Μπορεί να μην παίζουν τελευταίοι στην δεύτερη ημέρα του Ejekt Festival (Παρασκευή 14 Ιουλίου), αλλά είναι το πραγματικά μεγάλο/ιστορικό/επιδραστικό όνομα που θα εμφανιστεί στην Πλατεία Νερού. Ένας ελάχιστος φόρος τιμής (με την ευγενική αρωγή δύο σπουδαίων μουσικών που τους λατρεύουν) σε ένα συγκρότημα που δεν μοιάζει με κανένα κι έκανε δεκάδες άλλα συγκροτήματα να μοιάζουν μ’ αυτό.
Είναι τέλη του 1985, η μουσική ενημέρωση που μπορεί κανείς να βρει στην Ελλάδα είναι μερικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και οι βρετανικές μουσικές εφημερίδες που έρχονται με καθυστέρηση. Έχεις διαβάσει/ακούσει διάφορα για ένα συγκρότημα που ονομάζεται The Jesus And Mary Chain, έχεις μόλις αγοράσει τον πρώτο τους δίσκο Psychocandy, τοποθετείς το βινύλιο στο πικάπ. Το πρώτο πράμα που ακούγεται είναι τύμπανα που θυμίζουν το Be My Baby του Spector (τα χτυπάει ο ηγέτης των Primal Scream Bobby Gillespie), ακολουθούν κιθάρες με παραμόρφωση και στο τέλος κάτι απόκοσμα φωνητικά. ‘Listen to the girl…..’ και η εμπειρία έχει μόλις ξεκινήσει. Ή παραδίδεσαι αμέσως ή δεν ασχολείσαι ξανά μαζί τους. Όσοι επέλεξαν το πρώτο βγήκαν κερδισμένοι. Το Psychocandy είναι ένα από τα καλύτερα πρώτα albums που έχει κυκλοφορήσει ποτέ. Είναι γεμάτο ποπ μελωδίες που μπορείς να σιγοτραγουδήσεις, κρυμμένες κάτω από μεγαλειώδεις και αρκετά θορυβώδεις κιθάρες. Είναι ο ήχος σήμα κατατεθέν των Σκωτσέζων αδελφών Reid, ένας ήχος που θα επηρεάσει εκατοντάδες μουσικούς.
‘Μπορούσες να αναγνωρίσεις τα επιμέρους στοιχεία αλλά το σύνολο δεν παρέπεμπε πουθενά.Οι σκοτσέζοι όπως και οι ιρλανδοί έκαναν τα πάντα δική τους υπόθεση’ λέει ο Αλέξης Καλοφωλιάς των Last Drive. Οι Jesus απλά ένωσαν τις μεγάλες τους αγάπες.’ Έμπλεκαν τις Shangri-Las με τους Stooges, σε έναν προσχεδιασμένο και μαζί αυθόρμητο σπεκτορικό ηχητικός τείχος δίχως έλεος’ συνεχίζει o Αλέξης δίνοντας παράλληλα και το κοινωνικό στίγμα της μπάντας: ‘Η αναίδεια του ταμείου ανεργίας ήταν παρούσα, μαζί με μια κατάφαση προς την αιώνια ποπ, το κρυφό όπλο αυτών των αιωνίως στραβωμένων πιτσιρικάδων.’
‘Δεν γίνεται να μην το θυμάσαι…’ τονίζει ο ιδρυτής των επίσης κορυφαίων Dream Syndicate, Steve Wynn, ‘…οι δυνατές παραμορφωμένες κιθάρες με feedback σε συνδυασμό με ονειρικά φωνητικά σίγουρα δεν ήταν της μόδας εκείνη την εποχή. Αισθάνθηκα τόσο όμορφα όταν μπήκα σ’ ένα κατάστημα δίσκων στο San Fernando Valley ένα ηλιόλουστο απόγευμα και άκουσα το Just Like Honey. Μου πήρε το μυαλό και πλέον ήξερα πως δεν ήμασταν μόνοι σ’ αυτό που κάναμε.’
