Το Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας φιλοξενεί από 1 έως 31 Μαΐου 2015 την έκθεση ζωγραφικής της Έφης Σούτογλου που θα εγκαινιαστεί το Σάββατο 2 Μαΐου 2015 στις 8:30 μ.μ.
Το ζωγραφικό έργο της Έφης Σούτογλου είναι μια πηγαία και αυθεντική καλλιτεχνική δημιουργία που την παρακολουθώ χρόνια τώρα από πολύ κοντά. Η εξαίρετη δημιουργός από το ξεκίνημά της μέχρι σήμερα κινείται ανάμεσα στον ευρύ φαινομενικό ορίζοντα του κόσμου και το συστηματικό μέτρο της προσωπικής της ζωγραφικής χειρονομίας.
Η πολυδύναμη σχέση της Σούτογλου με το τοπίο και τη φύση είναι εμφανής και προσλαμβάνεται από τον θεατή σε κάθε της πινελιά.
Το τοπίο την απασχολεί έντονα σε όλη τη ζωγραφική της διαδρομή. Με ένα δικό της ξεχωριστό τρόπο η Έφη αποτυπώνει τη μαγεία του τοπίου , τη δύναμη της ομορφιάς και της ηρεμίας της φύσης, το ανήσυχο ή το γαλήνιο της θάλασσας, την υποβλητικότητα και την αταραξία των βουνών της, χωρίς ταυτόχρονα μέσα σε όλα αυτά να αποκόπτεται η σχέση και η αλληλεπίδραση του όλου με την ανθρώπινη παρουσία. Ο θεατής έχει την αίσθηση της ύπαρξης και της κίνησης μέσα στο χώρο των έργων της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Έφη Σούτογλου αναπτύσσει τα θέματά της σε μικρές και μεγάλες επιφάνειες, κυρίως σε καμβά αλλά και σε χαρτί, δουλεύοντας συνήθως με λάδια που δημιουργούν την αίσθηση της ενάργειας και της ζωντάνιας αλλά και με ακρυλικά υλικά που προσδίδουν διαφάνεια και ρευστότητα στις συνθέσεις της.
Η φετινή δουλειά της ζωγράφου είναι αφιερωμένη στην Ύδρα, ένα τόπο που η Έφη λατρεύει αληθινά και αυτό είναι έκδηλο μέσα από το ίδιο της το έργο . Η Ύδρα για την Έφη Σούτογλου αποτελεί, θα έλεγα, μια μόνιμη πηγή άντλησης έμπνευσης . Οι “΄Υδρες” της δεν είναι απλά φιλοτεχνημένες με μια σύγχρονη εικαστική οπτική : είναι έργα που αναπτύσσουν έναν ενδιαφέροντα διάλογο της ίδιας της δημιουργού με τον εσωτερικό κόσμο του θεατή, αγγίζοντας με τρόπο μαγικό τις πιο ευαίσθητες χορδές της αισθητικής του μέσω της καλλιτεχνικής απόδοσης του γνωστού νησιού, ενός τόπου γνήσια “ζωγραφικού” με το μοναδικό υδραίικο φως να εναλλάσσεται σε κάθε γωνιά, κάθε στιγμή, σε κάθε λεπτό κατά τη διάρκεια της ημέρας. Και την λεπτομέρεια της εναλλαγής αυτής είναι βέβαιο ότι την κατέχει απόλυτα η ζωγράφος που, έτσι κι αλλιώς, έχει ξεκινήσει δυναμικά με το έργο της μια ποιητική προοπτική που αναμφίβολα ανοίγει για την ίδια τους ορίζοντες μιας σπάνιας καθαρότητας και ενορχηστρώνει τις ζωγραφικές της κινήσεις με μια αυστηρή και διαρκή καλλιτεχνική συνέπεια. Το χρώμα επίσης στην περίπτωση της Σούτογλου, το τόσο δυνατά καθοριστικό στα έργα της, γίνεται φορέας συναισθημάτων σε απόλυτο συνδυασμό με τις άνετες πλατιές πινελιές της που τοποθετούνται με σιγουριά εκεί και όπου πρέπει…
Τα ερωτήματα που θέτει η Έφη Σούτογλου με το έργο της στον καθένα μας ξεχωριστά, προκαλούν και ξεπερνούν τον χώρο της απλής ζωγραφικής δημιουργίας.
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι ζωγραφική για εκείνη δεν είναι απλώς η τέχνη μόνο του αποτελέσματος και της αναπαράστασης, αλλά κυρίως η τέχνη της αναδιαπραγμάτευσης και του επαναπροσδιορισμού της ομορφιάς της φύσης και των χρωμάτων της.
Ντίνα Αδαμοπούλου, Προϊσταμένη των Γενικών Αρχείων του Κράτους, Ιστορικού Αρχείου – Μουσείου Ύδρας