Ο έρωτας είναι ένα άμυαλο αγόρι, κρατά μόνο το τόξο και όχι την ασπίδα που θα πει ότι είναι ανίκητος. Είναι ξυπόλητος γιατί δεν πατεί στη γη. Δεν έχει τσέπες για χρήματα. Φορεί φτερά για να έρχεται, αλλά κυρίως για να φεύγει όποτε εκείνος θελήσει.
Ο ποιητής Ρίλκε μάς λέει στα «Γράμματα σε ένα νέο ποιητή» πως «ο έρωτας είναι η πρώτη μάχη του ανθρώπου στη ζωή».
Αλλά όπως όλες οι μάχες έχουν νεκρούς και τραυματίες, έτσι και τούτη η μάχη έχει τους μικρούς θανάτους, τους χωρισμούς. Όλοι οι άνθρωποι να διηγηθούμε κάτι προσπαθούμε, τα βάσανα, τους καημούς, τα δύσκολα και έτσι τα εξορκίζουμε.
Το τραγούδι συνήθως διηγείται τα παράπονα, αλλά και εκείνος που θα ακούσει την εξομολόγησή μας αρέσκεται να μετέχει στα βάσανα και όχι στη χαρά μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η μόνη μάχη υπέρ της σκλαβιάς είναι εκείνη του έρωτα «και το πιο παράδοξον, ο έρωτας, δοξάζεται με την ήττα του, όπως ο Ίκαρος που εξυψώθηκε με την πτώση του. Τελικά η χαρά του έρωτα είναι τα βάσανα.