Ενδιαφέρουσες εικαστικές διοργανώσεις γίνονται η αφορμή για ένα ταξίδι σε Νάξο, Σύρο, Ύδρα, Μύκονο, Πόρο, Άνδρο, Ρέθυμνο, Δήλο και Ανάφη. Με θέα το απέραντο μπλε της θάλασσας και συντροφιά το θερινό μελτέμι μπορείς φέτος το καλοκαίρι να θαυμάσεις τα μαυρόασπρα σχέδια του Ντίκου Βυζάντιου και τον ερωτισμό των ανδρικών σωμάτων στους πίνακες του Γιάννη Τσαρούχη στην Άνδρο, τα λεμόνια του Γιάννη Ψυχοπαίδη στον Πόρο, τις φρεγάτες του Κωνσταντίνου Βολανάκη στην Ύδρα, αλλά και τις ανθρωπόμορφες εγκαταστάσεις του Βρετανού Άντονι Γκόρμλι που πλέον “κατοικούν” στο ιερό νησί της Δήλου.
Ανεικονισμός και Παραστατικότητα: Ντίκος (Κωνσταντίνος) Βυζάντιος
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Άνδρου
30/06 έως 22/09
Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή ετοιμάζει για το καλοκαίρι 2019 ένα αφιέρωμα στον Ντίκο Βυζάντιο, με τίτλο «Ανεικονισμός και Παραστατικότητα».
Το αναδρομικό αφιέρωμα στο Ντίκο Βυζάντιο αποτελεί έναν οφειλόμενο φόρο μνήμης στον διακεκριμένο ζωγράφο της διασποράς, ο οποίος επί μισό και πλέον αιώνα διέπρεψε στο εικαστικό καλλιτεχνικό προσκήνιο του Παρισιού. Γιος του ζωγράφου Περικλή Βυζάντιου ανατράφηκε σ’ ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο επηρέασε ποικιλοτρόπως (στις μετέπειτα επιλογές του) τους πνευματικούς και καλλιτεχνικούς του προσανατολισμούς. Σε ηλικία 16 ετών έγινε δεκτός στην ΑΣΚΤ.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τον Δεκέμβριο του 1945, αναγκάστηκε στον εκπατρισμό προκειμένου να αποφύγει τη δίνη του αδελφοκτόνου εμφυλιακού διχασμού. Ήταν ο νεότερος μεταξύ των διακοσίων Ελλήνων επιβατών του θρυλικού μεταγωγικού Ματαρόα που οι δυο φιλέλληνες του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών Octave Merlier και Roger Milliex με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης του άνοιξαν τον δρόμο προς την ελευθερία της σκέψης.
Ο επιμελητής της έκθεσης και διευθυντής του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Κυριάκος Κουτσομάλλης σημειώνει μεταξύ άλλων για τον καλλιτέχνη: «Το σύνολο του έργου του Ντίκου Βυζάντιου χαρακτηρίζεται από μια παλίνδρομη σχέση ανάμεσα στα αφαιρετικά κρατούντα της εποχής του και στην ακαταμάχητη θέλησή του να παραμείνει πιστός στη ζωγραφική του τελάρου αντλώντας στοιχεία από το παρελθόν της ζωγραφικής, χωρίς ωστόσο να παραμένει εξαρτημένος από δεσμευτικά ακαδημαϊκά πρότυπα. Μια αναδρομή, συνεπώς, στα διαδοχικά στάδια της συνεχούς αναθεώρησης της εικονοπλαστικής του πορείας αποτελεί έναν συναρπαστικό ανάπλου σ’ ένα έργο που αναπτύσσεται μεταξύ του επιβαλλόμενου από τις συγκυρίες ανεικονισμού και της ιδιοσυγκρασιακής του προδιάθεσης για εμμονή στην παραστατικότητα».
