Στα πλαίσια της εν λόγω έκθεσης, η Cho αποπειράται να αποκαλύψει την καταπιεσμένη και αποκλεισμένη γυναίκα μη προβαίνοντας σε μία απλή ερμηνεία, αλλά προσπαθώντας να δείξει ότι η ζωή της γυναίκας συνεχώς αλλάζει. Για πολλές γενιές, οι γυναίκες ήταν υποχρεωμένες να μάχονται στα πλαίσια ενός ανδροκρατούμενου κόσμου και να είναι πάντοτε διχασμένες μεταξύ της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας και της ζωής τους στο σπίτι, ως σύζυγοι και μητέρες. Από αντικειμενικής σκοπιάς, αυτός είναι και ο κατακερματισμός, τα θραύσματα που διαφαίνονται στα έργα της Cho. Η ίδια, ούσα γυναίκα – καλλιτέχνης που πρέπει να είναι αφοσιωμένη στα έργα της, αλλά και ως μητέρα οφείλει να φροντίζει το παιδί της. Ο κατακερματισμένος αυτός ρόλος της γυναίκας μεταξύ μητέρας, συζύγου, κόρης και επαγγελματία αποτελεί και την έμπνευση της συγκεκριμένης σειράς γλυπτών η οποία είναι αφιερωμένη στη γυναίκα.
Παράλληλα, η Cho μέσα από το έργο της κάνει αναφορά στην τροφό «Θεά Μητέρα» όπως αυτό διαφαίνεται στο γλυπτό Fragmentation #7. Αυτό το μεγαλειώδες γλυπτό το οποίο δημιουργήθηκε με μαύρο λούστρο χωρίς στήθος και με κόκκινο στο σημείο που έχει αφαιρεθεί το στήθος, στέκεται επιβλητικά μπροστά στον θεατή και τον/την αναγκάζει τρόπον τινά να αναγνωρίσει τη σημασία του εν λόγω θέματος. Ένα πιο παιχνιδιάρικο γλυπτό είναι το Fragmentation #4 στο οποίο πολλοί κύκλοι επαναλαμβάνονται παριστάνοντας το ίδιο θέμα το οποίο μας θυμίζει το έργο Several Circles (Πολλοί Κύκλοι) (1925) του Kandinsky. Η Cho ασχολείται πολλά χρόνια με την αφηρημένη τέχνη και σε παλαιότερα έργα της χρησιμοποιεί τις κυκλικές μορφές. Συνεπώς, είναι κατανοητό ότι το συγκεκριμένο γλυπτό τοίχου αποτέλεσε για την καλλιτέχνιδα τη μετάβαση στα τωρινά της έργα τα οποία έχουν παρόμοια θεματολογία. Τα τρισδιάστατα γλυπτά και τα γλυπτά τοίχου της Cho είναι κατασκευασμένα πάνω σε πολύ λείες επιφάνειες όπως το μεταξωτό σατέν σε κόκκινο και μαύρο στη γυαλιστερή υφή τους. Οι επιλογές των χρωμάτων της, το κόκκινο και το μαύρο αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος όπως συμβαίνει στον χρωματιστό τροχό στον οποίο το μαύρο αποτελεί τη μείξη όλων των χρωμάτων που για την καλλιτέχνιδα συμβολίζει τον θάνατο, ενώ το κόκκινο συμβολίζει και τη ζωή και τον θάνατο.
Επιμέλεια: Δρ. Θάλεια Βραχοπούλου