Ο Λιτλ Ρίτσαρντ, με πραγματικό όνομα Ρίτσαρντ Γουέιν Πένιμαν (αγγλικά: Little Richard / Richard Wayne Penniman, 5 Δεκεμβρίου 1932 – 9 Μαΐου 2020) ήταν Αμερικάνος μουσικός, τραγουδιστής και συνθέτης. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία κατά την δεκαετία του ’50 και αποτέλεσε μεγάλη επιρροή για μουσικούς της ροκ μουσικής. Εντάχθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1986, όπως και στο Hall of Fame των συνθετών.
Ο Πένιμαν γεννήθηκε το 1932 Μέικον της Τζόρτζια και έμαθε να παίζει γκόσπελ μουσική από τις τοπικές εκκλησίες του Πεντηκοστιανισμού. Κατά τα εφηβικά του χρόνια, έφυγε από την πατρική του κατοικία για να παίζει rhythm and blues σε νυχτερινά κλαμπ, όπου υιοθέτησε το παρωνύμιο “Little Richard” λόγω της έντασης των ζωντανών του εμφανίσεων.
Το 1951 υπέγραψε συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία “RCA”, αλλά τα πρώτα του σινγκλ “Every Hour” και “Get Rich Quick” απέτυχαν εμπορικά. Την επόμενη χρονιά, μετακόμισε στο Χιούστον, όπου ηχογράφησε για την “Peacock” και το 1955 συνεργάστηκε για τέσσερα τραγούδια με την Johnny Otis Orchestra. Αφού έστειλε ένα ντέμο στην “Specialty Records” από το Λος Άντζελες, μπήκε στο στούντιο στις 14 Σεπτεμβρίου 1955, ηχογραφώντας, μεταξύ άλλων, το κομμάτι “Tutti Frutti“, το οποίο αποτέλεσε οδηγό για την μελλοντική του καριέρα. Μέχρι το 1959, κυκλοφόρησε 36 σινγκλ για την “Specialty“, εκ των οποίων τα επτά έγιναν χρυσά, με τα “Long Tall Sally”,”Jenny, Jenny”, “Keep a Knockin’ ” και “Good Golly, Miss Molly” να μπαίνουν στο Top-10. Παράλληλα, εμφανίστηκε σε τρεις ταινίες, τις “Don’t Knock the Rock” (1956), “The Girl Can’t Help It” (1956) και “Mister Rock ‘n’ Roll” (1957).
Το 1957 και ενώ η δημοτικότητα του ήταν πολύ μεγάλη, ο Λιτλ Ρίτσαρντ διέκοψε την καριέρα του στην ροκ μουσική μετά από μία περιοδεία στην Αυστραλία. Πάνω στην συγκεκριμένη απόφαση δήλωσε ότι μετά από ένα όραμα που είδε, ένιωσε την καταδίκη της ψυχής του, όταν κατά τη διάρκεια μίας πτήσης με αεροπλάνο, οι υπερθερμασμένες μηχανές του αεροσκάφους φαίνονταν σαν να έχουν πάρει φωτιά. Ο μουσικός προσευχήθηκε να προσγειωθούν σώοι και ο ίδιος θα άλλαζε τον τρόπο ζωής του. Μερικές ημέρες αργότερα είδε τον ρωσικό δορυφόρο Σπούτνικ 1 και κάποιες ημέρες μετά, το αεροπλάνο με το οποίο ήταν προγραμματισμένο να ταξιδέψει έπεσε. Ο Ρίτσαρντ θεώρησε αυτά τα περιστατικά ως θείο μήνυμα και αποφάσισε να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο του Χάντσβιλ της Αλαμπάμα. Το 1959, ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο με στίχους σχετιζόμενους με τον Χριστιανισμό, με τίτλο “God Is Real”
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Επέστρεψε στο ροκ εντ ρολ 5 χρόνια αργότερα με το σινγκλ “Bama Lama Bama Loo”, χωρίς να γνωρίσει επιτυχία. Η μουσική σκηνή είχε αλλάξει, με συγκροτήματα όπως οι Beatles, Rolling Stones, The Who, κ.α. να αποτελούν πλέον το επίκεντρο της δημοσιότητας.Ο Λιτλ Ρίτσαρντ συνέχισε τις προσπάθειες να επιστρέψει στην κορυφή με εταιρείες όπως οι “Vee-Jay”, “Modern”, “Okeh” και “Brunswick”, με καλύτερη του ευκαιρία στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν κυκλοφόρησε τα άλμπουμ “The Rill Thing”, “King of Rock ‘n’ Roll” και “Second Coming” μέσω της “Reprise”. Οι δίσκοι γνώρισαν επιτυχία, αλλά στα τέλη της δεκαετίας η δημοτικότητα του έπεσε και πάλι λόγω της επιστροφής του στην εκκλησία, όπου κήρυττε και τραγουδούσε γκόσπελ και αποκήρυττε το ροκ εντ ρολ, τα ναρκωτικά και την ομοφυλοφιλία του.
Το 1984, εκδόθηκε το βιβλίο “The Life and Times of Little Richard“, γραμμένο από τον Τσαρλς Γουάιτ, το οποίο τράβηξε και πάλι την προσοχή του κοινού προς τον τραγουδιστή. Εμφανίστηκε στις ταινίες “Down and Out in Beverly Hills”, “Why Do Fools Fall in Love” και “Last Action Hero”, όπως και στις τηλεοπτικές σειρές “Miami Vice”, “Martin” και “Full House”. Έχει πρωταγωνιστήσει σε διάφορες διαφημίσεις, ενώ το 1988 έκανε μία γκεστ εμφάνιση στο σινγκλ των U2 και B. B. King με τίτλο “When Love Comes to Town”.
Κατά την δεκαετία του ’90, συμμετείχε στο άλμπουμ “For Our Children” για φιλανθρωπικούς σκοπούς,κυκλοφορώντας αμέσως μετά τον δίσκο “Shake It All About”. Επίσης, συμμετείχε στο άλμπουμ “Kermit Unpigged” και το βραβευμένο παιδικό βίντεο “Mother Goose Rock ‘n’ Rhyme”.
Το 1986, υπήρξε ένας από τους δέκα πρώτους καλλιτέχνες που εισήχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame και το 1993 έπαιξε στην προεδρική εναρκτήρια εμφάνιση του Μπιλ Κλίντον. Το 2004, αποτέλεσε έναν από τους δέκα πρώτους στην λίστα των κορυφαίων καλλιτεχνών όλων των εποχών του περιοδικού “Rolling Stone”.