–
Επίκαιρος και διαχρονικός: Γιάννης Τσαρούχης
Ίδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως της Άνδρου
27/07 έως 30/09
Το Ίδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως της Άνδρου παρουσιάζει την έκθεση «Γιάννης Τσαρούχης (1910 – 1989): Επίκαιρος και διαχρονικός». Εφέτος ολοκληρώνονται 25 χρόνια από την αρχή λειτουργίας του εικαστικού θεσμού «ΠΛΟΕΣ» στο Ίδρυμα Π. & Μ. Κυδωνιέως της Άνδρου. Παράλληλα, η χρονιά αυτή έχει απόσταση 30 χρόνων από τότε που ο κορυφαίος Γιάννης Τσαρούχης άφησε τον μάταιο κόσμο μας, για τις γειτονιές των αγγέλων. Πρόκειται για μια διπλή επομένως επέτειο, που δίνει πολλαπλές αφορμές για να φέρει κανείς, με τον πλέον δόκιμο κι αντιπροσωπευτικό τρόπο, αυτόν τον μέγιστο καλλιτέχνη στο προσκήνιο, μέσα από την αξεπέραστη κι ανεξάντλητη σε σημασίες ζωγραφική του. Κι ο λόγος δεν είναι τυπικός, αλλά ουσιώδης, τόσο σε πνευματικό, όσο και σε αισθητικό επίπεδο.
Ο Γιάννης Τσαρούχης μπορεί να είναι ένας ξεχωριστός εικαστικός δημιουργός της Γενιάς του ’30, αλλά είναι εκείνος που πρωτοστατώντας, άνοιξε τον δρόμο για μια διαφορετική προσέγγιση της ζωγραφικής, μέσα από ρηξικέλευθες λύσεις και νεωτερικές αντιλήψεις.
Στα έργα του, τα φιλοτεχνημένα με ταλέντο κι έμπνευση, διαπέρασε μετουσιωτικά τον Νεοπλατωνισμό της αρχαιότητας στα ελεγειακά φαγιούμ κι από εκεί στον βυζαντινό υπερβατισμό, αλλά και στην ουμανιστική Αναγέννηση, φτάνοντας μέχρι τα σύγχρονα ευρωπαϊκά ρεύματα, με τα οποία πρωτότυπα «συνομίλησε», καθώς παράλληλα ενέπνεε τους καλλιτέχνες της Γενιάς του ’60, κατόπιν εκείνους του ’90 και φυσικά ακόμη εξακολουθεί να εμπνέει ζωγράφους και φιλότεχνους, γιατί η τέχνη του θεωρείται αξεπέραστη και από κάθε άποψη, κομβικής σημασίας
–
Μemory: Κiki Smith
Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ – Παλιά Σφαγεία της Ύδρας
18/06 έως 30/09
Ο εκθεσιακός χώρος του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ στα Σφαγεία της Ύδρας φιλοξενεί κάθε χρόνο από το 2009 μια έκθεση σύγχρονης τέχνης που σχεδιάζεται από έναν καλλιτέχνη (ή μια ομάδα καλλιτεχνών), με γνώμονα τον συγκεκριμένο χώρο. Φέτος το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ παρουσιάζει την έκθεση Memory της Kiki Smith.
ARTIST’S STATEMENT
“Όταν ο ουρανός κατεβεί από το στερέωμα και το αίμα γεμίσει τη θάλασσα.” Αυτό συμβαίνει από τις απαρχές του χρόνου. Χτες μια γυναίκα μου έλεγε ότι θυμάται από τα παιδικά της καλοκαίρια στην Ύδρα τη θάλασσα να γίνεται κόκκινη σαν αίμα. Βρέθηκα κάποτε στη νήσο Μπέκια των Γρεναδίνων, όπου κυνηγούσαν φάλαινες με μικρά σκάφη κι έσφαζαν γίδες.
Μια μέρα τα εντόσθια μιας γίδας έπλεαν στο νερό καθώς κολυμπούσαμε, και στο τέλος ξεβράστηκαν στην άμμο. Έβγαλα φωτογραφίες κι έκανα σχέδια των οργάνων, και αυτό ήταν η αρχή για να σχεδιάσω ξανά μετά από αρκετά χρόνια. Λίγο αργότερα τον ίδιο μήνα, ένας τυφώνας σάρωσε κι εξαφάνισε δυο ή τρία μέτρα της αμμουδιάς στην παραλία. Φέρνω μια προσφορά στην ελληνική θάλασσα από τη Νέα Υόρκη. Τα δωμάτια πρέπει να είναι λουσμένα σε ένα ροζ φως. Η λεκάνη μπορεί να περιέχει νερό αντί για γάλα, καθώς αυτό θ’ αντανακλά το ροζ.
