Το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης παρουσιάζει τα έργα των καλλιτεχνών που είναι υποψήφιοι για το βραβείο Δέστε 2011. Η …
έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Οκτωβρίου 2011.
Το Βραβείο ΔΕΣΤΕ θεσμοθετήθηκε το 1999 και απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε έναν Έλληνα καλλιτέχνη, που ζει στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Στόχος του Βραβείου ΔΕΣΤΕ είναι η παρουσίαση του έργου μιας νέας, ανερχόμενης γενιάς καλλιτεχνών• αυτό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής του Ιδρύματος για τη στήριξη και προώθηση της σύγχρονης τέχνης.
Οι έξι καλλιτέχνες – Γιάννης Βαρελάς, Αναστασία Δούκα, Ειρήνη Μίγα, Αλεξάνδρα Μπαχζέτση, Ευτύχης Πατσουράκης, Θεόδωρος Σταματόγιαννης – που έχουν επιλεχθεί ως υποψήφιοι για το Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2011, θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε μια έκθεση που θα φιλοξενηθεί για δεύτερη φορά στους χώρους του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και η οποία θα διαρκέσει από τις 25 Μαϊου 2011 έως τις 30 Οκτωβρίου 2011.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η συνεργασία αυτή μεταξύ του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ και του Μουσείου εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος «Βήμα στους Νέους», με το οποίο το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ανοίγει ένα διάλογο με τους νέους, ενημερώνει το κοινό για τη σύγχρονη δημιουργία και ενισχύει ένα δυναμικό περιβάλλον ανταλλαγής ιδεών.
Μία διεθνής, εξαμελής Κριτική Επιτροπή θα επιλέξει και θα ανακοινώσει στις 14 Σεπτεμβρίου 2011 το νικητή του φετινού Βραβείου, ο οποίος και θα παραλάβει το χρηματικό έπαθλο των €10.000.
Οι Καλλιτέχνες του Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2011:
Γιάννης Βαρελάς, Untitled, RHP-Venice 812, 2010
Η δουλειά του Γιάννη Βαρελά καθορίζεται από την αναζήτηση συνόλων ιστορικών αναφορών με στόχο την ανασύνθεσή τους και τον επαναπροσδιορισμό τους από νέες προσλαμβάνουσες. Ο καλλιτέχνης ενδιαφέρεται για τη διερεύνηση των νοηματοδοτικών μηχανισμών της ανθρώπινης αντίληψης αλλά και του συσχετισμού των μετατοπίσεων που έχουν τα νοήματα μέσα στον ανθρώπινο ψυχισμό. Επίσης, τον ενδιαφέρει ο μηχανισμός του αυτοπροσδιορισμού του ατόμου μέσα από τις εκάστοτε μυθολογίες του. Η αναζήτηση αυτή κατευθύνει τον Βαρελά, κάθε φορά, στη χρήση διαφορετικών υλικών και μέσων όπως σχέδιο, κολάζ, βίντεο, γλυπτά.
Αναστασία Δούκα, FLIPPERS’ FAMILY I, 2008
Η Αναστασία Δούκα εξετάζει οποιαδήποτε ανθρώπινη διαδικασία, καθώς και κάθε μοντέλο γνώσης ή αναμετάδοσης πληροφορίας και τα παράγωγα αυτών: αρχιτεκτονικά στοιχεία και γεωγραφικούς χάρτες, αρχαίους πολιτισμούς και λαϊκά σύγχρονα είδωλα, πολύτιμα και καθημερινά αντικείμενα, ανθρώπινη ανατομία και ανατομία μηχανής, φαντασιώσεις και εξακριβωμένες θεωρίες. Κατασκευάζει συμπυκνωμένα αντικείμενα σε εξάρθρωση που φέρουν σε επίπεδα στοιχεία από τα παραπάνω. Κούφια καλούπια αναγνωρίσιμων αντικειμένων και συμμετρικά ξύλινα αναπτύγματα ενώνονται σε μια νέα μονάδα. Κάθε αντικείμενο/μονάδα αναζητά τον σκληρά κρυμμένο χρυσό στο εσωτερικό της γης ως τυχοδιώκτης.
Ειρήνη Μίγα, A paradoxical Epicenter Of an Enchanting Entity Can Also Be Encountered If Only ou Just Stop L… 2010
Η Ειρήνη Μίγα χρησιμοποιεί στο έργο της προσωπικές και ιστορικές αναφορές, μέσα από μια αλληγορική ματιά στην πραγματικότητα. ‘Ενας απο τους πρωταρχικούς της στόχους είναι να δημιουργήσει έναν διάλογο ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. Την ενδιαφέρει να ανακαλύψει την ποίηση και το ειδύλλιο που δημιουργείται μέσω του χειρισμού παλιών, απόμακρων γεγονότων και πολιτιστικών προιόντων, δίνοντας νέα νοήματα και ερμηνείες στο παρόν.
