Η 33η δράση της Ομάδας Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ (όπως και η πρώτη) εστιάζει στο καβαφικό έργο και παρουσιάζει επί σκηνής και οθόνης το μοναδικό αφήγημα του Αλεξανδρινού ποιητή «Εις το φως της ημέρας», εντός των ενετικών τειχών του Μεγάλου Κάστρου και συγκεκριμένα στη χαμηλή πλατεία της Πύλης Βιτούρι, στο πλαίσιο του «Φεστιβάλ Ηράκλειο – Καλοκαίρι 2016».

Πρόκειται για το μοναδικό «καθαρόαιμο» διήγημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, ένα αφήγημα μυστηρίου, που γράφτηκε, κατά πάσα πιθανότητα, το χειμώνα του 1895 – ’96. Μία συνηθισμένη κουβέντα ανάμεσα σε φίλους με θέμα το χρήμα σύντομα τρέπεται στην αφήγηση ενός εξαιρετικά ασυνήθιστου περιστατικού, μεταφυσικής διάστασης, που είχε συμβεί πριν από μια δεκαετία. Η «μυθική» και πολυφυλετική πόλη της Αλεξάνδρειας πριν της δόλιας αγγλικής εισβολής του 1882 παρελαύνει μέσα από εικόνες όπως και η κατεστραμμένη πολιτεία που συναντά ο ποιητής μετά την επιστροφή του από την Κωνσταντινούπολη. Η έννοια του φανταστικού, μέσω του ονείρου – εφιάλτη, διασπάται σε πολλαπλά κάτοπτρα, τα οποία ανασυνθέτουν το είδωλο του Καβάφη, με το υποσυνείδητο του ποιητή να τον καταδιώκει διαρκώς ως άλλο «φάσμα». Το διήγημα, στην πλήρη έκτασή του, πλαισιώνεται στη δραματοποιημένη αφήγηση της Ομάδας προΤΑΣΗ από δύο κορυφαία ποιήματα του Αλεξανδρινού: «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» και «Η πόλις».

Συντελεστές:

Κείμενο: Κ. Π. Καβάφης
Ιδέα – σκηνοθεσία: Δημήτρης Φοινίτσης
Αφήγηση: Νικόλας Αλεξίου
Βίντεο: Νικολάι Ντορόζκιν
Σκηνικός χώρος – κοστούμι: Κωστής Μακάκης
Προσωπεία: Ελένη Τζαγκαράκη
Φωτογραφίες: Δήμητρα Γενετζάκη

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

ΟΜΑΔΑ προΤΑΣΗ

Η Ομάδα Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ συγκροτήθηκε το φθινόπωρο του 2005 από επαγγελματίες του θεάτρου. Έχει έδρα της την Αθήνα. Όραμα της να «προτείνει» το νέο, το δημιουργικά ουσιώδες, το διαφορετικό, το «άλλο» στην τέχνη του θεάτρου και των λοιπών παραστατικών τεχνών μέσω ενός γόνιμου διαλόγου της τέχνης και του ανθρώπου, σχηματίζοντας συνάμα μια «τάση» στην έκφραση∙  ριζοσπαστική, ελεύθερη, αναγνωρίσιμη στο ευρύ κοινό την οποία και επιθυμεί σταδιακά να διαμορφώσει, κατά τη διάρκεια της πορείας της στην καλλιτεχνική σκηνή της χώρας αλλά και πέρα από αυτήν.

Ο μινιμαλισμός και η αφαίρεση είναι τα κυριότερα ρεύματα που τροφοδοτούν καλλιτεχνικά το σχήμα. Τα κλασσικά έργα αλλά και η νέα γραφή, τα καινούργια -ιδιαίτερης τεχνοτροπίας- κείμενα αποτελούν τις πρώτες ύλες για έμπνευση και δημιουργία σε χώρους, κυρίως, μη θεατρικούς. Η ανατρεπτική «ιδέα» προσδιορίζει πρώτιστα το σκηνικό ύφος και την γενικότερη αισθητική της. Η ομάδα δεν χρηματοδοτείται από κανέναν κρατικό ή ιδιωτικό φορέα. «Αυτοχρηματοδοτείται», ωστόσο, από την ανεξάντλητη δεξαμενή της φαντασίας και τη ζωογόνα ανάγκη για πειραματισμό και καλλιτεχνική έκφραση.