Το γυαλί Rubio Pink είναι το βαρύτερο του είδους του γιατί φτιάχνεται με χρυσό. Το νερόγιδο εμφανίζεται πριν από 21.000 χρόνια. Αρχέγονη θαλάσσια θεότητα. Αποστολή. Οδηγός ο Πολικός Αστέρας. Τα εντόσθια γίδας που προσφέρονται ή ρίχνονται στη θάλασσα. Δίνουν αίμα και όργανα για να ταϊσουν τα ψάρια. Το ψάρι απέκτησε σιγά-σιγά σώμα κατσίκας ώστε να κινείται και στα δύο βασίλεια, εκεί μεταξύ ουρανού και θάλασσας όπου ίσως βρέθηκε το φίδι της στεριάς .
Η Ύδρα, το νερόφιδο, είναι ο μεγαλύτερος αστερισμός. Το κοράκι (Corvus), η κουκουβάγια (Noctua), o κρατήρ (Crater), o εξάντας (Sextans) και η γάτα (Felis) τη συνοδεύουν στο στερέωμα. Το 2005 κινηματογράφησα τις ανταύγειες του φωτός στα νερά του East River της Νέας Υόρκης. Φέτος μετέτρεψα το υλικό αυτό σε κυανοτυπίες και αυτές σε σημαίες που θα πετάξουν πάνω από τη θάλασσα της Ύδρας. Κάποια μικρά στοιχεία θα συνοδεύουν το ταξίδι. Ένας γάιδαρος, ένα τσούρμο γάτων, μια κουκουβάγια, ένα παρατηρητήριο προς τη θάλασσα και, αν γίνεται, ένα είδος φάρου
–
SIGHT: Άντονι Γκόρμλι (Antony Gormley)
Δήλος
2/05 έως 31/10
Από τις αρχές Μαΐου ως και το τέλος Οκτωβρίου 2019, ο αρχαιολογικός χώρος της Δήλου φιλοξενεί τις ανθρωπόμορφες γλυπτικές εγκαταστάσεις του αναγνωρισμένου Βρετανού καλλιτέχνη, Άντονι Γκόρμλι (Antony Gormley). Στο πλαίσιο της έκθεσης SIGHT, 29 ανθρώπινες γλυπτές μορφές από σίδηρο και σε φυσική κλίμακα (οι τέσσερις από τις οποίες φιλοτεχνήθηκαν ειδικά για τη Δήλο), κάποιες όρθιες ή καθιστές κι άλλες σε ξαπλωτή θέση, «συμμετέχουν» στην πρώτη έκθεση σύγχρονης τέχνης, που πραγματοποιείται στον κορυφαίο αρχαιολογικό χώρο και μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.
Η μοναδικής σύλληψης εικαστική εγκατάσταση είναι προϊόν σύμπραξης του Οργανισμού ΝΕΟΝ με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, σε επιμέλεια της Ελίνας Κουντούρη, διευθύντριας του ΝΕΟΝ και της Iwona Blazwick, OBE, Διευθύντριας της Whitechapel Gallery του Λονδίνου. Και οι 29 μορφές έχουν τοποθετηθεί σε διάφορες θέσεις του νησιού, με τον επισκέπτη να καλείται να τις ανακαλύψει με τη βοήθεια έντυπου υλικού.
Στη βραχώδη ακτή, στο εσωτερικό του Μουσείου, στον λόφο του Κύνθου, στην Αγορά των Κομπεταλιαστών, στην είσοδο του Σταδίου, στη Σκηνή του Θεάτρου κι αλλού. Στόχος τα γλυπτά να «αποκαταστήσουν» την ανθρώπινη παρουσία και να δημιουργήσουν ένα φυσικό μονοπάτι, που οδηγεί πίσω στη μυθολογία και την ανθρώπινη δραστηριότητα του παρελθόντος της Δήλου.
–
Εν κινήσει: Αλέξης Ακριθάκης
Ιστορικό Μουσείο Κρήτης – Ηράκλειο
16/03 έως 1/03/2020
Την τέταρτη κατά σειρά ετήσια έκθεση που συνδιοργανώνει η Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών με τον συλλέκτη Ζαχαρία Γ. Πορταλάκη, είναι αφιερωμένη στον σημαντικό καλλιτέχνη Αλέξη Ακριθάκη για τα 25 χρόνια από το θάνατό του.
