Επανακυκλοφορεί το μυθιστόρημα του βραβευμένου με Νόμπελ λογοτεχνίας, Μάριο Βάργκας Γιόσα, Μητριάς εγκώμιο, από τις εκδόσεις Πατάκη …
To Mητριάς εγκώµιο είναι ένα ερωτικό χρονικό: η ιστορία ενός αγοριού που ερωτεύεται τη µητριά του. Στο κέντρο της πλοκής υπάρχει ένα τρίγωνο: η αισθησιακή δόνια Λουκρητία –η µητριά–, ο δον Ριγοµπέρτο –ο εκκεντρικός σύζυγος– και ο γιος του, ο µικρός Φοντσίτο.
Ο δον Ριγοµπέρτο ανακαλύπτει την ηδονή των αισθήσεων στην αγκαλιά της δεύτερης συζύγου του, της δόνιας Λουκρητίας. Έχει όµως έναν αντίζηλο, τον ίδιο του τον γιο, που µε την αγγελική του µορφή και το πυρετικό του βλέµµα καταφέρνει να γοητεύσει τη µητριά του. Με τη γνώση του σχολαστικού παρατηρητή και µε τη χάρη του εµπνευσµένου αφηγητή, ο Μάριο Βάργκας Γιόσα µάς προτρέπει να αφεθούµε σ’ έναν ιστό διαστροφής που σιγά σιγά περιβάλλει και σκιάζει τη φαινοµενική αρµονία των τριών προσώπων της ιστορίας: της γοητευτικής σαραντάχρονης µητριάς, µε το συµβολικό όνοµα Λουκρητία, του πατέρα, του δον Ριγοµπέρτο –φαντασιώδους εραστή της αγαπηµένης του συζύγου– και του Φοντσίτο. Ο στοχασµός πάνω στην ευτυχία, στα σκοτεινά κίνητρα και στα παράδοξα µυστικά της διφορούµενης αθωότητας κρύβεται σε κάθε σελίδα του βιβλίου.
Ο Χόρχε Μάριο Πέδρο Βάργκας Γιόσα είναι ένας από τους σηµαντικότερους συγγραφείς της Λατινικής Αµερικής. Γεννήθηκε στο Αρεκουίπα του Περού το 1936 και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Βολιβία, όπου ο πατέρας του ήταν πρόξενος. Το πρώτο του µυθιστόρηµα, «Η πόλη και τα σκυλιά» (1963), µεταφράστηκε σε περισσότερες από δώδεκα γλώσσες. Ακολούθησαν «Το πράσινο σπίτι» (1966) και «Κουβέντα στον Καθεδρικό» (1973), που τον καθιέρωσαν ως τον σκληρότερο επικριτή των δικτατορικών καθεστώτων, του θρησκευτικού φανατισµού και της στρατιωτικής ηθικής. Ο Γιόσα συνέδεσε το όνοµα και την τέχνη του µε τις τύχες της Λατινικής Αµερικής, αλλά και µε την παγκόσµια λογοτεχνία γενικά: µεταξύ άλλων, έγραψε ένα κριτικό δοκίµιο για τον Γκαµπριέλ Γκαρσία Μαρκές, καθώς και µια µελέτη για τον Φλοµπέρ. Έχει γράψει επίσης µια µελέτη για τον Σαρτρ και τον Καµύ, καθώς και θεατρικά έργα, κριτικά δοκίµια και πολιτικά κείµενα. Το 1990 ήταν υποψήφιος πρόεδρος του Περού µε αντίπαλο τον Αλµπέρτο Φουτζιµόρι. Στις 7 Οκτωβρίου του 2010 η Σουηδική Ακαδηµία τού απένειµε το Βραβείο Νόµπελ Λογοτεχνίας «για τον τρόπο που χαρτογράφησε τις δοµές της εξουσίας και για την οξυδερκή απεικόνιση της αντίστασης, της εξέγερσης και της συντριβής του ατόµου».