Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης φιλοξενεί ειδική εκδήλωση – συζήτηση για τη δουλειά του μεγάλου σύγχρονου εικαστικού Κώστα Σπυρόπουλου, καθώς και έκθεση με τα πιο δυνατά έργα του, με αφορμή την έκδοση του νέου λευκώματος για τη ζωγραφική του.
Η έκθεση θα ανοίξει για το κοινό το Σάββατο 9 Νοεμβρίου και ώρα 19:00 με μια ειδική εκδήλωση-συζήτηση σχετικά με το έργο του καλλιτέχνη, την παρουσίαση του λευκώματος, αλλά και τα διαδραστικά εικαστικά παιχνίδια μέσα από τα οποία παιδιά ηλικίας 8-12 ετών μπορούν να μυηθούν στην τέχνη καλλιεργώντας τη δική τους έμπνευση και παρατήρηση.
Στο πάνελ θα μιλήσουν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών Γεώργιος Παναγιωτάκης, ο συγγραφέας Γιώργος Μανιώτης, η ιστορικός της τέχνης Ήρα Παπαποστόλου, ο εκδότης του βιβλίου (εκδόσεις Το Δόντι με έδρα την Πάτρα) Ανδρέας Τσιλίρας καθώς και ο ίδιος ο ζωγράφος Κώστας Σπυρόπουλος.
Το συντονισμό της συζήτησης θα έχει η δημοσιογράφος Λητώ Μησιακούλη.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Θα τεθούν ζητήματα όπως το αστικό τοπίο, η διαφήμιση, η ρύπανση και η χρήση πράσινων μέσων μεταφοράς, τα οποία θίγονται μέσα από τη ζωγραφική του Κώστα Σπυρόπουλου, ενώ θα γίνει αναφορά σχετικά με την ζωγραφική του ως αντικείμενο συλλογής αλλά και εναλλακτικής επένδυσης.
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Ο Αλέκος Φασιανός σε ειδικό σημείωμα για την εκδήλωση γράφει για τη ζωγραφική του Κώστα Σπυρόπουλου:
«Ο ζωγράφος Κώστας Σπυρόπουλος προσπαθεί να αποδώσει την φύση που έχει γνωρίσει με ένα δικό του τρόπο, τρισδιάστατο. Δημιουργεί ανά χώρο τριών διαστάσεων με απλά καθημερινά υλικά. Η πρωτοτυπία του έγκειται στο ότι με κομμάτια ξυλάκια δημιουργεί χώρο σαν να τον πιάνει. Σχεδόν γλυπτική. Μια Τρίτη διάσταση. Το πρόβλημα των ζωγράφων είναι ότι είχαν μόνο δύο διαστάσεις, ένα τοίχο και πάνω σ’ αυτόν ζωγράφιζαν τοιχογραφίες με διάφορα θέματα.
Στην Σαντορίνη έχουμε δει τοιχογραφίες με ψαράδες και γυναικείες μορφές, με λωτούς όλες σε δύο διαστάσεις, και βάζα αρχαία ζωγραφισμένα που δείχνουν τρεις διαστάσεις λόγω του σχήματός τους. Την Τρίτη διάσταση δηλαδή το βάθος, την πέτυχαν οι ζωγράφοι με οφθαλμαπάτη.
Στην αναγέννηση βρήκαν την ατμοσφαιρική προοπτική, δηλαδή εξασθενίζοντας τους τόνους, πιο αχνό, πιο αχνό κ.λ.π. Οι αρχαίοι έβαζαν τις φιγούρες απλά τη μία πίσω από την άλλη. Και οι βυζαντινοί επίσης.
Ο Κ. Σπυρόπουλος χρησιμοποιεί ένα δικό του τρόπο. Ανακαλύπτει το γλυπτικό βάθος κολλώντας τις κομμένες φιγούρες του την μία πάνω από την άλλη. Κολλά τους ποδηλάτες του ή τα ανθρωπάκια επάνω στο βάθος, χωρίς οφθαλμαπάτη. Έτσι δημιουργεί πρώτο ή δεύτερο πλάνο και γι’ αυτό είναι αξιοπρόσεκτα τα έργα του, η ζωγραφική του.
Γεια σου Κώστα προχώρα πάντα μπροστά».