Η έκθεση έχει τον χαρακτήρα μιας αναδρομικής. Περιλαμβάνει ζωγραφικά έργα, κατασκευές, κολάζ και σχέδια. Έργα «εμβληματικά» και «συναρπαστικά», όπως χαρακτηρίζονται, καλύπτουν το σύνολο της διαδρομής του Ακριθάκη από το 1965 ως το 1993. «Επιτρέπουν να δει κανείς με μια ανθολόγηση του έργου του, την πορεία και την ουσία του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη που δεν χάνεται ούτε στο πιο μικρό σχεδιάκι, γιατί μπορεί και κρατά το σκοινί, μίτο της Αριάδνης που τον οδηγεί πάντα προς μια έξοδο στο φως», σημειώνει ο ιστορικός της τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος στον κατάλογο της έκθεσης.
–
Ο πατέρας της ελληνικής θαλασσογραφίας: Κωνσταντίνος Βολανάκης
Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας
10/08 έως 31/01
Μια εξαιρετικά σημαντική έκθεση με έργα του Κωνσταντίνου Βολανάκη από την προσωπική συλλογή του εφοπλιστή Πάνου Λασκαρίδη παρουσιάζεται στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας.
Η έκθεση, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Αικατερίνη Λασκαρίδη» Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη, φιλοδοξεί να συμβάλλει ώστε να γνωρίσει καλύτερα το φιλότεχνο κοινό το έργο του Κωνσταντίνου Βολανάκη, ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου, ο οποίος, σε αντίθεση με τους ζωγράφους της συγκεκριμένης Σχολής που ασχολήθηκαν κυρίως με την ηθογραφία και τις προσωπογραφίες, αποτύπωσε με τον χρωστήρα του την αγάπη του για τη θάλασσα και τα πλοία. Είναι ο κατεξοχήν «Ποιητής της Θάλασσας» σε όλο της και σε όλο του το μεγαλείο.
–
Ίχνη στον Χρόνο: Γιάννης Ψυχοπαίδης (Διπλή έκθεση)
Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου | Γκαλερί Citronne – Πόρος
08/06 έως 30/09
Στον χώρο της γκαλερί Citronne παρουσιάζεται η έκθεση «Λεμονοδάσος – Ημερολόγια ενός καλοκαιριού» και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου «Το Αλφάβητο – Αρχαϊκό Παλίμψηστο», συνεργασία της Γκαλερί με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων.
Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης αποκαλεί και τις δύο αυτές εκθέσεις εικαστικά ημερολόγια, μια τακτή καταγραφή, στο πλαίσιο της οποίας εκτυλίσσεται μια αφήγηση προσωπική, αλλά με αναφορές σε συλλογική μνήμη: «Τα ίχνη στον χρόνο αποτυπώνουν την μνήμη, την ενσυναίσθηση, την γνώση και την επίγνωση ενός κόσμου κερματισμένου μέσα στην ενότητα του και συμπαγή μέσα στην διάσπασή του, ενός κόσμου αισθαντικού, στοχαστικού και αναστοχαστικού μαζί. »
Κοινός τόπος των δύο εκθέσεων είναι τα βιβλία- είτε ως ορατά αντικείμενα είτε ως μνημονική αναφορά. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου, τα έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη είναι 24 βιβλία, με αντιστοίχιση στα ισάριθμα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, η οποία παραπέμπει και στις ομηρικές ραψωδίες. Στην γκαλερί Citronne τα 67 έργα, τοποθετημένα σε μορφή μιας αναγνώσιμης φρίζας, έχουν αφετηρία το εμβληματικό μυθιστόρημα του Κοσμά Πολίτη, το «Λεμονοδάσος».
Στον εκθεσιακό χώρο της γκαλερί Citronne, οι “νεκρές φύσεις”, με τα λεμόνια ως κεντρικό μοτίβο, αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη, δημιουργώντας ένα δυνάμει ενιαίο σύνολο, το Λεμονοδάσος. Παράλληλα, το κάθε έργο διατηρεί την προσωπική του φυσιογνωμία, καθώς συνδέεται και πλαισιώνεται από διαφορετικά στοιχεία, αποσπασμένα από την καθημερινότητα ή την Ιστορία. Εδώ, την Ιστορία την αφηγείται η φύση• δηλαδή τα χρώματα, τα σχήματα, η θάλασσα, οι συνθέσεις του βίου.