Αλεξάνδρα Μπαχζέτση, A Piece Danced Alone
Φωτο: Melanie Hofmann
Απεικονίζονται: Αλεξάνδρα Βαχζέτση & Anne Pajunen
Βασικό ερευνητικό αντικείμενο της δουλειάς της Αλεξάνδρας Μπαχζέτση αποτελούν τα διάφορα είδη των παραστατικών τεχνών, οι χορογραφικές τεχνικές και οι μορφές σκηνικής συμπεριφοράς. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της στρέφεται στους κώδικες που διέπουν τη χειρονομία και την κίνηση, τόσο στην καθημερινότητα όσο και επί σκηνής. Οι χορογραφίες της Μπαχζέτση εξετάζουν σε βάθος τους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιείται η χειρονομία και η κίνηση σε «λαϊκά», «εμπορικά» είδη, όπως η ρομαντική κομεντί, η τηλεοπτική σαπουνόπερα, ή το βίντεο που συνοδεύει τραγούδια χιπ-χοπ και στην «υψηλή» τέχνη, όπως το μπαλέτο, ο σύγχρονος χορός και η περφόρμανς, αλλά και τις αμφίδρομες επιρροές μεταξύ τους.
Στόχος της είναι η διατύπωση νέων ιδεών στο πλαίσιο του χορού που θα σταθούν η βάση για μια εποικοδομητική επαφή, επικοινωνία και ανταλλαγή μεταξύ πολιτιστικών πεδίων, η συνύπαρξη των οποίων μοιάζει μέχρι σήμερα μάλλον αδύνατη. Οι περφόρμανς της αντλούν υλικό από τη στερεοτυπική αναπαράσταση του γυναικείου σώματος στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα, τη βιομηχανία της διασκέδασης και του σεξ. Υπονομεύοντας τις κλισέ εικόνες της εμπορευματοποιημένης θηλυκότητας και του εξιδανικευμένου αρσενικού, η Μπαχζέτση τις ενσωματώνει στην μορφολογική γλώσσα και τις χρησιμοποιεί ως βασικά δομικά υλικά, που λειτουργούν ως μέσο ενδοσκόπησης και ως μέσο ενδυνάμωσης.
Ευτύχης Πατσουράκης, Fest, 2007
Στο επίκεντρο της πολυδιάστατης καλλιτεχνικής πρακτικής του Ευτύχη Πατσουράκη διερευνώνται η ατομική και συλλογική μνήμη, η σχέση ταυτότητας και ιστορίας καθώς και η επανεξέταση της απεικόνισης ως φορέα αυτών των προβληματισμών τόσο μέσα από ένα πλέγμα επίκαιρων κοινωνικών και πολιτιστικών αναφορών όσο και μέσω συγκεκριμένων επανερμηνειών της ιστορίας της τέχνης της νεωτερικότητας. Ο Πατσουράκης χρησιμοποιεί στα έργα του κυρίως ευτελή υλικά όπως post-it, χαρτί από γόπες τσιγάρων, υπολείμματα φωτογραφιών, σελίδες από φωτογραφικά άλμπουμ κ.ά., τα οποία, κυρίως μέσω της επαναληπτικής χρήσης τους, γίνονται δομικά στοιχεία της εικόνας. Τα έργα αυτά κινούνται ανάμεσα στην αισθητική του υψηλού (sublime, erhaben), τη μηχανιστική και αφαιρετική ευαισθησία του μινιμαλισμού και σε μια διάσταση κοινότοπης pop καινοτομίας.
Θεόδωρος Σταματόγιαννης, Χωρίς Τίτλο, 2010
Η δουλειά του Θεόδωρου Σταματόγιαννη εστιάζεται στο πώς γλυπτικά αντικείμενα μπορούν να προκύψουν από τη γεωμετρία και τη λειτουργία του αρχιτεκτονικού χώρου. Το έργο του καλλιτέχνη αποτελεί μια ερμηνεία της γλυπτικής ως μέσο ανακατανομής του χώρου, διαπλέκοντας τα όρια αρχιτεκτονικής και γλυπτικής, εσωτερικού και εξωτερικού, ιδιωτικού και δημόσιου χώρου.
Επιτροπή Επιλογής του Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2011:
Στέλιος Βελλής – Δημοσιογράφος, Γεράσιμος Γιαννόπουλος – Συλλέκτης, Πολύνα Κοσμαδάκη – Επιμελήτρια, Μουσείο Μπενάκη, Τμήμα Ζωγραφικής, Σχεδίων και Χαρακτικών, Νίκος Ναυρίδης – Εικαστικός, Υποψήφιος για το Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2003, Δημήτρης Παλαιοκρασσάς – Ιστορικός Τέχνης, Art consultant, Ιάσωνας Τσάκωνας – Συλλέκτης, Διοργανωτής REMAP.
Κριτική Επιτροπή του Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2011:
Δάκης Ιωάννου – Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Πρόεδρος, Madeleine Grynsztejn – Museum of Contemporary Art, Σικάγο, Διευθύντρια, Kasper Koenig – Museum Ludwig Koln, Κολωνία, Διευθυντής, Jessica Morgan – Tate Modern, Λονδίνο, Επιμελήτρια, Sarah Thornton – Δημοσιογράφος, Andro Wekua – Εικαστικός.
Έργα φωτογραφιών των: έξω: Αλεξάνδρας Μπαχζέτση, μέσα: 1: Αναστασίας Δούκα, 2.: Ευτύχη Πατσουράκη, 3.: Γιάννη Βαρελά, 4.: Ειρήνης Μίγα και 5.: Θεόδωρου Σταματόγιαννη