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο δίσκος γίνεται κλασικός με το καλημέρα, η μπάντα φροντίζει με τη συμπεριφορά της να δημιουργήσει έναν μύθο, αλλά η συμπεριφορά είναι δευτερεύουσα με τέτοιο υλικό.
Το συγκρότημα δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει αυτό το αριστούργημα (όπως δεν μπόρεσαν για παράδειγμα οι Velvet Underground να ξεπεράσουν τη περίφημη ‘μπανάνα’). Φρόντισε όμως να έχει μια κάτι παραπάνω από συνεπέστατη πορεία και να μας χαρίσει μερικές δεκάδες αξιομνημόνευτα τραγούδια τα οποία μπορούν να σταθούν άνετα δίπλα στο Psychocandy.
Οι διαρκείς τσακωμοί των αδελφών Reid έφτασαν στο αποκορύφωμα το 1999 και η μπάντα έπαιξε τα δύο τελευταία της σώου στην Ελλάδα (!) χωρίς τον William. ‘Μετά από κάθε περιοδεία θέλαμε να σκοτώσουμε ο ένας τον άλλο και στη τελευταία περιοδεία το προσπαθήσαμε’ δήλωσε ο Jim μερικά χρόνια αργότερα και είναι βέβαιο πως δεν υπερέβαλε.
Χρειάστηκε να περάσουν οκτώ χρόνια για να θάψουν το τσεκούρι του πολέμου και πραγματοποίησαν μια θριαμβευτική επιστροφή στο Coachella Festival τον Απρίλιο του 2007. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να ηχογραφήσουν καινούργιο υλικό (όχι κι άσχημα για τα δεδομένα τους) κι έτσι εν έτη 2017 το Damage And Joy έγινε ο καινούργιος τους δίσκος μετά από 19 ολόκληρα χρόνια.
Ακολουθούν δέκα εντελώς αυθαίρετα επιλεγμένα τραγούδια τους τα οποία παρουσιάζουν τμήμα του (παραμορφωμένου) μεγαλείου τους.
Upside Down – Το πρώτο single, μοναδική κυκλοφορία στην εταιρεία Creation. Η επίθεση του λευκού θορύβου
Just Like Honey – Το κομμάτι που ξεκινά το Psychocandy
Never Understand – Πάλι από το πρώτο album, προκαλεί ανατριχίλες ακόμα και τώρα
Some Candy Talking – Επειδή ξέρουν να γράφουν μελωδίες που θα ζήλευε κι ο Lou Reed
Happy When It Rains – Τρέφουν μία συμπάθεια σε βροχερά σκηνικά
Nine Million Rainy Days – Ένα από τα ελάχιστα του Darklands που τραγουδάει ο William, συνήθως το παίζουν ζωντανά στη φετινή τους περιοδεία
Everything’s Alright When You’re Down – Το γιατί δεν μπήκε σε κάποιο album, παρά μόνο στη συλλογή Barbed Wire Kisses είναι κάτι που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν
Blues From A Gun – Υπάρχει κόσμος που θυμάται τι έκανε την πρώτη φορά που τ’ άκουσε – Κιθάρες και ρυθμικά κουτιά
Penetration – Δεύτερη πλευρά στο ανωτέρω single, το κομμάτι που ακουγόταν από τα ηχεία καθώς ανέβαιναν στη σκηνή του Ρόδον Club για την πρώτη τους συναυλία στη χώρα μας
Sometimes Always – Με την Hope Sandoval στα φωνητικά – Γλυκό σαν μέλι.
I Hate Rock’n’Roll – Από το κύκνεια άσμα της πρώτης περιόδου Munki, όταν οι σχέσεις των αδελφών βρίσκονταν σε κάτι παραπάνω από οριακό επίπεδο
…και μία διασκευή των Pixies σε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια τους
Διαβάστε επίσης:
