Η αφίσα έκανε την πρώτη της εμφάνιση πριν έξι μήνες πάνω σε κάδους απορριμμάτων. Από τότε χιλιάδες αφίσες έχουν κολληθεί σε όλο το Πανελλήνιο προσκαλώντας τους περαστικούς σε ένα παιχνίδι τέχνης και τεχνολογίας στο δημόσιο χώρο.
Με θέμα την επεισοδιακή ζωή των ανήλικων προσφύγων στη χώρα μας, η καλλιτέχνης Ελλάδα Στασινόγλου, ανεβάζει, πάνω σε δικό της σενάριο, ένα καινούργιο επεισόδιο του ενός λεπτού, κάθε δύο μήνες.
«Η ταινία μου αν και είναι κινούμενο σχέδιο», λέει η 16χρονη δημιουργός, «απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Αν και μυθοπλασία αντλώ έμπνευση από τα γεγονότα της ελληνικής καθημερινότητας για να μιλήσω για τα δεινά των ανήλικων προσφύγων, αλλά και γενικά των παιδιών».
Στα προηγούμενα επεισόδια γίναμε μάρτυρες σκληρών σκηνών εμπορίας ανθρώπινων οργάνων, μπούλινγκ και κρατικής αδιαφορίας. Τώρα, όσο προχωράει η ιστορία, βυθιζόμαστε στο κόσμο μιας καπιταλιστικής κοινωνίας που μαστίζεται από ναρκωτικά, μαστροπεία ανηλίκων και παιδική δουλεία.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Ελλάδα Στασινόγλου συνιστά στο χώρο της δημόσιο τέχνης μια μοναδική περίπτωση παίρνοντας ένα παλιό μέσο και δίνοντάς του καινούργια πνοή. Η επαυξημένη αφίσα της αποτελεί μέχρι στιγμής τη πιο μακροχρόνια καλλιτεχνική παρέμβαση υπερτοπικής διάστασης.
Σημειωτέον, κάθε φορά που βγαίνει καινούργιο επεισόδιο, η Στασινόγλου και η ομάδα της κολλάνε σε κάδους καινούργιες φρέσκες αφίσες πάνω στις ήδη ξεφτισμένες παλιές, καθώς και σε καινούργια σημεία, από τη Κηφισιά μέχρι το Κερατσίνι, τον Πειραιά και την Γλυφάδα. Ένα αντισυμβατικό εγχείρημα που ήδη μετράει έξι μήνες και συνεχίζει!!!
Υπέρμαχος του ίντερνετ με κοινωνικό σκοπό και της χρήσης των κοινωνικών δικτύων ως εργαλεία και όχι όπλα, η Στασινόγλου συνδυάζει παλιά και νέα μέσα (χαρτί, ίντερνετ, σκουπίδια, Επαυξημένη Πραγματικότητα) για να θίξει με απλό τρόπο σύνθετα και αφηρημένα θέματα, όπως την κοινωνική περιθωριοποίηση και την εργαλειοποίηση παιδιών, τον καταναλωτισμό, την σχέση κλιματικής αλλαγής και προσφυγικού.
«Συχνά οι εταιρείες που κατέχουν τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης φίμωσαν το έργο μου», αποκαλύπτει η Στασινόγλου, «με αποτέλεσμα τα βίντεο που ανάρτησα ως πληρωμένη προώθηση του έργου μου, τελικά εμφανίστηκαν λογοκριμένα».
Ευτυχώς, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις αφίσες πάνω στους κάδους. Οι περαστικοί μπορούν να απολαύσουν τις ταινίες χωρίς κανένα περιορισμό. Όσοι και όσες τουλάχιστον περπατάνε ακόμα με ψηλά το κεφάλι.
Πολλές αφίσες τοποθετούνται στα πλάγια των κάδων. Αυτό γίνεται καθώς πολλοί κάδοι βρίσκονται σε στενά δρομάκια με την πρόσοψή τους εκτεθειμένη σε διερχόμενα αυτοκίνητα. Με αυτό το τρόπο πολλές αφίσες «εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται» ανάλογα με το πως μετακινούν τους κάδους οι δημοτικοί υπάλληλοι.
«Το παράδοξο αυτό είναι μια από τις προκλήσεις του να κάνεις τέχνη στο δημόσιο χώρο. Να βλέπεις να αλλάζει αναπάντεχα το δέρμα της πόλης. Ακόμα και εγώ εκπλήσσομαι πολλές φορές. Έτσι παίρνω δύναμη για να συνεχίσω. Ο μόνος σύμμαχός μου είναι ο απρόβλεπτος δημόσιος χώρος και η αγάπη των άγνωστων θεατών».
Η Ελλάδα Στασινόγλου γεννήθηκε στο Μόντρεαλ και ήρθε στην Αθήνα το 2020. Το 2021 τάραξε τα νερά του χώρου της τέχνης/τεχνολογίας με την καλλιτεχνική εφαρμογή για κινητά StasisHellas – μια ανελέητη σάτιρα της ελληνικής κατάστασης με αφορμή τα 200 χρόνια ελληνικού κράτους.
Όλα τα επεισόδια της ταινίας «Είμαι άνθρωπος, όχι σκουπίδι» φιλοξενούνται σε πλήρη μορφή εδώ.