληρη γενιά μαθητών και αφήνοντας πλούσια κληρονομιά ιδεών. Στο διάστημα 1993–2005 δίδαξε σε εβδομαδιαία σεμινάρια στου Kέντρου Nεοελληνικών Ερευνών του ΕIE με θέμα «Προβλήματα οικονομικής ιστορίας, 15ος–19ος αι.»

Ο Ασδραχάς συμμετείχε, μαζί με τους ιστορικούς Φίλιππο Ηλιού και Βασίλη Παναγιωτόπουλο και τον εκδότη Γιώργο Ραγιά, στην ιδρυτική και διεθυντικής ομάδα του επιστημονικού περιοδικού Τα Ιστορικά από το 1983 έως το 2005. Διετέλεσε συνεργάτης ή επικεφαλής διαφόρων επιστημονικών φορέων, όπως διευθυντής του ερευνητικού προγράμματος της Επιτροπής Ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας (μεταξύ 1977-1990) και μέλος του Δ.Σ. του Iδρύματος Έρευνας και Παιδείας της Εμπορικής Τράπεζας (μεταξύ 1987-1991). Διετέλεσε αντιπρόεδρος της πρώτης Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου (1985-1990), του οποίου ήταν σχεδιαστής του Τμήματος Ιστορίας, όπως και εμπνευστές του Τμήματος Αρχειονομίας-Βιβλιοθηκονομίας. Υπήρξε, επίσης, από τους ιδρυτές των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), των οποίων υπήρξε και πρόεδρος επί σειρά θητειών.

Ο Ασδραχάς αρθρογράφησε σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά και επετηρίδες, όπως τα Études Balkaniques, Südost-Forschungen, Cahiers de la Méditerranée, Tα Ιστορικά κ.άλ. Επίσης, δημοσίευε συχνά σε μη επιστημονικά έντυπα, όπως εφημερίδες (Η Αυγή, Η Καθημερινή) και πολιτικά ή λογοτεχνικά έντυπα (Επιθεώρηση Τέχνης, Αντί, Ο Πολίτης), λαμβάνοντας μέρος και σε συζητήσεις γύρω από τα κατά καιρούς προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Διακρίσεις

Διακεκριμένος ιστορικός, υπήρξε από τους ανανεωτές της ιστορικής επιστήμης στην μεταπολεμική Ελλάδα. Διακρίθηκε ιδιαιτέρως ως σχολιαστής των Απομνημονευμάτων του Στρατηγού Μακρυγιάννη, ως ιστορικός της οικονομικής ιστορίας της Μονής του Αγίου Ιωάννη της Πάτμου και του φεουδαλισμού στην Κέρκυρα καθώς και του οικονομικού και κοινωνικού βίου της Τουρκοκρατίας και της Ενετοκρατίας, ως σχολιαστής και εκδότης της Ιστορίας της Ιονίου Ακαδημίας του Γεωργίου Ιακωβάτου-Τυπάλδου, της οικονομίας εν γένει και μάλιστα της οικονομικής δομής των Βαλκανικών χωρών και της ελληνικής οικονομικής ιστορίας από τον 14ο έως τον 19ο αιώνα. Ενδιαφέρθηκε ιδιαιτέρως για την τοπική ιστορία των Επτανήσων και της Ακαρνανίας και για την ιστορία των “αφανών”.

Ήταν παντρεμένος με τη βυζαντινολόγο Αικατερίνη Ασδραχά.

Πηγή βιογραφικού: Wikipedia