«Είμαι άνθρωπος, όχι σκουπίδι»: Η αφίσα – ταινία έφτασε στο 5ο επεισόδιο

Η καλλιτέχνιδα δρόμου Ελλάδα Στασινόγλου με το «Είμαι άνθρωπος, όχι σκουπίδι» συνεχίζει να μιλάει για τις «βρωμιές μας» και να ασκεί κριτική στο δημόσιο χώρο μέσα από τις επαυξημένες αφίσες που κολλάει πάνω στους κάδους μας.

Οι διασκορπισμένες στα τέσσερα σημεία της πόλης αφίσες «Είμαι άνθρωπος, όχι σκουπίδι» λειτουργούν ως «πύλες» σε έναν κόσμο βίας και εκμετάλλευσης θίγοντας πτυχές της ζωής των προσφυγόπουλων στη χώρα μας. Με τη χρήση της επαυξημένης πραγματικότητας (AR) και με ένα απλό κλικ η κάθε αφίσα «ζωντανεύει» μέσω μιας ταινίας ανιμέϊσιον, της οποίας το σενάριο εξελίσσεται με το πέρασμα του χρόνου.

Δεν πρόκειται όμως για μια απλή προβολή ταινίας πάνω σε μια οθόνη αλλά για μια πρωτοποριακή εφαρμογή που θυμίζει το kinetoscope (1894) στα πρώτα βήματα του κινηματογράφου. Το τρέχον επεισόδιο (πρόκειται για το 5ο) εμπλέκει θεατή και πόλη (από Κολωνάκι μέχρι Κερατσίνι) με ένα ακόμα πιο άμεσο τρόπο καθώς παράλληλα με τη βίντεο εικόνα, τώρα, τρισδιάστατα στοιχεία «ξεκολλάνε» μέσα από αυτήν και εισέρχονται στο φυσικό κόσμο μας. Χαρακτήρες της ιστορίας ξαφνικά μεταπηδούν πραγματικότητες και σαν την Αλίκη ξεπροβάλλουν μπροστά μας για να μας θυμίσουν σε τι «είδους γυάλινους κόσμους ζούμε».

Το μαγικό είδωλο που στήνει η Στασινόγλου κάτω από τη μύτη μας δεν φείδεται ουδενός. Ξεσκεπάζει και στηλιτεύει τόσο εκείνους/ες που ασκούν βία όσο και εκείνους/ες που την εκμεταλλεύονται.

Το 5ο επεισόδιο γεμάτο μαύρο σαρκασμό μας μεταφέρει στη μελλοντική πλατεία Εξαρχείων (όταν θα λειτουργεί το μετρό) όπου γινόμαστε μάρτυρες στην έξωση μιας οικογένειας προσφύγων από ένα κτίριο υπό κατάληψη. Τοπικά συμφέροντα, πελατειακές σχέσεις, σκοτεινές δοσοληψίες, θεσμική αδιαφορία, παιδική εκμετάλλευση και αλόγιστη ανοικοδόμηση, γίνονται στόχος της Στασινόγλου προκειμένου να θίξει το αυτονόητο: η ανθρώπινη τραγωδία είναι ταυτόχρονα και μια οικονομική ευκαιρία.

Αλλά δεν σταματά εκεί. Με χιούμορ η Στασινόγλου επιτίθεται και σε ξεπερασμένες ρητορικές, ηθικολογίες και στερεότυπα για να μας πει ότι στη ζωή όλα βρίσκονται σε μια κίνηση και η τραγωδία είναι συχνά η άλλη πλευρά της κωμωδίας.

«Nα κολλάω και να παίζω την ταινία μου πάνω στους κάδους και στις βρωμιές μας είναι ότι πιο χαλαρωτικό και αστείο», λέει η 16χρονη προγραμματίστρια και δημιουργός του έργου «Είμαι άνθρωπος, όχι σκουπίδι». «Δεν θέλω να προκαλέσω πόνο, θυμό, θλίψη ή τον οίκτο καμίας και κανενός. Να ραπάρω την καθημερινότητα θέλω. Να πω ότι όλες, όλοι κι όλα, βρισκόμαστε μέσα στα ίδια σκ….. Αυτό θέλω.»

Η Ελλάδα Στασινόγλου γεννήθηκε στο Μόντρεαλ και ήρθε στην Αθήνα το 2020. Το 2021 τάραξε τα νερά του χώρου της τέχνης/τεχνολογίας με την καλλιτεχνική εφαρμογή (app) επαυξημένης πραγματικότητας «StasisHellas» – μια ανελέητη σάτιρα της ελληνικής κατάστασης, με αφορμή την επέτειο για τα 200 χρόνια.

Όλα τα επεισόδια της ταινίας «Είμαι άνθρωπος, όχι σκουπίδι» φιλοξενούνται σε πλήρη μορφή εδώ.