«Πουσέν: Αναδόμηση» είναι ο τίτλος της έκθεσης ζωγραφικής του Μπάρυ Φέλντμαν (ισόγειο). Η δουλειά αυτή είναι αποτέλεσμα της δια βίου αναζήτησης του ζωγράφου για την αδιάσπαστη και ουσιαστική δομή στα έργα του. Έμπνευσή του οι πίνακες του Πολ Σεζάν και ο τρόπος με τον οποίο αυτός εμπνεύστηκε με τη σειρά του από τα τοπία του Νικολά Πουσέν (1594 – 1665), που εδραίωσε τη σημασία του τοπίου στην ευρωπαϊκή ζωγραφική. Ο Σεζάν (1839 – 1906) άλλαξε την πορεία της ιστορίας της ζωγραφικής ανατρέποντας την παραδοσιακή αναπαράσταση και αποδίδοντας την εσωτερική δομή της φύσης με γεωμετρικά στοιχεία και αφαιρετική φόρμα. Όπως το έθεσε ο Σεζάν, «θέλω να κάνω τον Πουσέν πάνω και πέρα από τη Φύση».
Ο Φέλντμαν εδραιώνει έναν ενδιαφέροντα διάλογο με τους δύο καλλιτέχνες με μεταγραφές και αναδομήσεις.
«Παιδί, βλέποντας ένα τοπίο του Σεζάν στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη, συνειδητοποίησα πως ήμουν ζωγράφος. Ονειρεύτηκα πως βρισκόμουν στη φύση με το ψάθινο καπέλο μου και το κουτί με τα χρώματα, μπροστά σε ένα βουνό ή ένα πεύκο – να τα σκέφτομαι, να τα αγαπώ, να τα ζωγραφίζω και να ‘μαι ζωντανός. Ταπεινά, με το έργο «Πουσέν: Αναδόμηση» προσπαθώ να «κάνω τον Πουσέν μέσω του Σεζάν πάνω και πέρα από τη Φύση», σημειώνει ο Φέλντμαν.
Ο Μπάρυ Φέλντμαν γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στο Κολλέγιο Σουόθμορ. Παρουσίασε έργα του σε γκαλερί της Νέας Υόρκης, τη Βοστώνη, τη Φιλαδέλφεια και τη Βόρεια Καρολίνα. Έλαβε το Βραβείο Καλών Τεχνών του Καναδά για τα τοπία του.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Από το 1989 ζει στη Θεσσαλονίκη. «Χρειαζόμουν το φως και νομίζω ότι ερχόμενος στο φως της Ελλάδας έχω κάνει την τέλεια επιλογή», εξηγεί ο ίδιος. Το 1991 παρουσίασε την πρώτη του έκθεση ζωγραφικής στην Ελλάδα στη Μικρή Πινακοθήκη «Διαγώνιος». Ακολούθησαν εκθέσεις στα Δημήτρια, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, στο Ιωνικό Κέντρο στην Αθήνα, στο Βαφοπούλειο, στο Φεστιβάλ Σάνη και στην Γκαλερί Ειρμός.
Επιμέλεια έκθεσης: δρ. Ιστορίας της Τέχνης Νατάσα Πάκα.
Τριαντάφυλλος Βαΐτσης: «Σπήλαια του Μυαλού»
Ένα διαφορετικό είδος θεάτρου σκιών με τις σκιές να παράγονται από περιστρεφόμενα γλυπτά αποτελεί η δουλειά του Τριαντάφυλλου Βαΐτση. Στον πρώτο όροφο του Τελλογλείου θα φιλοξενηθεί η τελευταία ενότητα έργων του με τίτλο «Σπήλαια του Μυαλού».
Πρόκειται για μια προσπάθεια αποτύπωσης των ερωτηματικών που δημιουργεί η αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα. Το αίσθημα ελευθερίας, οι εσωτερικές διαμάχες, οι αισθήσεις, οι ιδέες, είναι μερικές από τις έννοιες που καταγράφονται ανάμεσα στις σκιές και στα αινιγματικά γλυπτά.
Για την κατασκευή των έργων χρησιμοποιήθηκαν πλαστικό (που προκύπτει ως σκουπίδι στην παραγωγική διαδικασία ενός εργοστασίου) και αλουμίνιο. Η ενότητα αποτελείται από τρία γλυπτά. Το ένα από τα τρία είναι ένα σύνθετο έργο που απαρτίζεται από δύο περιστρεφόμενα κι ένα σταθερό γλυπτό. Ο συνδυασμός αυτός κρύβει ένα σενάριο που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της περιστροφής.
Ο Τριαντάφυλλος Βαΐτσης γεννήθηκε στο Σαραντάπορο Λάρισας και σπούδασε μηχανικός περιβάλλοντος στην Πολυτεχνική σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου. Από την παιδική του ηλικία ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, την ξυλογλυπτική, τις κατασκευές με σύρμα. Το 2008 ανακάλυψε την Trash Art (τέχνη από σκουπίδια). Γοητευμένος από αυτήν και αναζητώντας διάφορες τεχνικές προκειμένου να εμβαθύνει, ήρθε αντιμέτωπος με ένα «γλυπτό σκιάς» (Shadow Art). Έκτοτε ασχολείται με τη τέχνη της σκιάς. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. Το 2014 δημιούργησε το «Σπίτι της Σκιάς» (The House of Shadow), στην παλιά πόλη της Ξάνθης.
Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας, καθώς και στο Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και την Τουρκία.
Φωτογραφία θέματος: Νικολά Πουσέν «Τοπίο με Άνδρα καταδιωκόμενο από Φίδι». Λάδι σε μουσαμά, 65 x 76 εκ. The Montreal Museum of Fine Arts