Ο ταλαντούχος αυτός, Κυπριακής καταγωγής, καλλιτέχνης, που έχει μια εντελώς δική του ριζοσπαστική αντίληψη για την λειτουργία και παρουσία της γλυπτικής φόρμας και σύνθεσης, χρησιμοποιεί ως υλικό του τον υπόλευκο πηλό της ιδιαίτερής του πατρίδας.
Σε αυτή του την εκθεσιακή ενότητα, που αφορά μικρής κλίμακας αυτοτελή γλυπτά, που έχουν ιδιαίτερο όμως αισθητικό και φιλοσοφικό ενδιαφέρον, ο Παναγιώτης Πασάντας διαμορφώνει με χιούμορ και λεπτό σαρκασμό, με περιπετειώδη αγωνία κι ελπίδα, όπως επίσης με συγκρατημένο λυρισμό και ποιητικό τρόπο, ελεγειακού χαρακτήρα τρισδιάστατα μορφικά επιφωνήματα, θαρρεί κανείς, που εμφανίζονται αναπάντεχα σε μικροσκοπικές και θεατρικού τύπου αυλαίες.
Ο Παναγιώτης Πασάντας αξιοποιεί μνημικές παρακαταθήκες, μέσα από σύγχρονες αντιλήψεις της γλυπτικής. Τα έργα του, κατά βάση, απαρτίζονται από φιγούρες ή personae, που τις «σκηνοθετεί» υποβλητικά ο καλλιτέχνης, ως τρισδιάστατες σχεδιομορφές, διαμορφώνοντας κάθε φορά εμπνευσμένα τον χώρο και την φωτοσκιά του πεδίου όπου αυτές με ευρηματικότητα αποκαλύπτονται, σαν τα «στάσιμα» ή τα «δρώμενα» μιας αφηγηματικής πλοκής. Μιας παράδοξης και παιγνιώδους ταυτόχρονα πλοκής, που συνδέει τα ορατά με τα αθέατα, διατυπώνοντας υπαρξιακά ερωτήματα. Επίκεντρο των ερωτημάτων αυτών κι αινιγμάτων, είναι οι απορίες που γεννιώνται γύρω από την ζωή και τον θάνατο, την συνέχεια κι ασυνέχεια, τις κρυφές επίσης προσδοκίες κι επιθυμίες του ανθρώπου – από την προϊστορία μέχρι τις μέρες μας – όπου στο υποσυνείδητό του εκείνος διαχρονικά θέλει να διατηρούνται σχέσεις κι επαφές, ανάμεσα στους δύο κόσμους.
Ο σύγχρονος αυτός σπουδαίος γλύπτης, με διακριτικό υπομειδίαμα κι ενσταλαγμένο πόνο, με θυμοσοφία κι ανιχνευτικό ζήλο, με νοσταλγική λαχτάρα και στωική τρυφερότητα, ρωτά έμμεσα τον θεατή του, σε αυτά τα εξαιρετικού ενδιαφέροντος γλυπτά, μήπως η επικράτεια της ζωής αντανακλάται κατοπτρικά στα «Ηλύσια Πεδία»; Μήπως ο θάνατος εκκολάπτει άραγε την νέα ζωή κι εκείνη, όταν έρθει η ώρα της ή αναπάντεχα, συνεχίζεται ως επιγενόμενο σενάριο, στην Χώρα των Μακάρων;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η έκθεση συνοδεύεται από δίγλωσσο κατάλογο και κείμενο της Αθηνάς Σχινά, από όπου και προέρχονται τα παραπάνω αποσπάσματα.