Έκθεση του Θανάση Τότσικα στη γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου

Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες, ο Θανάσης Τότσικας εκθέτει από τις 20 Νοεμβρίου ως τις 12 Δεκεμβρίου στη γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου.

Για τη δουλειά του Θανάση Τότσικα γράφει η Επιμέλητρια – Ιστορικός τέχνης Νάντια Αργυροπούλου, η οποία και θα προλογίσει τη βραδιά των εγκαινίων.

“Η κόψη και το φίνο είναι οι δύο λέξεις πάνω στις οποίες αρθρώνεται η τελευταία παρουσίαση έργων του Θανάση Τότσικα. Δεν σημειώνω “νέα” δουλειά γιατί οι αναζητήσεις του Τότσικα έχουν κατά τη γνώμη μου μια σπάνια διάρκεια. Οποιαδήποτε και αν είναι η ενσάρκωσή τους (βίντεο, φωτογραφία, κατασκευές, ζωγραφική), ο σταθερός προσανατολισμός τους, ο σκληρός πυρήνας τους βρίσκεται στη σημασία της αιχμής.

Η αιχμή, ως ένα όριο πάνω στο οποίο καταλήγει κάθε φορά ή μάλλον “πάντοτε για πρώτη φορά” ο καλλιτέχνης.

Τα ατσάλινα μαχαίρια της έκθεσης αυτής, σχεδιασμένα επίμονα, μελετημένα εξαντλητικά ως προς το υλικό τους, τροχισμένα απόλυτα, με λαβές σκαλισμένες σε παλιό ξύλο αχλαδιάς, περι-ποιημένα όπως ένα γλυπτό μουσειακής αναφοράς είναι το εντατικό παρακολούθημα της γραμμής, η αποθέωση μιας φόρμας έως την τελική κατάκτηση της αίσθησης της φόρμας αυτής. Cut θα έλεγε κανείς με όρους μοντάζ. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την οξεία ψηφιακή, αχεροποίητη ζωγραφική του Τότσικα η οποία παρουσιάζεται στον πραγματικό χώρο με τυπώματα κολλημένα σε μεταλλικές επιφάνειες.

Είτε εμφανίζονται εκεί τα τρομερά εκτοπλάσματα των μαχαιριών του, είτε αφηρημένα, ηλεκτρικών χρωματισμών, ίχνη των αναζητήσεων του Τότσικα στην ύλη-ως-ενέργεια, η εντύπωση είναι ακριβώς η ίδια με εκείνη που δημιουργούν τα τροχισμένα μαχαίρια αντικείμενα: βιο-λογική συγκίνηση.

“Το νετρίνο ψάχνω” λέει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, μιλώντας για αυτή την μίξη των σωμάτων και αναφερόμενος στην πιο παράξενη και λιγότερο γνωστή οντότητα στον κόσμο της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων.

Το “φίνο” του Τότσικα είναι στο επίπεδο αυτού του ελάχιστου σύμπαντος: Στο τέλος (λατινικά finis) το οποίο δεν είναι παρά κάθαρση και αρχή.”