«Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους». Δεν έχει σημασία πώς συνεχίζει κανείς ύστερα από ένα στίχο σαν κι αυτόν. Ο Μανόλης Αναγνωστάκης, για παράδειγμα, επέλεξε την καταγγελία γράφοντας: «Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα». Όμως ο πρώτος στίχος κουβαλά μέσα του τόση δύναμη, τόση σοφία, ώστε δεν είναι δυνατόν να τον έχει εμπνευστεί μόνο ένας άνθρωπος. Επιστρέφουμε, δηλαδή, σε αυτό που ισχυρίζεται ο Σεφέρης: «Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας».
Εγώ θα πρόσθετα πως η ίδια η ποίηση είναι παιδί πολλών ανθρώπων. Αν σφάλλω, ας με διορθώσει κάποιος.