–
Αρχέγονο Μέλλον: Βένια Δημητρακοπούλου
Πινακοθήκη Κυκλάδων – Σύρος
20/07/ έως 1/09
H Γαία και ο Ήλιος, ο Αγαμέμνων και ο Πέλοπας, ήρωες και πολεμιστές δουλεμένοι σε ορείχαλκο ή σκαλισμένοι σε ηφαιστειακή πέτρα. Μαρμάρινα δόρατα. Μανδύες από κινέζικο χαρτί γεμάτοι με φυλακτήρια λόγια αγάπης, έρωτα και ελπίδας. Πρωταγωνιστές παλαιότεροι αλλά και ολοκαίνουριοι του εικαστικού σύμπαντος της Βένιας Δημητρακοπούλου, οι οποίοι θα «συστηθούν» στο φιλότεχνο κοινό κοινό της Σύρου.
Με αφορμή την επιτυχημένη τριλογία εκθέσεων “Αρχέγονο Μέλλον” στην Ιταλία και συγκεκριμένα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Antonino Salinas στο Παλέρμο , στο Ίδρυμα Sandretto Re Rebaudengo στο Τορίνο και στο Museo Sartorio και στο Castello di San Giusto στη Τεργέστη η Βένια Δημητρακοπούλου παρουσιάζει στην Πινακοθήκη Κυκλάδων, στην Σύρο μια σύνοψη των τριών αυτών εκθέσεων που έχουν ως κεντρικό άξονα την Ύλη, τον Λόγο και τον Ήχο, και αποτελούν μια συμπυκνωμένη παρουσίαση ενός πολύ σημαντικού κεφαλαίου της δουλειάς της.
Το έργο της Βένιας Δημητρακοπούλου ισορροπεί ανάμεσα στις σύγχρονες καλλιτεχνικές αναζητήσεις και τις μορφοπλαστικές διδαχές του παρελθόντος, με έντονες αναφορές και επιρροές από την αρχαία ελληνική τέχνη. Για τη διαμόρφωση των γλυπτών της επηρεάζεται βαθιά από την αισθητική και τις τεχνικές παραδοσιακών πρακτικών, ενώ ταυτόχρονα πειραματίζεται με διάφορα υλικά και αναζητά διαρκώς σημεία διασταύρωσης με τη ρέουσα πραγματικότητα.
–
Ephemeral: Ομαδική έκθεση
Πύργος Μπαζαίου στην Νάξο
25/05 έως 27/09
Το Φεστιβάλ Νάξου επιστρέφει για ακόμη ένα καλοκαίρι και φιλοξενεί στα πλαίσια της φετινής διοργάνωσης την ομαδική εικαστική έκθεση Ephemeral στον Πύργο Μπαζαίου.
Έρχονται από διαφορετικά μέρη του κόσμου, συναντιούνται, συνυπάρχουν, εμπνέονται από το μυστήριο του τόπου και του χώρου, δημιουργούν. Στη φιλοσοφία του wabi-sabi, έργα πολύτροπα (ζωγραφικά, οπτικά, ακουστικά, οσφρητικά) εφήμερα, που συνδιαλέγονται κι αναμετρώνται με την αιωνόβια φύση του μνημείου όσο διαρκεί ένα καλοκαίρι, για να εξαφανιστούν μετά. Καλούν τον επισκέπτη να μεταβάλει το ρυθμό, να αποβάλει την ένταση, να διαισθανθεί την ευδαιμονία να κινείται, να βλέπει, να ακούει, να παρατηρεί, να βρίσκεται στο εδώ και τώρα. Απωθώντας την απαισιοδοξία της ματαιότητας, να ενστερνιστεί τη χαρά της ζωής, που κρύβεται στην ανεπιτήδευτη καθημερινότητα.
Συμμετέχοντες: Πατρίτσιο Μπεντόν (Patrizio Bedon-ΙΤ) – Κάζα Εσαντζιέρα (Casa Essenziera-ΙΤ/ΖΑ) – Νίκος Λαγός (GR) – Αναίς Λελιέβρ(Anaïs Lelièvre-FR) – Βλαντίμιρ Σκόντα (Vladimir Skoda-CZ/FR) – Σάντορ Ζέλενακ (Sandor Zelenak-HU/JP). Προσκεκλημένοι καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Κακλαμάνος, video – Νικόλαος Συμεωνίδης & Αμαλία Κοσμά, διαδραστικό δρώμενο.
–
The Palace at 4 a.m.: Ομαδική έκθεση
Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκόνου
18/05 έως 31/10
H έκθεση εμπνέεται από τη συλλογή του Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκόνου και δανείζεται τον τίτλο της από το έργο ενός από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της εποχής μας, του Alberto Giacometti, The Palace at 4 a.m. Η επιμέλεια είναι της Ελίνας Κουντούρη, Διευθύντριας του ΝΕΟΝ και της Iwona Blazwick, OBE, Διευθύντριας της Whitechapel Gallery του Λονδίνου.
Ο Alberto Giacometti δημιούργησε το The Palace at 4 a.m. (1932), μια μικρή γλυπτική σύνθεση από ξύλο, ως μια σουρεαλιστική συνάντηση, ένα μυστηριώδες θέατρο που περιλαμβάνει τη δραματική συνάντηση ανάμεσα σε μια γυναίκα, ένα πουλί και μια σπονδυλική στήλη. Πάνω από αυτούς τους πρωταγωνιστές δεσπόζει μία τοτεμική οντότητα. Η σκηνή είναι ένα ανάκτορο πριν το ξημέρωμα, μια ώρα ονείρων, φαντασμάτων και μυστικών αναθέσεων.
Αυτή την αλλόκοτη σκηνή του αριστουργήματος του Giacometti αξιοποιεί η έκθεση για να επικαλεστεί τα πνεύματα, τις τελετές και τους μύθους που στοιχειώνουν τους αρχαιολογικούς χώρους, όπως η Δήλος. Τα αγάλματά της, τα αρχιτεκτονικά της θραύσματα, τα αγγεία και οι επιτύμβιες στήλες της που έχουν συλλεχθεί εδώ, χαρακτηρίζουν μια κοσμοπολίτικη κοινότητα που εξαφανίστηκε πριν από δύο χιλιετίες.
Όπως ακριβώς η Δήλος ένωσε κάποτε ανθρώπους από όλο το εύρος του αρχαίου κόσμου, η έκθεση The Palace at 4 a.m. περιλαμβάνει έναν παγκόσμιο κατάλογο 13 καλλιτεχνών. Παρουσιάζονται συνολικά 32 έργα, εκ των οποίων τα δύο αποτελούν νέες αναθέσεις του ΝΕΟΝ ειδικά για την έκθεση.
Καλλιτέχνες: Lynda Benglis, Χάρις Επαμεινώνδα, Simone Fattal, Petrit Halilaj, Ian Law, Μαρία Λοϊζίδου, Daria Martin, Duro Olowu, Zohra Opoku, Ρένα Παπασπύρου, Στεφανία Στρούζα, Barthélémy Toguo, Paloma Varga Weisz
–
Phenomenon 3: Μπιενάλε σύγχρονης τέχνης
Ανάφη
01/07 έως 14/07
Το Phenomenon είναι ένα πρόγραμμα σύγχρονης τέχνης που πραγματοποιείται κάθε δύο χρόνια στην Ανάφη. Στην τρίτη του έκδοση, το Phenomenon θα διερευνήσει τον ρόλο της τέχνης σε περιόδους πολιτικής κρίσης.
Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται, διαμονή με performances, διαλέξεις, video προβολές και άλλες εκδηλώσεις και μία έκθεση σε διάφορα μέρη του νησιού. Οι προσκεκλημένοι για το 2019 είναι οι: Eva Barto, Jason Dodge, David Horvitz, Florence Jung, Στέλιος Καλλινίκου, Jochen Lempert, Eileen Myles, Deimantas Narkevičius, Vittorio Santoro και Πάκυ Βλασσοπούλου.
–
Amir H. Fallah
Δύο Χωριά – Μύκονος
22/08 – 30/09
O Amir H. Fallah δημιουργεί ζωγραφικά έργα, γλυπτά και εγκαταστάσεις όπου χρησιμοποιεί την προσωπική ιστορία ως αφορμή για να συζητήσει θέματα φυλής, αναπαράστασης του σώματος και αναμνήσεων από πολιτισμούς και κουλτούρες που έχει αφήσει κανείς πίσω. Μέσα από αυτή τη διεργασία, τα έργα του επιστρατεύουν συναισθηματικά αφηγήματα γεμάτα λεπτά νοήματα και αποχρώσεις, τα οποία φέρνουν στην επιφάνεια μια διερεύνηση γύρω από την ταυτότητα, την μεταναστευτική εμπειρία και την ιστορία του πορτραίτου ως καλλιτεχνική σύμβαση. Ο καλλιτέχνης θα δημιουργήσει νέα έργα για τα Δύο Χωριά στο πλαίσιο της φιλοξενίας του στη Μύκονο τον Αύγουστο.
Κεντρική φωτογραφία άρθρου: Γιάννης Τσαρούχης